Juli, een rustige maand

Juli, een rustige maand.

Juli begint energiek met het Innibos festival in Nelspruit. Het is grootste Afrikaans-talige festival ter wereld. Net als vorig jaar gaan we er op zaterdag een lange dag naar toe. We staan in de rij om binnen te komen. Gelukkig is het festivalterrein groot en verspreidt de menigte zich. We beginnen met een zonnetje, maar die trekt zich later op de dag terug achter de wolken – het wordt dan ook erg koud.
We slenteren lekker langs stalletjes, eettentjes, kunstenaars en podia.
Voor Julia en Lisa gaan we naar Apies innibos, de kinderspeel en –theater ruimte.
We genieten van een veganistische burger als dinch. Hetzelfde eetstalletje als bij Bushfire, daar was het heel druk, nu is het er rustig. Blijkbaar gaat het innibos publiek voor vlees, worst, pizza, friet en vlees.
Wij gaan naar 1 van de kleinere podia om te luisteren naar Hennie Jacobs. Hij speelt een leuke rol in 7de Laan, onze favoriete en enige soap in ZA, maar is ook zanger. Nog een rondje langs de stalletjes waar we nog een aantal mooie en lekkere dingen kopen.
Dan is het alweer tijd voor het avondprogramma, het Jacaranda concert. Een show van Afrikaanstalige artiesten. Ze wisselen elkaar vlot af met een verscheidenheid aan liedjes. Hoofdzakelijk Afrikaans, maar ook Engels. Met licht-effecten en vuurwerk. Wij bekijken het vanaf ons picknickkleedje. De kinderen vallen van vermoeidheid in slaap. Het is een mooie show, maar de kou zorgt ervoor dat we na een uurtje of 2 het toch voor gezien houden.

Lisa begint steeds meer plezier in haar omgeving te hebben. Ze is gefascineerd door het kleine meisje in de spiegel. Ze zwaait naar mensen en herkent de auto van papa en mama als wij thuiskomen. Lisa heeft haar eigen kruip-stijl ontdekt; het linkerbeen dwars onder zich en het rechter been gehurkt…. en ze gaat als een speer. De kamer is weer afgesloten met hekjes, waaraan ze zich vrolijk optrekt. We hebben een speelhoek voor haar ingericht en die van Julia is afgeschermd. Aan het eind van de dag ligt er door het hele huis speelgoed!

Julia geniet baie van Monkeynastix en vindt het helemaal niet fijn dat er even een winterstop is. Verder is ze helemaal in de ban van auto’s en reizen. Het liefst wil ze met je auto-rijden spelen. Dan zitten we op de oprit met de voeten in de goot en gaan we auto rijden. Waar naar toe? Meestal naar Engeland, want dat is baie ver en dan kunnen we Bella opzoeken. Wel heb je daarvoor heel veel blaren (mooi Afrikaans voor bladeren) nodig en voor iedereen die mee gaat een bloemblaadje. En een paar stokjes (takjes) om de auto te kunnen starten.
Op school blijft Julia druk met het maken van leuke werkjes. En soms zijn ze echt leuk of mooi geworden. Verder is ze nog steeds beste maatjes met Klara en Henry, maar het botert niet altijd even lekker tussen die drie. We zullen maar zeggen dat het bij de leeftijd hoort.
Julia weet heel goed wat er om haar heen is en gebeurd. De autorit naar school en terug is een reis vol herkenningspunten. De witte muur van het huis waar baby Ava woonde, het huis van die ene meneer, het Guesthouse waar Opa en Oma Limburg geslapen hebben en een paar winkels op de route die op een of andere manier haar aandacht hebben getrokken, blijven onderwerpen van gesprek in de auto.

Deze maand geen echte uitstapjes, wel tijd voor wat dingen rondom het huis te doen en uitgebreid boodschappen te doen in Nelspruit.
Ook gaan we in Barberton kijken bij het vernieuwde Lewis & Marks gebouw. Dit was het eerste gebouw in Barberton en omgeving met meer dan 1 verdieping, maar het stond al een tijdje leeg. Nu is het weer helemaal opgeknapt en zitten er diverse kleine winkeltjes in. Een kapper, kledingwinkel, souvenirs/snuisterijenwinkel, boekhandel, een café met terras (Inside café), en een wellness/massage salon. Leuke plek en zeker in de zomer is het terras in de schaduw lekker koel (nu was het nog een beetje te koud naar onze smaak).

We hebben afscheid genomen van Busi, nu Dumisile vertrouwd is in huis is een extra schoonmaakster niet echt meer nodig. En het leek er ook steeds meer op dat Busi zo snel mogelijk weer naar huis wilde en niet echt goed meer aan het poetsen was. Dus nu moeten Dumisile en Pieter wel iets meer werken in huis.

De laatste week van juli is het weer in Zuid-Afrika in de war. Rondom Gauteng hagelstenen zo groot als golfballen, twee tornado’s en sneeuw in de bergen. Bij ons heeft het geregend. Het was niet veel, ca 8 mm, maar heel hard nodig. Nu hopen dat de lente- en zomerregens vroeg beginnen, veel regen geven en lang aanhouden. Het is hier namelijk nog steeds kurkdroog. Delen van het dorp zitten alweer twee weken zonder water, want de dam is nog steeds leeg. Wij hebben tot nog toe geluk. Water wordt opgepompt via boorgaten of vanuit Nelspruit aangevoerd met tankwagens.

Ook is er in die laatste week van juli nog een informatiebijeenkomst over de plannen van Batobic (Barberton Tourism, Business and Commerce) om de World Heritage status aan te vragen voor het Barberton Greenstone mountainland ivm de unieke geologische geschiedenis die hier zichtbaar is. Dit ligt in het verlengde van de realisatie van de Geotrail. Een beschermde status van het plangebied brengt natuurlijk voor- en nadelen; obstakels voor mogelijke verdere ontwikkelingen in het gebied, maar ook mogelijkheden voor toerisme. Het was interessant om mee te maken en ook om te horen hoe sommige mensen omgaan met nieuwe dingen. Sommige hebben geen idee wat het betekent om in een beschermd gebied te wonen en anderen denken dat de Unesco eigenaar wordt van het hele gebied. Een vertegenwoordiger van de mijn liet het standpunt van de goudmijnen horen. Ze zijn voor de Geotrail en ook voor de ontwikkeling van het gebied voor toerisme maar ze willen wel een deel van het plangebied eruit halen omdat daar wellicht nog goudaders lopen (possible future prospective claims). Het betreft het gebied dicht bij Barberton en rond de Geotrail, dus het heeft wel degelijk impact op de nabijheid / toegankelijkheid van het gebied.
De andere kant van de zaak is dat Barberton Mines veel geld in de gemeenschap pompt door allerlei projecten en voorzieningen te financieren waar anders geen geld voor is. En Barberton zou er niet zijn, zou anders zijn, als er in 1884 geen goud was gevonden. Dus goud mijnen is ook een deel van ons erfgoed.

Die week gaat Pieter nog een derde keer er ’s-avonds op uit want op donderdag is het volgende concert van de Laudate Singers. In Nelspruit voor het goede doel, CANSA.
Zeven koren, voornamelijk schoolkoren en wij die liedjes te gehore brachten.

De maand eindigt met aftellen tot de komst van TN&K. Daarover volgende maand meer.
Veel foto’s van de twee meiden

https://goo.gl/photos/kaw9LazvDQB6xxp37

Groetjes,
Pieter Inge Julia Lisa