dieren, vogels en bloemen

En dan is het 2018. De tuin staat er prachtig bij, er bloeit van alles en we krijgen bezoek van allerlei vogels; blue waxbill, turaco en een kingfisher. Nieuwjaarsdag doen we rustig aan. Het is warm en de meiden spelen in een klein badje. ’s-Middags skypen met T&N.
Het nieuwe jaar begint met een prachtige maan, hij geeft zoveel licht dat er schaduwen in de tuin zijn.
Inge mag weer aan het werk, vier dan de vijf com-serv zijn vertrokken. Er zijn vier nieuwe com-serv’s aangesteld. De kinderen hebben deze week nog vakantie en gaan op woensdag met papa naar Nelspruit. Boodschappen doen, oa een opbergzak voor achter de achterbank, en daarna spelen bij Splat. Op donderdag gaan J&L een eindje wandelen met Dumisile. Ze vinden het fantastisch.
Het eerste weekend is heet - echte Lowveld summer. Tot nog toe was het warm, maar niet heel heet. We hebben ook een milde winter achter de rug. Het ongedierte doet het goed bij warmte en regen, muggen, kikkers, kakkerlakken. Er is een malaria-uitbraak en ook een uitbraak van Listeriosis.
Zatermiddag besluiten we nog een stukje geotrail de rijden om foto’s te nemen bij zonsondergang. De eerste stoppunten van de Geotrail zijn druk, we gaan off-road naar een uitzichtspunt. We parkeren bovenop de berg bij een splitsing en wandelen over de heuvelrug. Een fris windje en prachtige uitzichten. Terug bij de auto, besluiten we het andere pad, meer richting dorp, ook te proberen. De weg daarnaar toe is echter veel slechter. Echt 4x4, in low gear en langzaam naar beneden en verder omhoog. Het kost meer tijd dan verwacht, Inge krijgt maar even de tijd voor een paar foto’s, op dit pad wil ik niet in het donker vast komen te zitten. Op de terugweg een raar geluid… een grote steen schuift voor het wiel uit… en de band is vervormd. Met hulp van Inge en wat achteruit (=omhoog) komt de auto weer vrij. Heel rustig aan rijden we verder- dat is net goed gegaan.

Op maandag mogen de kinderen ook weer naar school, er is nog geen les, maar wel kinderopvang. Kunnen ze weer lekker spelen met hun vriendjes. Julia gaat naar de volgende klas, de Hasie (Bunny - Konijn) klas van tannie Marilda. Lisa gaat eerst terug naar de Teddy klas van tannie Sanel. Afhankelijk van hoe het gaat met potty-training en zelfstandig eten wordt een verdeling gemaakt voor het komend jaar.
Het is heet en droog, het begint ’s avonds te waaien met hoop op wat verkoeling en regen? Terwijl Inge bezig is met foto’s uitzoeken op de computer, ziet ze in haar ooghoek iets verdwijnen… hagedis of…? Inge zag op facebook al een waarschuwing voor slangen die de koelte opzoeken- nee toch? Pieter mag kijken en ja… een slang, verstopt in de hoek achter zijn bureau. Nog even overweegt Pieter of hij de slang kan vangen. Gelukkig stond bij de Facebook waarschuwing ook een nummer van een slangenvanger. Hij vraagt waar de slang is en of we hem kunnen zien. Ik zeg ja en kijk weer onder mijn bureau. Weg! We zien nog net een staart in de gang. Gelukkig had Inge de slaapkamerdeuren dicht gedaan en dus is de enige optie de toilet. Pieter blijft erbij staan en Inge staat op de oprit te wachten. Hij blijft in het kleinste kamertje tot de slangenvanger er is. Gelukkig heeft Pete de slang zo gevangen- het bleek een spitting cobra, niet geheel ongevaarlijk. Voortaan blijven de deuren toch maar dicht.

De volgende dag gaan we verder alsof er niets gebeurd is. Julia gaat weer zwemmen en Inge heeft een Perinatal presentatie. Ook Gerard Goossen van het district is deze keer aanwezig. We zien het afgelopen jaar een toename in zwangeren met obesitas. Ernstige obesitas; met een BMI boven de 40 en 50. Toppunt was eind december met een BMI van 65 (21 jaar, 165 kilo, nog geen 160cm)
Woensdagavond en -nacht heeft Inge dienst - druk, druk, druk.
Donderdag is er een braai bij Luzanne met oude en nieuwe collega’s; dokters en paramedici (rehab-team). Gezellig, maar wel een late avond.

Op vrijdag gaan we na werk meteen op pad naar Crocodile Bridge voor een weekend kamperen in het Kruger. Bij het opzetten verliest Pieter ongemerkt zijn zonnebril op sterkte - we vinden het later in stukjes terug, er is een auto over heen gereden.
De volgende ochtend heel vroeg op, om als de kamppoort open gaat, te vertrekken. We redden het bijna, om 5:40 rijden we weg. Het wordt een lange dag rijden via Lower Sabie naar Skukuza en weer terug. Bij Lower Sabie ziet Pieter een leuke zonnebril die over zijn gewone bril heen past. Meenemen! O ja, we zien natuurlijk ook dieren.
’s Ochtends in de schemering horen we iets… het zijn ground hornbills hoog in een boom. Ze zijn erg luidruchtig. Zebra’s bij zonsopkomst en nieuwsgierige giraffen. We ontbijten bij Lower Sabie, het zonnetje is al warm-heet om 8 uur ’s ochtends.
We rijden aan de noordkant van de Sabie rivier richting Skukuza. Ergens langs de route is een lekkere hangplek en dat vond een troep leeuwen ook. 1 Volwassen mannetje met diverse vrouwtjes. We komen tot 12 stuks. Als we later de foto’s goed bekijken zijn een aantal ‘vrouwtjes’ jonge mannetjes met opkomende manen. Er zit niet veel beweging in de groep, ze hebben vast recent goed gegeten. Af en toe zoekt er één een ander plekje – betere schaduw? Na een half uur of zo gaan we weer verder.
We zien veel verschillende vogels, de ‘rollers’ zijn goed vertegenwoordigd. Ook aan olifanten geen gebrek. We zijn rond lunchtijd bij Skukuza, we besluiten niet naar het hoofdkamp te gaan maar naar het ‘day visitors’ deel. Daar is ook een zwembad! Wat een luxe, afkoelen midden in het Kruger. Na een flink stuk bananenbrood neemt Inge het stuur over en rijdt terug naar Crocodile bridge. De kinderen vallen in slaap en ook Pieter doet af en toe een oogje dicht. Terug in het kamp spelen de meiden en steekt Pieter de braai aan.
Op zondagochtend doen we het rustiger aan. Ontbijten, opruimen en aanhaken. We willen door het park naar huis rijden. We rijden via de S21 naar Afsaal. Prachtige rhino met grote hoorn en wederom olifanten. Een olifant geniet van een lekkere modderdouche en een andere komt wat onaangenaam dichtbij! De impala’s hebben recente kleintjes gehad en krijgen ook aandacht. Na Afsaal zijn we allemaal moe en uitgekeken. We rijden relatief snel naar Malelane gate en dan door naar huis.

Het internationale nieuws bericht over Trump als een jaar president van Amerika. Zijn uitspraak over Afrikaanse landen als ‘shithole countries’ valt hier niet in goede aard.
Het nieuws lokaal gaat over de ANC elective conference waarin een nieuwe president voor ANC wordt benoemd, Cyril Ramaphosa. Over het algemeen lijkt dit een hoopvolle verandering, wie weet wat er in 2018 gaat gebeuren. Vice-president is de premier van Mpumalanga, David Mabuza, die net buiten Barberton woont.
Kaapstad heeft weinig regen gehad afgelopen jaar en heeft nu last van die droogte. Er zijn strenge beperking opgelegd en men vreest dat de kranen straks echt opdrogen!

Op maandag weer gewoon werk en school. Voor Julia begint de Hasie klas nu echt met tannie Marilda en Lisa mag definitief naar ‘boven’ en begint in de Monkey / Apies klas van tannie Moira. Alhoewel Moira een geweldig lieve dame is, moet Lisa nog even wennen. Grote zus Julia is heel zorgzaam voor haar kleine zusje.
We krijgen van de balletjuf van Julia te horen dat ze niet door gaat met ballet in Barberton. Gelukkig weten we snel een andere balletjuf te vinden en kan Julia voortaan op woensdag naar ballet.
Pieter’s koor begint ook weer en zelfs extra vroeg, want er is een jaarvergadering voorafgaand aan de repetitie op dinsdag.
Deze woensdag heeft Inge geen dienst, maar ze gaat na werktijd eerst naar de kapper. Toch weer laat thuis, maar ze ziet er wel mooi uit.
Vrijdag is Inge ingepland voor high tea, een flinke bestelling gebak, afgeleverd door Pieter houdt iedereen zoet.

Dan is het weekend en -- Pieter is jarig. Na een lekker ontbijtje doen we lekker rustig aan. Koffie, taart, tekeningen en een cadeau. Aan het eind van de middag netjes omkleden voor een fotoshoot met lokale fotograaf Steve Allen. We mogen foto’s maken in Greenstone Nature Reserve. We beginnen nog wat officieel in een droge beek, maar op het groene gras is het lekker dollen. De foto’s zijn leuk en lekker los.
Op zondag genieten we nog lekker na. We ruimen wat dingen op en spelen lekker met de kinderen. Ook bereiden we wat uitstapjes voor dit jaar voor.


Op woensdag is Inge nog druk met het geven van een presentatie over PMTCT. Lisa en Julia blijven de hele dag op school tot ik hen kom halen net voor Julia’s ballet. De rest van de week vliegt om. Pieter haalt de Bushlapa leeg, beetje bij beetje, want die gaat in februari voor een beurt en wat extra dingetjes.
En dan is het weer weekend. Een druk weekend. Oma Limburg is jarig! We feliciteren haar via de computer.
Zaterdagochtend op tijd opstaan en aankleden om buiten naar de fietsers van de Barberton Mountainbike Challenge te kijken die hier voor ons huis langs komen. Ik verwacht de eerste fietsers voor 6 uur, maar die zie of hoor ik niet. Net na 6 uur zijn we buiten en lopen een rondje. Wel staan er bij ons in de straat op diverse straathoeken mensen met vlaggen om de fietsers vrij doorgang te geven. Dan om kwart over 6 komt er een groep fietsers op mountainbikes langs, vooraf gegaan door 2 off-road motoren en een politie-auto. Ze zien er vastbesloten en streng uit. Zoals ze zeggen Barberton mountainbike challenge, not as delicate as a daisy. (Refereert natuurlijk aan de Barberton daisy en dat de BMC een van de zwaarste mountainbike tochten in ZA is). Na een kleine pauze weer een groep, deze keer iets groter. Dan komt er ook een andere meneer kijken met een klein meisje. Dit meisje blijkt vorig jaar bij Julia op school gezeten te hebben. Zij wonen hier ergens aan een straat iets hoger op de berg. Dan komt er nog een grote groep fietsers aan, veel meer relaxt dan die eerste groep. Daarna lijkt het wel weer klaar. We nemen afscheid en gaan naar huis. Tijd voor ontbijt. Dan snel klaar maken voor een verjaardagsfeestje. Jalien, een klasgenootje van Julia viert haar 5e verjaardag. Taart, zwemmen een een waterslide-met veel sop. In het begin gaat Julia er voorzichtig vanaf, tegen het eind van de middag gaat ze met een aanloopje naar beneden. Ook Lisa durft er van af, wel met een handje van vriendinnetje Skyler.

Op zondag gaan we naar Afri-Orchids, net buiten Nelspruit. Een orchideeën kwekerij, er is een zeldzame orchidee in bloei: Amorphophallus titanum. Een grote bloem die maar om de paar jaar bloeit. De orchidee lokt vliegen aan voor de bestuiving dus de geur die de bloem afgeeft is navenant – ruikt naar dode buffel. Maar gelukkig is de geur niet al te sterk, je moet echt boven de trechter gaan hangen voor je het ruikt. Ook kijken we naar de andere orchideeën bij deze kwekerij. Natuurlijk zijn de kinderen veel sneller uitgekeken dan Inge, die veel foto’s wil maken. Dus wij gaan alvast een plekje zoeken om te zitten en spelen. Als Inge er ook is doen we koffie met taart. Dan terug en toch even naar de winkels. Inge wil nog een nieuw badpak, Pieter een zwem T-shirt en Julia een zwemmuts. We zijn bij de winkel met sportkleren als de stroom uitvalt. Vriendelijk doch dringend worden we naar de uitgang van de winkel gedirigeerd. Te kopen goederen worden aangenomen en apart gelegd. – Geen stroom = geen werkende kassa. Veel winkels zijn of gaan dicht, maar de stroomstoring treft niet het hele complex. We kunnen in een ander deel wel nog wat eten. Als we klaar zijn, is er onze sportwinkel nog donker. Dus geen geluk.

Op maandag gaat Inge niet naar het ziekenhuis, ze heeft een studiedag in Nelspruit over het nieuw uit te brengen ‘groeiboek’. Voorheen heette dat hier Road to Health Card, met diverse gegevens over het opgroeiende kind voornamelijk gericht op de diverse gezondheidsmedewerkers die het kind zien. Nu is het meer zoals het NL groeiboek. Veel voorlichting, gericht op ouders, school, kinderopvang en andere minder curatieve zorg.
Een goed concept maar de vraag is of Zuid-Afrika hier al klaar voor is. De pagina over HIV is verdwenen om de ziekte te ‘normaliseren’ maar wij zijn bang dat het nu weer verzwegen gaat worden.
Aan het eind van de middag kan Inge nog even naar de mall, om alsnog de zwemspullen te kopen.
Pieter gaat de volgende dag naar Nelspruit, want Inge’s Polo moet voor een beurt en de VW dealer zit niet in Barberton. Als P thuis komt kan hij net de kinderen ophalen en een hapje eten. Daarna moet hij weer terug naar Nelspruit rijden. Dit keer met de koorleden uit Barberton. Diverse koorleden kunnen tijdelijk niet rijden, dus zit er niets anders op dan dat Pieter rijdt.

We dachten dat het een rustige maand was, totdat we begonnen met foto’s uitzoeken en verhalen schrijven. Dat belooft nog wat voor de rest van 2018!


Fotolink:
https://photos.app.goo.gl/uVK3MjPVb4fs8Oht1