augustus 2019 deel 4: de karoo
Door: Inge en Pieter
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
20 Oktober 2020 | Zuid-Afrika, Kimberley
Rondreis Zuid-Afrika : 4 juli 2019 – 8 augustus 2019
Deel 4: de Karoo
Als we aan de andere kant van de Hugenoten tunnel er uitkomen, komt er een zonnetje door en verschijnt een regenboog. De beekjes en de Breederivier zitten vol water met de regen van de afgelopen dagen. We slaan af bij Rawsonville en gaan naar Goudini spa. Een ATKV camping met warm-waterbad. Er is wat verwarring over de prijs en de kinderen zijn enorm brutaal en vervelend. Als de rust een beetje is teruggekeerd, trekken we onze zwemkleren aan en gaan op zoek naar het overdekte warme bad. Het is eerder heet – onze koude voeten hebben moeite met het in het water gaan. Het is te heet om te zwemmen, iedereen hangt wat rond. Na een half uur zijn we helemaal opgewarmd (met bonkend hoofd). P+I spoelen af, dan omkleden en terug naar ons campplekje. Eten (vis, noodles en worteltjes) en afwassen. We bellen, als de meiden slapen, nog met Nelly. Het oordeel over het huis aan De Wieken is nog even afwachten, wellicht is de Vang 22 beter en dus brengen we geen bod uit op het huis aan de Wieken. En dan naar bed. Ik val maar moeilijk in slaap.
Woensdag 31 juli.
Het is ongeveer droog. Na het ontbijt gaat Pieter alleen de afwas doen en klaar maken voor vertrek. Ik ga met de meiden naar het warme buitenbad, dichtbij de camping en iets minder heet dan het binnenbad. Als we zijn uitgebadderd en weer aangekleed, is Pieter ook klaar. We kunnen gelijk instappen en rijden. Het is maar een klein stukje naar Worcester, het is even zoeken naar het openlucht museum. Het is een heel groot complex, met verschillende bedrijven. Het museum bestaat uit een aantal oude gebouwen, bij een enkeling is er een demonstratie. Er is een tabakschuur, smid, oude boerderijen en een veekraal. Een dame maakt zeep en een andere is bezig de oven te verwarmen voor het bakken van brood. Er staan een paar ezels. Er is een klein binnenmuseum met iets meer uitleg en apparatuur van o.a. een schoenmaker, wol, distilleerderij. In het museumwinkeltje verkopen ze de zeep, brood en de drank. We mogen de witblits proeven. De lichtere koffielikeur is heerlijk, de echte blits (met de smaak van druif, appel, pruim of abrikoos) is 60%, heel sterk. Ik kan niet meer dan een druppel proeven. We kopen een fles pruimenblits en het brood. Aan de andere kant van het stadje is de botanische tuin. Er zijn meerdere, langere wandelroutes. Wij lopen alleen een rondje door de tuin. Het ligt op een heuvel. Tot onze verbazing bloeit er al van alles. Een hele weide met oranje springflowers – prachtig. Ik bel met Vodacom om ons abonnement op te zeggen, dat van Pieter kan nog niet. Zijn contract loopt nog tot februari, je kunt het eerder opzeggen, maar dat kan niet aan het eind van de maand?! Ik zeg mijn contract per eind augustus op, dan verbreken zij de verbinding en is ineens mijn SIM geblokkeerd! Een half uur heen en weer bellen – ze hebben het per direct gedaan – sukkels. Opnieuw aansluiten kan 3 dagen duren – onacceptabel en dat laat ik ze weten. Uiteindelijk lukt het ze ’s-middags, ’s-avonds lig ik er nog een keer even uit maar daarna werkt het nummer weer, wel ben ik al mijn data en belminuten kwijt. grrr. Inmiddels heeft Pieter al een rondje gelopen met de meiden. Samen lopen we nog een rondje, het is mooi aangelegd met naambordjes, veel paadjes en af en toe een bankje. Het zonnetje is gaan schijnen en het is lekker warm. Iedereen heeft trek gekregen, we eten van het verse, nog iets warme, bruine brood. Heerlijk. Als we weg rijden ziet Pieter nog een rare plant, bruin met een oranje-rode mond. Hij stinkt – ik vermoed dat hij vliegjes eet. We rijden nog een uurtje verder op de N1. We komen langs de Matroosberg – op de top ligt sneeuw! De camping bij Touwsrivier is bij het tankstation. Het is een dorp van niks. De ablutie is redelijk schoon en er is heet water. We wassen de badpakken en de handdoeken drogen in het zonnetje. Het is al 5 uur als we aankomen, de kinderen kunnen nog even rondrennen. Ik ruim/sorteer de kratjes en dan is het al etenstijd. Het laatste beetje rijst met een extra snee brood. Pieter en ik doen de afwas en ik ga nog douchen en haren wassen. Ik lees het laatste stuk van Wilbur Smith – spannend. Ik blijf nog lezen terwijl Pieter zich alvast omdraait.
Donderdag 1 augustus.
Ongelooflijk – augustus – dat betekend dat het einde langzaam in zicht komt. De meiden beseffen nog niet wat ze gaan missen en kijken vooral naar voren – hoeveel nachtjes tot ze oma zien? Vandaag moeten we ± 300km rijden naar Beaufort-West (BW) over de N1. Na ruim 50km zien we de afslag naar Matjiesfontein, we slaan heel even af. Matjiesfontein ligt aan het spoor – met een belangrijk station – dat de Karoo doorkruist. Het Lord Milner hotel werd in 1889 gebouwd en is nog steeds functioneel. Na een paar foto’s zijn we ook weer weg. We stoppen onderweg nog bij een Wimpy voor koffie en voor de meiden natuurlijk een melkskommel. De N1 is leeg en rechtdoor – een leeg landschap. We slapen net buiten BW in het Karoo National Park. We melden ons bij het kamp en dan is er nog tijd voor een rondje door het park, we doen de H2 loop. Die gaat steil omhoog en dan over een plateau. We zien struisvogels, mountain zebra en wat bokjes. Niet spectaculair, maar het is wel mooie natuur. We doen tussendoor nog een was en laten een stapel kleren achter voor het parkpersoneel. We genieten van een avondzonnetje. Eten, de meiden doen de afwas en daarna naar bed.
Vrijdag 2 augustus
De ochtend is druk met saai, maar noodzakelijk papierwerk. De verkoop van ons huis is akkoord; het maakt het makkelijker als de transactie vanuit ZA wordt goedgekeurd. Maar er is wel een berg papier mee gemoeid – koopcontract, bankafschriften, paspoorten, gemeente- en belastingpapieren. Alles uitzoeken, verzamelen, kopiëren. Dan moet alles bij de politie worden gecertificeerd en met de koerier naar Nelspruit. Alleen er blijkt geen koerier in BW. We zijn al ruim de hele ochtend bezig – maar de envelop ligt in ieder geval klaar.
Hoogste tijd om wat leuks te gaan doen – BW is de geboortestad van Chris Barnard. De hartchirurg die in 1967 de eerste harttransplantatie uitvoerde in het Groote Schuurziekenhuis van CapeTown. Het BW museum gaat over zijn leven en herbergt al zijn onderscheidingen. Ernaast is de NG kerk waar zijn vader de predikant was en nu een tentoonstelling is over de (apartheid) geschiedenis van BW en Karoo-kookkunst. De pastorie is in oude glorie hersteld, in de tuin ligt Chris Barnard begraven. Nog wat boodschappen en dan is er nog tijd voor een klein rondje door het park. Karoo NP wordt gedomineerd door de Nuweberg (1900m hoog). Dit keer zien we meerdere dieren: gemsbok, grijsbok, kudu, reebok, zebra, eland en springbok. Ook zien we struisvogels en valken. Bij het kamp is een korte Fossil trail, helaas al in de schaduw, maar leuk en informatief. Het gaat met name over fossielen die nog ouder zijn dan de dinosaurussen. Het is vooral fijn dat de kinderen nog even kunnen rondrennen. We eten salade, soep en papadums. Tussen alle bedrijven door hebben we ook nog een bod uitgebracht op een huis in Heumen.
Zaterdag 3 augustus
Een lange saaie reisdag met 500km over de N1 en N12 naar Kimberley. Het vinden van een goede camping bij Kimberley blijkt nog een probleem. De gemeentelijke camping tegenover het grote gat is dicht. Groot slot, niemand te zien. We vinden een camping in de stad, niet de beste buurt en wat vage figuren. Het enige vrije plekje is naast de afvalberg …. als dan ook nog blijkt dat er geen water is besluiten we snel om weg te wezen. Google helpt en dan bellen of er plaats en water is. Ja en ja. We rijden 30km terug naar Riverside Country club. Een mooie verzorgde camping aan de Rietrivier met een schone ablutie. Wat een opluchting. De kinderen kunnen nog even rond rennen. Wij zijn moe na een dag rijden en de kinderen in het gareel houden.
Zondag 4 augustus
Vandaag staat een bezoek aan Kimberley op het programma – niet zozeer de stad als wel ‘het grote gat’. Er is nog plek genoeg op de parkeerplaats. Precies op tijd voor de rondleiding van 11 uur. We kunnen nog even de winkeltjes bekijken. Na een hele korte uitleg beginnen we met een film. Deze gaat over de roemruchte geschiedenis van Kimberley, de mijn. Ze hebben geprobeerd beide kanten te laten zien; door de ogen van een blanke journalist en een Zulu die zelf zoekt naar diamanten. Daarna mogen we met de gids naar een stellage die hangt boven de rand van het grote gat (die stellage was er niet in 1995). Je hebt zo goed zicht. In 1871 werd hier de eerste diamant gevonden. Iedereen kocht een stukje grond en ging op zijn eigen stukje graven. Een wirwar van gaten en bruggen, er waren op het hoogtepunt zo’n 50.000 claims. Veel claims werden opgekocht en samengevoegd en zo ontstaat uiteindelijk De Beers. In eerste instantie gaan zij ook verder met open mijnbouw en later met een schacht. Het grote gat is met de hand gemaakt (zonder machines), 240m diep en 463m breed. Er staat een grote hoeveelheid water in (ca 40m) en samen met de ingestorte zijkanten betekent dat je nu nog 175m naar beneden kunt kijken. We maken een mooie familiefoto bij het grote gat, dan geeft de gids uitleg over de oude apparatuur zoals cocopans, de wasmachine en de lift. We gaan een klein stukje (het lijkt lang, maar het is maar terug naar de begane grond!!) naar beneden en stappen uit in een mijnschacht. Weer volgt er uitleg en een nagebootste explosie en dan door een deur – we komen uit in de expositiezaal. We krijgen uitleg over de indeling/gradering van diamanten en mogen een aantal replica’s bekijken. Tot slot mogen we een beveiligde grote kluis instappen en zien we echte diamanten. Daarna is er tijd om rond te kijken. Iets over de geschiedenis van De Beers, anekdotes van diamanten overal ter wereld. Het is mooi, ruim en modern. Maar de kinderen hebben een beperkte aandachtsspanne … tijd om het openluchtmuseum te bezoeken. Er zijn heel veel oude gebouwen – kleine krotten en woningen van de mijners, het oude farmhuis van de boerderij waarop de diamant werd gevonden. De bokszaal van Barney Barnato (1 van de 1e opkopers), een kroeg, kapper & bank. Een deel is nog ingericht zoals vroeger. In het midden is een restaurant dat nog functioneel is – een mooi plekje voor een drankje en hapje met live muziek in het zonnetje, het is er dan ook druk. We kopen een mooie zwart-wit tekening met allerlei symbolen van ZA in de vorm van de landsvlag. Rond 3 uur gaan we terugrijden – de meiden vallen allebei in slaap.
Terug op de camping is er tijd om wat rond te rennen, te spelen en op te ruimen. Het einde van deze trip komt in zicht. Nog een lekkere douche en dan vallen we voldaan in slaap.
Maandag 5 augustus
Vandaag is een rijdag ± 400 km naar Potchefstroom. We vervolgen de N12 door Northern Cape naar de provincie NorthWest. Daar volgt de weg min of meer de Vaalrivier. In Potchefstroom gaan we op zoek naar Postnet om de dikke envelop op te sturen naar de procureurs in Nelspruit. Fijn als dat gelukt is. We vinden een kleine camping net buiten Potch – we zijn de enigen. Er schijnt een zonnetje. We ruimen het hele ondervak leeg – en de meiden kruipen erin! Tijd om tassen en kratjes in te pakken, het lukt maar net. Wat een hoop zooi! Onze laatste nacht in de camper. Soms was het afzien, maar we hebben vooral heel veel mooie herinneringen gemaakt samen.
Dinsdag 6 augustus.
We hebben geen haast, maar zijn toch op tijd op. Op ons gemak rijden we het laatste stuk naar Johannesburg. We rijden naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. Nog een gedoe om een camper te parkeren in de buurt van de huurauto’s. Een vriendelijke parkeerwacht stapt in en helpt ons. Als het parkeren gelukt is, eerst langs de FNB om mijn nieuwe pas op te halen – maar die is er (nog) niet??! Er wordt achteraan gebeld en mij beloofd dat hij donderdag klaar zal liggen. Dan halen we onze huurauto op – een Toyota Avanza. Pieter gaat met de meiden naar de camper en zo rijden we allebei naar Linga Longa guesthouse in Kempton Park. Dichtbij maar voor ons nieuw dus wel even zoeken. Ik vind het guesthouse gemakkelijk en ben er eerder dan de camper. Dank aan de navigatie op de telefoon. We hebben een ruime familiekamer, die we helemaal vullen met alle tassen, koffers en kratjes. Dan rijden we naar Maui campers om de camper in te leveren. Er vindt een uitgebreide inspectie plaats en ook wij hebben nog wat kritische opmerkingen. We hadden 3 grote koffers in bewaring gegeven – dat past precies achterin de Avanza en we zetten de autostoeltjes om. Papieren tekenen en einde camper–vakantie.
Met de auto rijden we naar Woodbridge square, een grote mall, we eten alvast aan het einde van de middag warm bij de Wimpy. De meiden zijn dolblij met hun tollende kevers, die ze krijgen bij hun kidsmeal. We doen een meeneemtoetje van Woolworths. De rest van de dag blijven we bij het guesthouse. De meiden spelen op de veranda en wij moeten uitzoeken en sorteren en dan nog een keer uitzoeken en sorteren. Hoe krijgen we het straks mee???
Een heerlijke douche en de kinderen gaan slapen, ons lukt het dan ook niet meer om nog veel te doen in dezelfde kamer. Nog even op de computer, een glaasje wijn en dan gaan onze oogjes ook dicht.
Woensdag 7 augustus
Na een lekker ontbijtje is het uitzoeken en inpakken. Het vordert, al is het niet heel snel. Als er een aantal tassen klaar zijn, gaan we er nog op uit – naar Pretoria. We kwamen nog een remote tegen van onze poort in Barberton. Die geven we af bij de moeder van Elmi (Inge’s collega) en dan kan hij met tussenstapjes naar de nieuwe eigenaar. In dezelfde buurt is het politiebureau waar Elmi onze aanvraag voor police clearance heeft afgegeven – we vinden het politiebureau en daar liggen de papieren te wachten (joepie) al hadden we nooit bericht gehad. Fijn dat we die nog mee kunnen nemen – je weet maar nooit waarvoor het nodig is. Dan gaan we naar de Mall – Menlyn mall. Tijd voor lunch/dinch. En het uitgeven van laatste Randen en E-Bucks. Lego-poppetjes en Pieter een heuse Leatherman multitool. Dan terug naar Jo’burg en weer inpakken. Aan het einde zit alles (dat we mee willen nemen) erin. Er blijft nog veel achter, maar de tassen zijn vol. Gelukkig vliegen we met Emirates en mogen we veel meenemen. Dan het laatst nachtje – heel onwerkelijk. De eigenaren van Linga Longa ontfermen zich over alles dat we achterlaten en verdelen dat via hun kerk.
Donderdag 8 augustus.
Dat was het dan – het einde van onze tijd in Zuid-Afrika. Een lekker ontbijtje en dan goed stouwen – het past net in de auto. Tassen op de achterbank, Lisa op schoot. We gaan naar het vliegveld, de huurauto inleveren gaat heel vlot. Dan de bagage inchecken; 8 tassen van elk 22 kilo! Ze weigeren het autostoeltje van Lisa in te checken, omdat ze ouder dan 2 is. We besluiten hem voorlopig als extra handbagage mee te nemen en de regels na te lezen. We gaan ontspannen in de slow lounge met een hapje en drankje. Het stoeltje mag je inderdaad aan boord meenemen – dan kan Lisa er gewoon in zitten. We vliegen met Emirates naar Dubai en dan naar Amsterdam. We vertrekken om 13:40 vanaf Jo’burg. Laatste telefoontjes met Elmi en Luzanne. Aan boord met Emirates zijn er films en spelletjes. De aandacht van de kinderen is maar kort en ik ben druk met steeds iets anders voor ze uitzoeken. De kindermaaltijden vallen in de smaak en de meiden krijgen ook weer een mooie deken. We landen om middernacht in Dubai. We drinken iets bij de McDonald’s en lopen een rondje langs de winkeltjes. De meiden hebben de grootste lol met heen en weer rennen over de rolbaan. Ongelooflijk dat ze nog zoveel energie hebben. Om half vier vliegen we verder, omdat er tijdverschil is, zijn we na nog eens 7 uur vliegen, om half negen op Schiphol. Alle tassen zijn meegekomen, we gaan zonder problemen door de douane en worden al opgewacht door Frans, Nel, Gert, Ine+Harry en Nelly.
Welkom terug in Nederland!!
https://photos.app.goo.gl/AceWGFNcwvpoytyr6
Deel 4: de Karoo
Als we aan de andere kant van de Hugenoten tunnel er uitkomen, komt er een zonnetje door en verschijnt een regenboog. De beekjes en de Breederivier zitten vol water met de regen van de afgelopen dagen. We slaan af bij Rawsonville en gaan naar Goudini spa. Een ATKV camping met warm-waterbad. Er is wat verwarring over de prijs en de kinderen zijn enorm brutaal en vervelend. Als de rust een beetje is teruggekeerd, trekken we onze zwemkleren aan en gaan op zoek naar het overdekte warme bad. Het is eerder heet – onze koude voeten hebben moeite met het in het water gaan. Het is te heet om te zwemmen, iedereen hangt wat rond. Na een half uur zijn we helemaal opgewarmd (met bonkend hoofd). P+I spoelen af, dan omkleden en terug naar ons campplekje. Eten (vis, noodles en worteltjes) en afwassen. We bellen, als de meiden slapen, nog met Nelly. Het oordeel over het huis aan De Wieken is nog even afwachten, wellicht is de Vang 22 beter en dus brengen we geen bod uit op het huis aan de Wieken. En dan naar bed. Ik val maar moeilijk in slaap.
Woensdag 31 juli.
Het is ongeveer droog. Na het ontbijt gaat Pieter alleen de afwas doen en klaar maken voor vertrek. Ik ga met de meiden naar het warme buitenbad, dichtbij de camping en iets minder heet dan het binnenbad. Als we zijn uitgebadderd en weer aangekleed, is Pieter ook klaar. We kunnen gelijk instappen en rijden. Het is maar een klein stukje naar Worcester, het is even zoeken naar het openlucht museum. Het is een heel groot complex, met verschillende bedrijven. Het museum bestaat uit een aantal oude gebouwen, bij een enkeling is er een demonstratie. Er is een tabakschuur, smid, oude boerderijen en een veekraal. Een dame maakt zeep en een andere is bezig de oven te verwarmen voor het bakken van brood. Er staan een paar ezels. Er is een klein binnenmuseum met iets meer uitleg en apparatuur van o.a. een schoenmaker, wol, distilleerderij. In het museumwinkeltje verkopen ze de zeep, brood en de drank. We mogen de witblits proeven. De lichtere koffielikeur is heerlijk, de echte blits (met de smaak van druif, appel, pruim of abrikoos) is 60%, heel sterk. Ik kan niet meer dan een druppel proeven. We kopen een fles pruimenblits en het brood. Aan de andere kant van het stadje is de botanische tuin. Er zijn meerdere, langere wandelroutes. Wij lopen alleen een rondje door de tuin. Het ligt op een heuvel. Tot onze verbazing bloeit er al van alles. Een hele weide met oranje springflowers – prachtig. Ik bel met Vodacom om ons abonnement op te zeggen, dat van Pieter kan nog niet. Zijn contract loopt nog tot februari, je kunt het eerder opzeggen, maar dat kan niet aan het eind van de maand?! Ik zeg mijn contract per eind augustus op, dan verbreken zij de verbinding en is ineens mijn SIM geblokkeerd! Een half uur heen en weer bellen – ze hebben het per direct gedaan – sukkels. Opnieuw aansluiten kan 3 dagen duren – onacceptabel en dat laat ik ze weten. Uiteindelijk lukt het ze ’s-middags, ’s-avonds lig ik er nog een keer even uit maar daarna werkt het nummer weer, wel ben ik al mijn data en belminuten kwijt. grrr. Inmiddels heeft Pieter al een rondje gelopen met de meiden. Samen lopen we nog een rondje, het is mooi aangelegd met naambordjes, veel paadjes en af en toe een bankje. Het zonnetje is gaan schijnen en het is lekker warm. Iedereen heeft trek gekregen, we eten van het verse, nog iets warme, bruine brood. Heerlijk. Als we weg rijden ziet Pieter nog een rare plant, bruin met een oranje-rode mond. Hij stinkt – ik vermoed dat hij vliegjes eet. We rijden nog een uurtje verder op de N1. We komen langs de Matroosberg – op de top ligt sneeuw! De camping bij Touwsrivier is bij het tankstation. Het is een dorp van niks. De ablutie is redelijk schoon en er is heet water. We wassen de badpakken en de handdoeken drogen in het zonnetje. Het is al 5 uur als we aankomen, de kinderen kunnen nog even rondrennen. Ik ruim/sorteer de kratjes en dan is het al etenstijd. Het laatste beetje rijst met een extra snee brood. Pieter en ik doen de afwas en ik ga nog douchen en haren wassen. Ik lees het laatste stuk van Wilbur Smith – spannend. Ik blijf nog lezen terwijl Pieter zich alvast omdraait.
Donderdag 1 augustus.
Ongelooflijk – augustus – dat betekend dat het einde langzaam in zicht komt. De meiden beseffen nog niet wat ze gaan missen en kijken vooral naar voren – hoeveel nachtjes tot ze oma zien? Vandaag moeten we ± 300km rijden naar Beaufort-West (BW) over de N1. Na ruim 50km zien we de afslag naar Matjiesfontein, we slaan heel even af. Matjiesfontein ligt aan het spoor – met een belangrijk station – dat de Karoo doorkruist. Het Lord Milner hotel werd in 1889 gebouwd en is nog steeds functioneel. Na een paar foto’s zijn we ook weer weg. We stoppen onderweg nog bij een Wimpy voor koffie en voor de meiden natuurlijk een melkskommel. De N1 is leeg en rechtdoor – een leeg landschap. We slapen net buiten BW in het Karoo National Park. We melden ons bij het kamp en dan is er nog tijd voor een rondje door het park, we doen de H2 loop. Die gaat steil omhoog en dan over een plateau. We zien struisvogels, mountain zebra en wat bokjes. Niet spectaculair, maar het is wel mooie natuur. We doen tussendoor nog een was en laten een stapel kleren achter voor het parkpersoneel. We genieten van een avondzonnetje. Eten, de meiden doen de afwas en daarna naar bed.
Vrijdag 2 augustus
De ochtend is druk met saai, maar noodzakelijk papierwerk. De verkoop van ons huis is akkoord; het maakt het makkelijker als de transactie vanuit ZA wordt goedgekeurd. Maar er is wel een berg papier mee gemoeid – koopcontract, bankafschriften, paspoorten, gemeente- en belastingpapieren. Alles uitzoeken, verzamelen, kopiëren. Dan moet alles bij de politie worden gecertificeerd en met de koerier naar Nelspruit. Alleen er blijkt geen koerier in BW. We zijn al ruim de hele ochtend bezig – maar de envelop ligt in ieder geval klaar.
Hoogste tijd om wat leuks te gaan doen – BW is de geboortestad van Chris Barnard. De hartchirurg die in 1967 de eerste harttransplantatie uitvoerde in het Groote Schuurziekenhuis van CapeTown. Het BW museum gaat over zijn leven en herbergt al zijn onderscheidingen. Ernaast is de NG kerk waar zijn vader de predikant was en nu een tentoonstelling is over de (apartheid) geschiedenis van BW en Karoo-kookkunst. De pastorie is in oude glorie hersteld, in de tuin ligt Chris Barnard begraven. Nog wat boodschappen en dan is er nog tijd voor een klein rondje door het park. Karoo NP wordt gedomineerd door de Nuweberg (1900m hoog). Dit keer zien we meerdere dieren: gemsbok, grijsbok, kudu, reebok, zebra, eland en springbok. Ook zien we struisvogels en valken. Bij het kamp is een korte Fossil trail, helaas al in de schaduw, maar leuk en informatief. Het gaat met name over fossielen die nog ouder zijn dan de dinosaurussen. Het is vooral fijn dat de kinderen nog even kunnen rondrennen. We eten salade, soep en papadums. Tussen alle bedrijven door hebben we ook nog een bod uitgebracht op een huis in Heumen.
Zaterdag 3 augustus
Een lange saaie reisdag met 500km over de N1 en N12 naar Kimberley. Het vinden van een goede camping bij Kimberley blijkt nog een probleem. De gemeentelijke camping tegenover het grote gat is dicht. Groot slot, niemand te zien. We vinden een camping in de stad, niet de beste buurt en wat vage figuren. Het enige vrije plekje is naast de afvalberg …. als dan ook nog blijkt dat er geen water is besluiten we snel om weg te wezen. Google helpt en dan bellen of er plaats en water is. Ja en ja. We rijden 30km terug naar Riverside Country club. Een mooie verzorgde camping aan de Rietrivier met een schone ablutie. Wat een opluchting. De kinderen kunnen nog even rond rennen. Wij zijn moe na een dag rijden en de kinderen in het gareel houden.
Zondag 4 augustus
Vandaag staat een bezoek aan Kimberley op het programma – niet zozeer de stad als wel ‘het grote gat’. Er is nog plek genoeg op de parkeerplaats. Precies op tijd voor de rondleiding van 11 uur. We kunnen nog even de winkeltjes bekijken. Na een hele korte uitleg beginnen we met een film. Deze gaat over de roemruchte geschiedenis van Kimberley, de mijn. Ze hebben geprobeerd beide kanten te laten zien; door de ogen van een blanke journalist en een Zulu die zelf zoekt naar diamanten. Daarna mogen we met de gids naar een stellage die hangt boven de rand van het grote gat (die stellage was er niet in 1995). Je hebt zo goed zicht. In 1871 werd hier de eerste diamant gevonden. Iedereen kocht een stukje grond en ging op zijn eigen stukje graven. Een wirwar van gaten en bruggen, er waren op het hoogtepunt zo’n 50.000 claims. Veel claims werden opgekocht en samengevoegd en zo ontstaat uiteindelijk De Beers. In eerste instantie gaan zij ook verder met open mijnbouw en later met een schacht. Het grote gat is met de hand gemaakt (zonder machines), 240m diep en 463m breed. Er staat een grote hoeveelheid water in (ca 40m) en samen met de ingestorte zijkanten betekent dat je nu nog 175m naar beneden kunt kijken. We maken een mooie familiefoto bij het grote gat, dan geeft de gids uitleg over de oude apparatuur zoals cocopans, de wasmachine en de lift. We gaan een klein stukje (het lijkt lang, maar het is maar terug naar de begane grond!!) naar beneden en stappen uit in een mijnschacht. Weer volgt er uitleg en een nagebootste explosie en dan door een deur – we komen uit in de expositiezaal. We krijgen uitleg over de indeling/gradering van diamanten en mogen een aantal replica’s bekijken. Tot slot mogen we een beveiligde grote kluis instappen en zien we echte diamanten. Daarna is er tijd om rond te kijken. Iets over de geschiedenis van De Beers, anekdotes van diamanten overal ter wereld. Het is mooi, ruim en modern. Maar de kinderen hebben een beperkte aandachtsspanne … tijd om het openluchtmuseum te bezoeken. Er zijn heel veel oude gebouwen – kleine krotten en woningen van de mijners, het oude farmhuis van de boerderij waarop de diamant werd gevonden. De bokszaal van Barney Barnato (1 van de 1e opkopers), een kroeg, kapper & bank. Een deel is nog ingericht zoals vroeger. In het midden is een restaurant dat nog functioneel is – een mooi plekje voor een drankje en hapje met live muziek in het zonnetje, het is er dan ook druk. We kopen een mooie zwart-wit tekening met allerlei symbolen van ZA in de vorm van de landsvlag. Rond 3 uur gaan we terugrijden – de meiden vallen allebei in slaap.
Terug op de camping is er tijd om wat rond te rennen, te spelen en op te ruimen. Het einde van deze trip komt in zicht. Nog een lekkere douche en dan vallen we voldaan in slaap.
Maandag 5 augustus
Vandaag is een rijdag ± 400 km naar Potchefstroom. We vervolgen de N12 door Northern Cape naar de provincie NorthWest. Daar volgt de weg min of meer de Vaalrivier. In Potchefstroom gaan we op zoek naar Postnet om de dikke envelop op te sturen naar de procureurs in Nelspruit. Fijn als dat gelukt is. We vinden een kleine camping net buiten Potch – we zijn de enigen. Er schijnt een zonnetje. We ruimen het hele ondervak leeg – en de meiden kruipen erin! Tijd om tassen en kratjes in te pakken, het lukt maar net. Wat een hoop zooi! Onze laatste nacht in de camper. Soms was het afzien, maar we hebben vooral heel veel mooie herinneringen gemaakt samen.
Dinsdag 6 augustus.
We hebben geen haast, maar zijn toch op tijd op. Op ons gemak rijden we het laatste stuk naar Johannesburg. We rijden naar het vliegveld om onze huurauto op te halen. Nog een gedoe om een camper te parkeren in de buurt van de huurauto’s. Een vriendelijke parkeerwacht stapt in en helpt ons. Als het parkeren gelukt is, eerst langs de FNB om mijn nieuwe pas op te halen – maar die is er (nog) niet??! Er wordt achteraan gebeld en mij beloofd dat hij donderdag klaar zal liggen. Dan halen we onze huurauto op – een Toyota Avanza. Pieter gaat met de meiden naar de camper en zo rijden we allebei naar Linga Longa guesthouse in Kempton Park. Dichtbij maar voor ons nieuw dus wel even zoeken. Ik vind het guesthouse gemakkelijk en ben er eerder dan de camper. Dank aan de navigatie op de telefoon. We hebben een ruime familiekamer, die we helemaal vullen met alle tassen, koffers en kratjes. Dan rijden we naar Maui campers om de camper in te leveren. Er vindt een uitgebreide inspectie plaats en ook wij hebben nog wat kritische opmerkingen. We hadden 3 grote koffers in bewaring gegeven – dat past precies achterin de Avanza en we zetten de autostoeltjes om. Papieren tekenen en einde camper–vakantie.
Met de auto rijden we naar Woodbridge square, een grote mall, we eten alvast aan het einde van de middag warm bij de Wimpy. De meiden zijn dolblij met hun tollende kevers, die ze krijgen bij hun kidsmeal. We doen een meeneemtoetje van Woolworths. De rest van de dag blijven we bij het guesthouse. De meiden spelen op de veranda en wij moeten uitzoeken en sorteren en dan nog een keer uitzoeken en sorteren. Hoe krijgen we het straks mee???
Een heerlijke douche en de kinderen gaan slapen, ons lukt het dan ook niet meer om nog veel te doen in dezelfde kamer. Nog even op de computer, een glaasje wijn en dan gaan onze oogjes ook dicht.
Woensdag 7 augustus
Na een lekker ontbijtje is het uitzoeken en inpakken. Het vordert, al is het niet heel snel. Als er een aantal tassen klaar zijn, gaan we er nog op uit – naar Pretoria. We kwamen nog een remote tegen van onze poort in Barberton. Die geven we af bij de moeder van Elmi (Inge’s collega) en dan kan hij met tussenstapjes naar de nieuwe eigenaar. In dezelfde buurt is het politiebureau waar Elmi onze aanvraag voor police clearance heeft afgegeven – we vinden het politiebureau en daar liggen de papieren te wachten (joepie) al hadden we nooit bericht gehad. Fijn dat we die nog mee kunnen nemen – je weet maar nooit waarvoor het nodig is. Dan gaan we naar de Mall – Menlyn mall. Tijd voor lunch/dinch. En het uitgeven van laatste Randen en E-Bucks. Lego-poppetjes en Pieter een heuse Leatherman multitool. Dan terug naar Jo’burg en weer inpakken. Aan het einde zit alles (dat we mee willen nemen) erin. Er blijft nog veel achter, maar de tassen zijn vol. Gelukkig vliegen we met Emirates en mogen we veel meenemen. Dan het laatst nachtje – heel onwerkelijk. De eigenaren van Linga Longa ontfermen zich over alles dat we achterlaten en verdelen dat via hun kerk.
Donderdag 8 augustus.
Dat was het dan – het einde van onze tijd in Zuid-Afrika. Een lekker ontbijtje en dan goed stouwen – het past net in de auto. Tassen op de achterbank, Lisa op schoot. We gaan naar het vliegveld, de huurauto inleveren gaat heel vlot. Dan de bagage inchecken; 8 tassen van elk 22 kilo! Ze weigeren het autostoeltje van Lisa in te checken, omdat ze ouder dan 2 is. We besluiten hem voorlopig als extra handbagage mee te nemen en de regels na te lezen. We gaan ontspannen in de slow lounge met een hapje en drankje. Het stoeltje mag je inderdaad aan boord meenemen – dan kan Lisa er gewoon in zitten. We vliegen met Emirates naar Dubai en dan naar Amsterdam. We vertrekken om 13:40 vanaf Jo’burg. Laatste telefoontjes met Elmi en Luzanne. Aan boord met Emirates zijn er films en spelletjes. De aandacht van de kinderen is maar kort en ik ben druk met steeds iets anders voor ze uitzoeken. De kindermaaltijden vallen in de smaak en de meiden krijgen ook weer een mooie deken. We landen om middernacht in Dubai. We drinken iets bij de McDonald’s en lopen een rondje langs de winkeltjes. De meiden hebben de grootste lol met heen en weer rennen over de rolbaan. Ongelooflijk dat ze nog zoveel energie hebben. Om half vier vliegen we verder, omdat er tijdverschil is, zijn we na nog eens 7 uur vliegen, om half negen op Schiphol. Alle tassen zijn meegekomen, we gaan zonder problemen door de douane en worden al opgewacht door Frans, Nel, Gert, Ine+Harry en Nelly.
Welkom terug in Nederland!!
https://photos.app.goo.gl/AceWGFNcwvpoytyr6
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
