murphys law
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
10 November 2007 | Ghana, Techiman
Lieve allemaal
Inmiddels sta ik alweer twee weken op de maternity en labour afdeling. Heel anders dan de chirurgie. De afdelingen zijn druk- vandaag waren er 60 patienten terwijl er officieel 23 bedden zijn! Mensen slapen echt overal. De problematiek is redelijk divers. Veel mensen na een keizersnede, met zwangerschapshypertensie en veel abortussen (meestal geinduceerd door kruiden). Maar ook wel buitenbaarmoederlijke zwangerschap, malaria, bloedarmoede, wondinfecties, borstontstekingen en abcessen. Kortom genoeg te doen.
Ik heb van de week een aantal keer zelf de visite gedaan of om en om met Fieke. Voel me een beetje zaalarts.
's Middags doen we poli, van meekijken en denken naar steeds meer zelf doen.
Vorig weekend zijn ben ik er met Saskia en Kim op uitgetrokken. De wekker ging al om vijf uur en om zes uur stonden we klaar voor de taxi. Die begon ineens weer over de prijs terwijl we dachten alles geregeld te hebben. Op zoek naar een andere taxi dan maar- maar ook die kwam op de prijs terug na vijf minuten. Dan maar geen taxi en met openbaar vervoer. We deelden een shared cab met twee politieagenten. In eerste instantie naar Nkoranza maar we hebben de chauffeur kunnen overtuigen om ons tot Ejura te brengen. Een mooie -net nieuwe- weg met veel bochten en prachtige uitzichten. Vanaf daar hadden we snel een shared cab naar Atebubu waar we wat langer moesten wachten op vervoer naar Yeji. Yeji ligt aan een uitlopen van Lake Volta en daar wilden we met de veerboot naar Makanga. Om tien over tien kwamen we aan in de hoop de veerboot van tien uur nog te kunnen nemen- Ghanese tijd immers. Maar helaas die was al weg en in tegenstelling tot wat wij dachten ging hij niet 's middags nog een keer. We kregen het advies 'to rest the body and come back tomorrow!'. Maar dat was niet de bedoeling…. Dan maar eens informeren bij de lokale vissers. We hebben een grote vissersboot afgehuurd en zaten toen op het heetst van de dag in de brandende zon op een bootje op lake volta. Klinkt geweldig toch??! Het is een tocht van een uurtje, het water is vies met veel planten. Als we uit de boot stappen lijken we in een heel ander deel van Ghana terecht te komen. Armer en droger. Het lijkt meer op Nigeria. Meer moslim mensen, fulani herders met hun koeien, minder bomen en meer struiken en manshoog gras, ronde lemen hutjes.
We hebben heel vlot een bus naar Salaga. Daar is ooit een slavenmarkt geweest maar daar is niets meer van te zien. Na een colaatje en rondwandeling op zoek naar de bus naar Tamale. Het duurt lang voordat die vol is- meer dan twee uur. Na vieren vertrekken we dan toch over een humpybumpy dirt road. Een sauna en trilplaat ineen!!! We komen pas in het donker in Tamale in- moe, bezweet, hongerig en vies. Snel op zoek naar een hotel- maar helaas het eerste is vol. Ook de tweede, derde, vierde en vijfde!!! Dat hadden we absoluut niet verwacht. We besluiten om ons zelf dan maar naar een duur hotel te laten brengen (met misschien warm water?) en een restaurant. We vinden iets en krijgen een prachtige kamer. Maar… nog geen druppel water uit de kraan. Gelukkig heeft een andere kamer wel water. Onder de douche spoelt er heel wat bruin van me af- meer stof van zon. Opgefrist willen we gaan eten- maar het restaurant is niet meer in gebruik. De stad in dan maar naar een bar/restaurant met dakterras. Een koude cola en een briesje wind- zo komen we weer bij. Maar (alweer maar!) ook hier is de keuken al dicht dus op naar het volgende restaurant. Ik heb inmiddels al geen honger meer maar mijn reisgenootjes weten een bord rijst met kip te bemachtigen. Terug bij het hotel blijkt dat te zijn veranderd in een heuse nite club. Er is veel volk en de muziek staat keihard. Het bed trilt mee op de bas… zodoende de titel van dit bericht.
De volgende ochtend zijn we op tijd weer wakker en gaan Tamale verkennen. Het is een grote stad en voelt ook stads. Echter op zondag is alles dicht, zelfs in het islamitische noorden. We lopen langs het cultural centre en gaan op zoek naar de leermarkt. We zien de huiden drogen en in badden van het een en ander worden ondergedompelt. Maar geen verkoop. De gewone markt is wel een en al bedrijvigheid. Groente, stofjes en wasmiddel alles door elkaar. Ook een stuk met fetisj dingen: slakkenhuizen, steentjes, schildpadden, een wervel van een hippo en huid van een olifant! Na een straat lunch van fried plantain en yam gaan we met een tro-tro over de grote weg weer terug naar Techiman. Ondankt alles een geslaagd weekendje weg!
Inmiddels sta ik alweer twee weken op de maternity en labour afdeling. Heel anders dan de chirurgie. De afdelingen zijn druk- vandaag waren er 60 patienten terwijl er officieel 23 bedden zijn! Mensen slapen echt overal. De problematiek is redelijk divers. Veel mensen na een keizersnede, met zwangerschapshypertensie en veel abortussen (meestal geinduceerd door kruiden). Maar ook wel buitenbaarmoederlijke zwangerschap, malaria, bloedarmoede, wondinfecties, borstontstekingen en abcessen. Kortom genoeg te doen.
Ik heb van de week een aantal keer zelf de visite gedaan of om en om met Fieke. Voel me een beetje zaalarts.
's Middags doen we poli, van meekijken en denken naar steeds meer zelf doen.
Vorig weekend zijn ben ik er met Saskia en Kim op uitgetrokken. De wekker ging al om vijf uur en om zes uur stonden we klaar voor de taxi. Die begon ineens weer over de prijs terwijl we dachten alles geregeld te hebben. Op zoek naar een andere taxi dan maar- maar ook die kwam op de prijs terug na vijf minuten. Dan maar geen taxi en met openbaar vervoer. We deelden een shared cab met twee politieagenten. In eerste instantie naar Nkoranza maar we hebben de chauffeur kunnen overtuigen om ons tot Ejura te brengen. Een mooie -net nieuwe- weg met veel bochten en prachtige uitzichten. Vanaf daar hadden we snel een shared cab naar Atebubu waar we wat langer moesten wachten op vervoer naar Yeji. Yeji ligt aan een uitlopen van Lake Volta en daar wilden we met de veerboot naar Makanga. Om tien over tien kwamen we aan in de hoop de veerboot van tien uur nog te kunnen nemen- Ghanese tijd immers. Maar helaas die was al weg en in tegenstelling tot wat wij dachten ging hij niet 's middags nog een keer. We kregen het advies 'to rest the body and come back tomorrow!'. Maar dat was niet de bedoeling…. Dan maar eens informeren bij de lokale vissers. We hebben een grote vissersboot afgehuurd en zaten toen op het heetst van de dag in de brandende zon op een bootje op lake volta. Klinkt geweldig toch??! Het is een tocht van een uurtje, het water is vies met veel planten. Als we uit de boot stappen lijken we in een heel ander deel van Ghana terecht te komen. Armer en droger. Het lijkt meer op Nigeria. Meer moslim mensen, fulani herders met hun koeien, minder bomen en meer struiken en manshoog gras, ronde lemen hutjes.
We hebben heel vlot een bus naar Salaga. Daar is ooit een slavenmarkt geweest maar daar is niets meer van te zien. Na een colaatje en rondwandeling op zoek naar de bus naar Tamale. Het duurt lang voordat die vol is- meer dan twee uur. Na vieren vertrekken we dan toch over een humpybumpy dirt road. Een sauna en trilplaat ineen!!! We komen pas in het donker in Tamale in- moe, bezweet, hongerig en vies. Snel op zoek naar een hotel- maar helaas het eerste is vol. Ook de tweede, derde, vierde en vijfde!!! Dat hadden we absoluut niet verwacht. We besluiten om ons zelf dan maar naar een duur hotel te laten brengen (met misschien warm water?) en een restaurant. We vinden iets en krijgen een prachtige kamer. Maar… nog geen druppel water uit de kraan. Gelukkig heeft een andere kamer wel water. Onder de douche spoelt er heel wat bruin van me af- meer stof van zon. Opgefrist willen we gaan eten- maar het restaurant is niet meer in gebruik. De stad in dan maar naar een bar/restaurant met dakterras. Een koude cola en een briesje wind- zo komen we weer bij. Maar (alweer maar!) ook hier is de keuken al dicht dus op naar het volgende restaurant. Ik heb inmiddels al geen honger meer maar mijn reisgenootjes weten een bord rijst met kip te bemachtigen. Terug bij het hotel blijkt dat te zijn veranderd in een heuse nite club. Er is veel volk en de muziek staat keihard. Het bed trilt mee op de bas… zodoende de titel van dit bericht.
De volgende ochtend zijn we op tijd weer wakker en gaan Tamale verkennen. Het is een grote stad en voelt ook stads. Echter op zondag is alles dicht, zelfs in het islamitische noorden. We lopen langs het cultural centre en gaan op zoek naar de leermarkt. We zien de huiden drogen en in badden van het een en ander worden ondergedompelt. Maar geen verkoop. De gewone markt is wel een en al bedrijvigheid. Groente, stofjes en wasmiddel alles door elkaar. Ook een stuk met fetisj dingen: slakkenhuizen, steentjes, schildpadden, een wervel van een hippo en huid van een olifant! Na een straat lunch van fried plantain en yam gaan we met een tro-tro over de grote weg weer terug naar Techiman. Ondankt alles een geslaagd weekendje weg!
-
10 November 2007 - 15:53
Nelly:
Hoi Inkie, zit toevallig iets op te zoeken en zie jouw mail langskomen, dus vlug lezen. Jeetje, wat een mijl op zeven zo'n reis naar Tamale, gelukkig maar dat jullie dat samen doen! Zo te lezen begin je al aardig een échte dokter te worden; voel je je daarbij thuis in Ghana? spelen daar heel andere zaken als in Nederland? In ieder geval lijkt het mij als vrouw niet erg prettig om eerst abortus op te wekken bij de kruidendoktor en dan toch naar het ziekenhuis te moeten gaan.Loopt het meestal toch goed af met moeder en kind?
Leuk, hoe jij de fetisjmarktbeschrijft!
Hier zijn we al bezig met sinterklaas, komende zaterdag komt hij aan en dat betekent traditiebetrouw zelf pepernoten bakken en voor de tv. zitten en ook de lootjes zijn al getrokken.
Voor jou gaan de laatste weken is en dan komt Pieter; zover ik weet is hij gisteren op de ambassade geweest.
Groetjes en een dikke knuffel van ons uit Nijmegen. -
10 November 2007 - 15:57
Thea Van Hest:
Hoi Inge.
Ben ik eens een keer het eerste. Wat een avontuurlijke reis om een weekendje weg te gaan. Leuk om het te lezen. Frank is hier, dus van hem ook de groetjes. En van Theo. Groetjes
Thea -
10 November 2007 - 17:07
Ine:
hallo inge het is hier stervenskoud,toch met har naar het strand en voor het eerst in mijn leven van mijn sokken geblazen!!!! groetjes -
10 November 2007 - 18:42
Merel:
Ha Inge,
ben hier nu een ook weekendje aan het plannen met het structurele openbaar vervoer van hier :).
Wat een leuke verhalen allemaal.
ik blijf je volgen.
Je was er trouwens mooi bij tijdens de Joseph premiere!
veel liefs en een koude regenachtige knuffel, Merel -
10 November 2007 - 21:56
Els:
Hoi Inge
Jeetje ,wat heb jij al veel gezien en meegemaakt daar.En nu echt dokter he!!!!
Heel bijzonder allemaal.
Wij wilden eigenlijk nog wel even op en neer naar ons Nicol in Italie-even bijkomen van het overlijden van sjefs broer-maar laten het maar even bij plannen. Kreeg net een telefoontje uit SanktGallen dat er al HEEEEEEL veel sneeuw was gevallen. Wel mooi natuurlijk maar na vermoeiende weken met overlijden en crematie dan toch net teveel van het goede. Dus....wij dromen maar over warm weer,terwijl jij misschien wel over sneeuw droomt.....
lieve groetjes en succes met de resterende "werk"tijd els -
11 November 2007 - 13:09
Karien:
de zesde pas... helaas
Wat een onderneming zeg, om naar Tamale te komen, en dat dan maar voor een weekendje. Hoort er ook bij he, onderdeel van het avontuur! En ook al blijf je zo enthousiast over je werk in het ziekenhuis, het lijkt me nog steeds niets hoor...
Hier wachten we idd op de Sint, vanmorgen weer met Odeon gezongen, ging niet echt geweldig. En ik heb mn rijexamen gepland! Helaas net niet voordat jij terug bent, 14 januari, maar mn rijinstrusteur ging toch nog kijken of er ook niet een plaatsje vrij komt in december, dus misschien dan toch wel! -
17 November 2007 - 07:13
Janne:
Hee Inge,
zo dat is nog eens wat anders dan een ritje met een Dalla.... Blij dat het toch nog een leuk weekend is geworden...
Op naar de laatste loodjes, toch wel een beetje jammer he? Ik ben benieuwd naar alle verhalen, dus als we weer in ons koude kikkerlandje zijn, moeten we maar eens wat gaan drinken en al onze verhalen bespreken onder het genot van een wijntje... Klinkt goed toch?
Succes nog even en groetjes Janne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
