september: bloemenvakantie

Vorige maand een vroeg zeebje, want de vakantie stond voor de deur. Nu een laat zeebje, want er is veel te vertellen en heel veel fotomateriaal om uit te zoeken.

VERTREK
Vrijdagmiddag, na het werk van Inge, gaan we op pad naar Middelburg.
De volgende dag vroeg verder om door te rijden naar Bloemfontein. Koffiestop net na de drukte van Jo’burg bij Grasmere. Dan langs o.a. Kroonstad (Freestate) en dan komt de grooote leeeegte. De Karoo. Ons doel is Bloemfontein.
Volgende dag weer vroeg op en eerst rijden en daarna ontbijt, bij Het Wagenwiel, in een dorpje langs de N1 (Trompsburg). Dan door, alsmaar dezelfde weg naar Beaufort-West. (Western Cape). Ik had altijd gedacht dat de Karoo plat was en de N1 kaarsrecht. Maar dat is niet waar. Aan het eind van middag komen we bij Matoppo inn, ruime kamer en grote tuin met schommel en glijbaan. De kinderen kunnen even uitrazen en dan maken we ook nog een wandeling door de historische kern van de stad.
De reis gaat nog steeds verder, naar Paarl. De kinderen worden vermaakt met boekjes, DVD speler en Julia heeft een pienke kindertablet gekregen. Toch blijven de verrassing uit mama’s roze tasje het meest gewild. Kleine opdrachtjes: kralen, blokjes, puzzeltjes, magneetpoppetje.

Eindbestemming van de heenreis: Paarl. Daar staat de fabriekshal van Bushlapa; we gaan onze Miskruier ophalen. We krijgen uitleg en een demonstratie voor het opzetten. Handtekening zetten; en we zijn de trotse eigenaars van Bushlapa 673.
Hij is groot! Met twee dubbele bedden, eentje naar voor en eentje opzij. Aan de buitenkant zit de ‘boskombuis’ een uitklap-aanrecht, koelkast en vriezer, twee-pits gasfornuis en kraantje met dubbele wasbak. Daar is ook de bushwing, een overkapping die je 270 graden uitzwaait. We hebben ook zijpanelen om er een afgesloten voortent van te maken. De Bushlapa kan aangesloten worden op de stroom, heeft stopcontacten en lichtjes. Als je echt de bush in gaat, werkt alles via het zonnepaneel op het dak. Wat een luxe!
Tijd om hem achter onze auto te hangen, en daar gaan we dan. Eerst maar koffie en taart, bij de bloemwinkel/cafe Kikka. We vinden parkeerplaats bij een kerk met rieten dak. De opzichter spreekt ons aan en zo krijgen we een privé tour door de derde oudste kerk van ZA, en mogen Pieter en Julia achter het orgel. Daarna naar het Taalmonument,
een groots monument voor de Afrikaanse taal, maar waar ook de connectie met Afrika en Afrikaanse talen wordt uitgebeeld. Het ligt op de heuvel met prachtig uitzicht op Paarl. Via een dirt road rijden we naar Nederburg, een beroemde wijn estate. We proeven een toasten op het begin van een mooie vakantie.

VAKANTIE
Op onze ‘bucketlist’ staat een bezoek aan de springflowers. In de lente veranderd de droge westkust in een zee van bloemen, met name daisies (margrieten). Het zijn prachtige maar eigenzinnige bloemen. Ze draaien hun hoofdje naar de zon en gaan alleen open als het zonnig is en meer dan 18 graden.
Als we naar Darling rijden is het bewolkt en fris…. Geen goed weer voor de bloemen. Gelukkig is Darling een schattig plaatsje met een wijnfarm, een bierbrouwerij, een snoepfabriek genaamd Darling Sweets, een leuk koffietentje/restaurant en een museum. De Arum lelies waar Darling om bekend staat, zien we gewoon langs de weg.
We rijden naar de gemeentecamping van Langebaan, aan de westkust. Voor de eerste keer de Miskruier opzetten en omdat het waait, niet warm is en er kans is op buien, zo vlak bij de zee, moet alles uit de kast. Het kost ons best een flinke tijd – niet zo leuk voor Lisa. Julia verkent de camping en leert het fenomeen camping -oma en -opa kennen. Ze zal elke volgende camping een opa en oma adopteren!
’s Nachts valt er zowaar een beetje regen en daalt het kwik tot 2 graden, ook de volgende ochtend blijft het af en toe miezeren. We gaan naar het West Coast Fossil Park. Het blijkt een leuk museumpje en onderzoekscentrum te zijn. We gaan met een gids naar de opgravingen toe. Tijdens het mijnen van fosfaatrijke grond zijn diverse botten gevonden. Dus mijnbouw aan de kant en archeologen, geologen en biologen erin. Veel botten van de periode (ca. 5 mln. jaar oud) dat de Bergrivier bij Langebaan de zee in stroomde. Er zijn botten van speciale dieren gevonden zoals een korte nek giraf, een Afrikaanse beer, olifant met 4 slagtanden en een grote leeuw. Daarna verder via Vredenburg en komen we in Paternoster; een pittoresk dorpje met allemaal witte huisjes aan zee. Ten zuiden hiervan begint het Cape Columbine Nature Reserve. We beklimmen de erg steile trappen van de vuurtoren en worden beloond met een prachtig uitzicht en een doorbrekend zonnetje. Prachtige bloemen, wit en geel. Inge gaat helemaal los. Alles is nieuw en moet op de foto. We maken ons rondje af via Saldanha terug naar Langebaan. We pakken nog even een zonsondergang aan de lagune mee.

De dag erna is er gelukkig een zonnetje. We gaan naar het West Coast NP, vanuit Langebaan rijden we om de lagune heen. We zien veel bloemen, de kleuren vnl. wit, geel, oranje en meestal daisies. Het is prachtig. Het puntje van het park, Postberg is werkelijk een zee van bloemen. Dit deel is alleen in augustus en september open voor publiek. Naast de vele velden van bloemen zien we aparte rotsformaties, diverse dieren zoals Eland, Zebra, Springbok, Struisvogel. Op de weg terug zien we in een rustige hoek van de lagune een grote groep flamingo’s staan. Na het eten gaan we in bad (!) op de camping.

De volgende ochtend (3 sept.) is het tijd om verder te gaan. Afbreken en inpakken. Julia roept dat ze wil helpen maar verdwijnt al snel naar de camping opa&oma. We rijden eerst een beetje tussen de grote wegen door, langs Hopefield met veel windmolens tot bij Moreesburg waar we de grote weg N7 naar het noorden nemen. Via Piketberg en Citrusdal; we zien veel korenvelden en kale gebieden met schapen. Zo komen we aan bij Clanwilliam aan de rand van het Cederberg gebied. We stoppen bij de NG kerk, tijdelijk de blomkerk geheten. Daar is de jaarlijkse bloemenshow; een statische tentoonstelling van de verschillende gebieden met hun bloemen. Nog 20 km dirt road door de Cederbergen voordat we bij camping Jamaka uitkomen. We kamperen tussen de bomen naast een beekje.

We staan de volgende ochtend rustig op. We rijden de zandweg verder af, terug naar het zuiden, en dan naar Lambert’s Bay aan de kust. Daar is Bird island met een grote kolonie Cape gannets (Kaapse Jan-van-Genten). In een hoekje zitten alle vogels bij elkaar, wat een drukte, onrust en herrie. Het was geweldig om die krioelende massa vogels te zien en te merken dat de diverse individuen elkaar in die massa feilloos lijken terug te vinden. Op het eiland woont ook nog een groep zeehonden (Cape furseals). Het is een prachtige dag en we genieten van een lunch met vis/pizza aan de zee. ’s Middags lekker spelen op de camping.

De 2e dag in Clanwilliam gaan we het dorp in. Het is regenachtig en zwaar bewolkt. We bezoeken de Rooibosfabriek-de geur komt je direct tegemoet. Rooibos groeit alleen in de Cederbergen en directe omgeving. Bijna alle Rooibos wordt hier gedroogd en gesneden en dan verpakt als Pickwick, Freshpak of Mesmer.
We bezoeken het Ou tronk museum; in en over de voormalige gevangenis en de regio. Tevens brengen we een bezoek aan de tourist info en de ‘velskoenen’fabriek van Wupperthal. Bij het Rooibos teehuis krijgen we nog meer uitleg over Rooibos, niet alleen te gebruiken als thee maar ook als koffie en in crèmes. Wij drinken er een rooiboscappucino en –espresso met een cup cakes met rooibos.
Ramskop Nature Reserve is eigenlijk een botanische tuin aan de rand van Clanwilliam, met zicht op het stuwmeer. Ondanks de miezer maken we er een mooie wandeling. Terug naar de camping, het wordt kouder en natter en de paden op de camping worden meer modderig. En dan begint het echt te regenen.

De volgende dag moeten we weer op pad. Dus een natte tent inpakken. Gelukkig breekt er een zonnetje door, dus we doen ons best om natte delen eerst nog even in de zon te leggen. Door de zandwegen op de camping en de zandweg naar Clanwilliam krijgt onze auto en de Bushlapa een heuse modderdoop. Vanuit Clanwilliam rijden we over Pakhuispas en de Botterkloof pas. The road ahead is empty. Prachtige rotsformaties, fynbos en wit en paarse heide. In the middle of nowhere, ligt Papkuilsfontein waar je fantastisch lekker kunt eten. Er verschijnen weer bloemen, deze regio staat bekend om zijn bollen. Nieuwoudtville blijkt een klein dorpje van drie straten zonder asfalt! We kamperen op een kleine camping (zes plaatsen) tussen de bloemen.

De volgende ochtend gaan we naar de Hantam botanical garden. We wandelen de spinnekop trail met kleine gele bloementjes. Daarna de Aandblom trail tussen de heide en fynbos, hier lopen ook veel heilige ibissen. We drinken koffie bij de padstal van Matjiesfontein. Een oude boerderij waar ze ook een bloemenroute hebben uitgezet van ca. 5 km. Veel gele bloemen en ook zeldzame bloemen als het Spogfluweeltje en Trots van Nieuwoudtville. We rijden naar het kokerboombos (quivertree forest). Honderden aloë-bomen op een droge heuvelrug. Op de terugweg stoppen we bij de Nieuwoudtville waterval, die in 2 stappen naar beneden valt.

8 September begint zonnig maar al snel wordt het mistig. We hebben net op tijd ingepakt, in de dichte mist rijden we weg. Als we de Vanrhyns-pas afdalen is het zicht minimaal en dan ineens kunnen we onder de wolken doorkijken en hebben zicht op de Knersvlakte. We drinken koffie bij de padstal ‘Bagdad cafe’ en rijden dan door naar Vanrhynsdorp.

Een zonnige dag- goed voor de was! We bezoeken de lokale kwekerij die zo’n 700 verschillende vetplanten en andere typische lokale planten kweekt. Allemaal op ‘aarde’ van kleine kwartssteentjes. We gaan boodschappen doen in Vredendal en dan terug naar de camping. Heerlijk weer; de braai gaat aan. Geroosterde marshmallows als toetje!

We worden steeds beter in het opbreken en inpakken. We rijden net na tien uur weg uit Vanrhynsdorp, via de N7 naar Kamieskroon. We rijden door de knersvlakte. Garies is een klein dorpje met een kerk en een padstal. Daar eten we en Inge probeert Skuinskoek en Ystervarkies. Verbe camping in Kamieskroon is dor en droog. Het is er warm; we zetten de trailer op zonder de zijpanelen van de buitentent. Dat gaat lekker snel-tijd voor een biertje en eten bij het laatste zonnetje.

Na het ontbijt gaan we op pad naar het Namaqua NP. Vooral het Skilpad gedeelte is geweldig mooi. Heel veel bloemen, velden vol oranje daisies, maar ook fynbos met vooral paarse bloemen. Vanaf het ‘dak van Namaqualand’ heb je een mooi uitzicht. De route door Skilpad is heel mooi maar niet heel lang. Na een kopje koffie rijden we terug naar Kamieskroon en verder naar het oosten. Over de Kamiesbergpas langs Outuin en Nourivier. Geen officiële toeristische route maar wel mooi, met velden gele en oranje bloemen en de maan boven de bergen. . We genieten bij de tent nog even lekker van de zon voordat het hard gaat waaien.

Opbreken en we zijn al vroeg op pad naar Springbok. Een saai stuk weg en geen padstal. Springbok is bekend voor zijn warme dagen, dus we zetten de Bushlapa basic op. Alleen de bedden en de bushwing (zonnescherm). Na de koffie gaan we door naar Nababeep, een dorpje even ten noorden van Springbok. In deze omgeving zijn diverse kopermijnen. In Nababeep is het mijncomplex deels verkocht en deels omgezet in een kopermijnmuseum. We mogen ook een deel van het terrein op en zo zien we de Glory hole. Een groot gat waar eerst het begin van de mijn was. Iets te enthousiaste mijnwerkers hebben daar zoveel weggehaald dat de eerste hal instortte en diverse collega’s bedolven heeft. Nu is er voornamelijk een erg groen watertje te zien, gekleurd door het vele koperoxide dat er voor komt.

Ons doel van vandaag is Goegap Nature Reserve. Bij het kantoor midden in het park is Malan botanical garden. Bloemperken vol met planten uit de streek. Met hun soms grappige namen, zoals Hondebal. Stukken zijn heel dor en droog en andere stukken zijn paarse ‘heide’vlaktes. We zien gemsbokken en springbokken.
Na de bloemen doen we een rondje door Springbok en boodschappen. Julia krijgt een traditionele boerekappie.

TERUGREIS
De bloemenroute komt aan zijn eind. We gaan beginnen aan de lange reis naar het Oosten. De N14 is hier leeg en recht en het land ernaast is droog. Wel zien we regelmatig grote vogelnesten in de telefoonpalen. Vlak voor Augrabies NP rijden we weer een wijngebied in: Orange River Cellar Wines. Door de constante aanvoer van water uit de oranje rivier is het mogelijk ook in deze streek wijnranken te verbouwen. Wij kamperen in het Augrabies park. Het is heet; we zetten alleen de trailer met bushwing op. In de late middagzon wandelen we naar de waterval, de Oranje rivier valt hier 56m naar beneden en is stroomafwaarts de grens met Namibië. Na het eten, gaan we in het donker nog een keer naar de waterval. Het pad en de waterval zijn verlicht. Het is mooi om te zien, maar moeilijk te fotograferen. Het koelt heerlijk af en we lopen in de schaduw van de volle maan terug.

De volgende ochtend vroeg op, nu voor de ochtendsafari. We zijn de enigen in de auto voor 20 mensen. Veel wild is er niet, maar we zien voor het eerst 3 klipspringers. We stoppen bij Swart rande. Door de mineraalsamenstelling zijn sommige rotsen heel zwart. Bij een ander uitzichtspunt staan we aan de rand van het ravijn die de oranje rivier heeft uitgesleten in de afgelopen miljoenen jaren.
We doen het rustig aan, schuilen voor de hitte onder de Bushwing, Lisa speelt met zand en Julia rent tussen de sproeiers door. We eten ’s middags alvast warm. We maken met onze eigen auto nog een rit naar Moonrock. We beklimmen de maan, een rots van donkere/zwarte graniet die ook nog zo mooi rond is als de maan. We bewonderen de Oranje rivier bij het uitzichtspunt Ararat. Voor het eten maken we nog een laatste wandeling naar de waterval en halen een ijsje bij het winkeltje.

Dan gaat de terugreis echt beginnen. We rijden via Kakamas, Keimoes en Upington. Voorbij Upington komen we achter een colonne van 18 tankwagens te zitten. Gelukkig mag je de colonne onderbreken en inhalen. Net voor Kuruman staan we in de file, de weg is afgesloten door een omgevallen vrachtauto. Een late lunch bij de Wimpy en weer verder rijden. We zijn nog maar net voor het donker in Vryburg waar we een overnachting in een B&B hebben geboekt. Deze Game View Lodge ligt aan de rand van de stad met uitzicht over een Game park. Het is een modern en mooi huis en de kamer is ook prachtig. Vanuit ons balkon zien we waterbuck grazen.

Na een lekker ontbijt weer op pad. We rijden al om half negen weg. Ook dit deel van het land is nog leeg, maar langzamerhand wordt duidelijk dat je dichterbij Gauteng met zijn grote bevolkingsaantal komt. Van de lege eenbaansweg naar de drukke zesbaanswegen. De wegen worden weer rustig in Mpumalanga. We slapen buiten Middelburg, bij Olifants River Lodge. Het restaurant is een flop, maar het verwarmde zwembad is een goed alternatief voor de douche.

De laatste dag van de vakantie. Als we wakker worden drupt het een klein beetje en de wind is nog niet gaan liggen. We breken snel op en dan op weg. We ontbijten pas bij Milly’s en doen meteen koffie. Het is een druilerige dag. Na ruim 5000 km zijn we om 1 uur ‘s middags thuis! De Bushlapa wordt geparkeerd onder de nieuwe carport. En dan het huis in. Wat is het vies! Overal stof, maar wel een nieuwe betonvloer waar eerst het houten parket lag. Inge begint met het poetsen van de keuken, Pieter pakt de auto uit. Wat in de Bushlapa zit blijft erin – er is geen (schone) plek om het op te bergen. We sluiten de vakantie af bij Josephine’s.

HOME, SWEET HOME
De volgende dag is gewoon weer een werk en school dag. Pieter gaat verder met het poetsen. Eerst de woonkamer, dan de eetkamer. Alles zit onder een dun laagje zwart/grijs stof en moet gepoetst en/of gewassen. Grote voorjaarsschoonmaak; zelfs de gordijnen en vloerkleden worden gewassen.
Later die week wordt de laminaatvloer terug gelegd en kunnen we de woonkamer weer inruimen. De kinderen zijn blij dat ze elk hun eigen speelhoek terug hebben.
De Bushlapa moet officieel geregistreerd worden en krijgt zijn eigen nummerplaat.
Net als alles weer normaal begint de worden, begeeft de oven het; met de lauwe pizza’s er nog in. Wie heeft er ook al eens gegrilde pizza’s gegeten?!

In het weekend boodschappen doen. Er zijn veel aanbiedingen bij de Makro, dus dat is onze eerste stop. Het is druk en ook wij slaan groots in. 24 September is officieel Heritage day, maar staat ook bekend als Braai dag. Dus ‘s middags gaat ook in Huize Heijnen de braai aan! Zondags ruimen we samen verder op en kijken we wat er uit de trailer moet. Inge spendeert vrije uurtjes met het uitzoeken van de augustus foto’s, want ook daar liepen we nog achter.

De volgende week begint met een hiep-hiep-hoera: Inge is jarig. Helaas is ze ook gevloerd door een buikgriep. Ze gaat wel nog werken, maar is vroeg thuis en gaat direct door naar bed. Pieter neemt een biertje en viert het zo in zijn eentje.

Weer een gewone week breekt aan. De wasmachine draait op volle toeren en langzaam komen we weer in ons gewone ritme. We vinden niemand voor de reparatie van de oven; we kopen een nieuwe. Er komen weer wolkjes aan de hemel… en het begint te spetteren! Het is niet veel, maar het ruikt heerlijk en we laten de eerste druppels regen op ons vallen. Een goed voorteken voor oktober?

Tot volgende maand!


Het was een onmogelijke hoeveelheid foto’s om uit te zoeken.
Deze keer twee links.

Foto’s bij het verhaal
https://goo.gl/photos/N5qY7LNhp8a2tW668

Foto’s van de mooie bloemen
https://goo.gl/photos/XK2QrCUo168CfYZG7