Namibië reis 2018 grens Botswana - Barberton

Namibië reis 2018 grens Botswana - Barberton


Maandag 16-4 – vervolg
We komen zonder problemen Namibië uit. Dan de brug over de Chobe rivier en we gaan Botswana in. Er is nog een controle op dierproducten en we moeten met onze schoenen door een bad met desinfectiemiddel en de hele auto met aanhanger door een kuil met hetzelfde spul zodat ook de banden ontsmet worden. Typisch en indrukwekkend is de grote baobab bij de grens. Na de grens rijden we eigenlijk onmiddellijk het Chobe NP in. Hier mag je maar 60 km/u. Dus we doen het lekker rustig aan, we zien af en toe wat wild, maar geen wilde toestanden. Na een hele tijd komen we uit bij Kasane. Daar hebben we een plekje gereserveerd bij de mooie Chobe Safari Lodge. We krijgen een welkomsdrankje en boeken daar een paar activiteiten. Dan door naar het camping gedeelte en we zetten onze Bushlapa op. Het laatste stukje voor Kasane waren ze bezig met het asfalteren van de weg en hebben we per ongeluk een stukje gereden op nat asfalt – we beginnen met een poetsbeurt. Dat gaat nog niet zo snel.
De eerste zonsondergang hier is ook mooi, de lucht kleurt prachtig oranje. We ontdekken de sunset bar aan de rivier, hier staat het water ook hoog. Dan gaan we naar het restaurant, er is alleen maar de mogelijkheid van een buffet. L is zo onder de indruk van alles dat ze een ongelukje heeft. P gaat terug om schone kleren te halen en komt terug met de auto, dan gaan we naar de river lodge voor het eten. Daar eten we een vega curry met frieten. Uiteindelijk is het erg laat geworden, snel wassen en naar bed.

Dinsdag 17-4
Op tijd op, snel ontbijten en naar de receptie. We zijn om 7.45u daar. Om 08.00 vertrekken we met een shuttlebus naar de grensplaats Kazungula. Daar gaan we Botswana uit en Zimbabwe in. Het verplichte visum blijkt niet bij de tourprijs inbegrepen en moet betaald worden in US$ 30 p.p. Gelukkig kunnen we geld lenen van het Limburgse stel Eric en Nelly, die samen met ons in de bus zitten. Daar lenen we nog $90 en P350 (P van Pula, het geld van Botswana) van. Het is erg druk en rommelig bij de douane – teveel mensen? De reisleider stuurt ons allemaal naar buiten en beloofd om later met alle paspoorten naar buiten te komen. Na de grens reizen we verder met een andere bus, dus wij gaan die alvast zoeken en een nieuw zitplekje zoeken. Toch duurt het nog even voordat we weg kunnen, de douane heeft veel tijd nodig om onze paspoorten te stempelen. Als we rijden is het nog een uur naar het eind doel: de plaats Victoria Falls. We worden afgezet bij het kantoor van Shearwater. Daar tekenen we de nodige papieren en doen een bezoek aan het toilet. Daarna krijgen we een transfer naar het vertrekpunt van….de helicopter! We krijgen een introductiepraatje en worden gewogen. Dan mogen we naar de witte helikopter, zijn wieken blijven draaien (er is net een groep uit) en we stappen in. Nog een heel gedoe met tassen en de kinderen vastmaken. We zitten met z’n vieren achterin voor een tochtje van 13 minuten, getiteld Flight of Angels. We vliegen een soort 8 over de Vic Falls. Lisa vindt het super spannend, we hebben allemaal een koptelefoon op en zitten strak in de riem. Wow!!! We stijgen vlot op, dan een klein stukje boven land (we zitten iets ten NW van de watervallen). Dan over de waterval en de gorge en dan de rivier. Prachtig. We zien een regenboog over de waterval – er stroomt echt veel water in de rivier. De spoorbrug is goed te zien. Het ritje is precies lang genoeg – P wordt al een beetje bleek rondom de neus en Lisa wordt een beetje onrustig. Iedereen is superblij als we weer veilig aan de grond staan. We worden opzij geleid naar een video ruimte om daar bewerkte videobeelden van onze tocht te zien. Deels zijn het natuurlijk vaste beelden van een andere dag, deels snel gecompileerde beelden van onze vlucht. Toch geeft het een goed overzicht van de Vic Falls en wat een helikoptervlucht erboven in houdt, we besluiten toch de $50,- te betalen. Dan wachten we tot de andere NL-ers ook klaar zijn. J heeft een goede klik met ze en die lijkt wederzijds, zij kijkt ook nog met hun video mee. Samen gaan we met het shuttle busje terug naar Vic Falls park. Daar betalen we entree en dan gaan we wandelen langs de waterval. We doen onze regenjassen aan (of wat daar voor door gaat) en voor JL hebben we poncho’s. Dat is geen overbodige luxe, het is er erg nat – een douche is er niks bij. Zoals overal deze laatste dagen staat het water in de Zambezi rivier erg hoog. Dat betekent dus ook heel veel vallend water. De verschillende onderdelen van de waterval zijn amper nog te onderscheiden omdat bijna overal water stroomt. We lopen een rondje linksom en komen zo eerst bij de hoek waar het standbeeld van Dr. David Livingstone staat. Vanaf daar, bij de Devil’s Cataract, lopen we met de waterval aan onze linkerkant steeds verder richting de beroemde spoorbrug. Deze watervallen zijn de breedste watervallen in Afrika met 1708m en gemiddeld 100m hoog. Vanaf de Devil’s Cataract wordt het eigenlijk alleen maar natter en natter. Soms is er eigenlijk niets te zien op een uitkijkpunt omdat je dan zo dichtbij staat dat je alleen maar stuivend water ziet (en voelt). Eric en ‘oma’ Nelly gaan met ons mee. We lopen zo langs alle viewpoints tot we bij de spoorbrug zijn. Dan gaan we terug en nemen het pad iets meer landinwaarts zodat we langzaam kunnen opdrogen, want iets verder van de waterval schijnt wel een zonnetje. We doen een drankje en hapje bij het Shearwater Rainforest Café. Daar kunnen we dan even lekker opdrogen. Lisa is zo moe, dat ze prompt in slaap valt. We bezoeken daar ook nog het winkeltje, de info-stand en de foto-stand van de Vic-falls. De truc-foto’s zijn toch erg leuk gedaan en we kopen toch een groepsfoto voor $20. Inge gaat nog even snel naar de 1e waterval, want nu lijkt er een mooie regenboog te zien. De rest van de groep gaat er op een beschaafd tempo achteraan en kunnen deze uitbundige regenboog ook nog zien. Terug naar de bus, maar niet voor we eerst een sanitaire stop houden. De terugreis begint om half vier; J+P doen een dutje in de bus.
Zimbabwe uit, dat gaat gemakkelijk. Ook Botswana in levert geen problemen. Dan is het nog een klein stukje langs lange rijen van vrachtwagens die of de grens met Zimbabwe of die met Zambia over willen.
We mogen even een kijkje nemen bij de kamer van Eric en Nelly en dan gaan we door naar de camping. Vanaf daar gaan we nog even snel boodschappen doen met de auto, we halen wortelen, sap, lokaal bier St. Louis en we trekken nog wat geld uit de muur. Dan kunnen we Eric en Nelly tenminste terugbetalen voor de onverwachte kosten die we hadden aan de grens. We koken noodles met kip en wortels. I neemt nog even een warme douche, de rest wast zich even snel en dan allemaal naar bed.

Woensdag 18-04
Om 5 uur gaat de wekker, het is nog donker, maar wel tijd voor ons om op te staan. We hebben nog een uitje op de planning. Net voor 6 uur staan we bij de receptie voor een morning drive met een Safari auto van de lodge door het Chobe NP. En Julia is extra blij, want ook Eric en Nelly doen mee, sterker nog ze staan ons bij de receptie al op te wachten. Als we bij de safari auto zijn gaat J bij hen zitten en PLI zitten samen op de rij er voor. Verder nog maar 2 andere gasten in deze auto, een moeder met haar 5 jarige dochter Stella. Onze gids voor vanochtend is Rider. We rijden eerst naar de gate van het park, dat is dus gewoon de weg die we eergisteren hebben gereden. Bij de gate is het druk, er staan veel auto/jeeps. Met de permit die we daar krijgen, mogen we behalve over de asfaltweg ook de zijwegen in, maar eerst rijden we via de hoofdweg nog een heel stuk terug richting de grens met Namibië. Langs deze drukke weg zien we niet veel dieren, maar gelukkig wel al een paar olifanten, al kunnen we ze amper zien in de schemering. Zonder de warmte van de zon is het maar bar koud in die open safari-auto, waar de koude wind heel hard doorheen waait. Ongeveer midden in het park nemen we een zijweg naar rechts, richting de Chobe rivier. De wegen hier zijn droog, maar erg zanderig en ook behoorlijk hobbelig. De gids heeft een paar plekken in zijn hoofd waar hij heen wil omdat hij vermoed dat daar dieren zijn. En daarom rijden we best snel door het gebied. Op een gegeven moment komen we bij een plek waar meer safari-auto’s staan. Er liggen leeuwen onder een boom. Het is echt een verkeerschaos. Wij krijgen de leeuwen uiteindelijk ook te zien, maar de gids laat duidelijk merken dat veel van de andere chauffeurs zich niet aan de regels houden (niet te dichtbij, niet te lang, anderen ook een kans geven). We zien verder geen hele bijzondere dieren, maar krijgen wel een goed idee van hoe zo’n rivier-oeverbos er in zuidelijk Afrika uit ziet. Na een tijdje wordt de zon steeds warmer en is het fijn om door de schaduw te rijden met een koel briesje. Het is nog best een lange rit en op het eind moet onze gids zich haasten, anders is hij niet op tijd bij de uitgang. Zo is het al bijna middag als we weer bij de lodge zijn. Na een lunch gaan we nog rustig boodschappen doen om onze voorraden aan te vullen voor de laatste paar dagen.
Als we terug zijn op de camping gaan de kinderen nog even lekker spelen en lezen P+I wat en nemen we nog een duik in het zwembad. Om 1600 hebben we nog een boottocht over de Chobe rivier. Het is een geweldige tocht op een grotere boot. We zien heel veel nijlpaarden in het water (met kleintje en de kunst van kleintjes maken). Olifanten langs de kant en de lechwe (endemische antilope). Er ligt een dikke krokodil te zonnen. We zien allerlei vogels, ook de jacana. We besluiten de boottocht met een sunset drankje op de rivier. Moe na een lange dag vol indrukken, is er geen energie meer om te koken. We trakteren onszelf op het buffet van het restaurant. Moe, maar voldaan vallen we daarna snel in slaap.

Donderdag 19-04
Vroeg op staan voor een lange en een beetje saaie reis naar Nata. We rijden een groot deel van de dag net een paar kilometer van de Zimbabwaanse grens. De weg is best goed met veel kleine dorpjes erlangs, maar ook deels door natuurreservaten. Af en toe staan er olifanten langs de weg. Goed op letten dus. Rond een uur of half drie komen we aan in Nata. Daar overnachten we op de camping van Nata Lodge. Zij hebben nog een safari in de aanbieding. Of een sunset drive zo meteen of een morning drive. Aangezien we maar 1 nacht blijven en we morgen ook weer ver moeten rijden proberen we de middag trip. We hebben gelukkig nog even tijd voor een verfrissende plons in het zwembad.
De trip gaat naar de Sua Pans, zo’n 10 km naar het zuiden. Normaal zijn het droge zoutpannen, maar ook hier is alles nat en het is net een groot meer. Heel mooi om te zien, maar ook vreemd. We zien met de gids veel soorten vogels en diverse kleine dieren. En natuurlijk grazers zoals gnoe’s en zebra’s. We genieten langs de rand van de pan, met gevaar voor natte voeten, van een chippie en een drankje bij een mooie zonsondergang (alweer). Heerlijk. In de schemering weer terug naar het camp. Snel eten en naar bed; het laatste nachtje in de Bushlapa.

Vrijdag 20-04
We staan redelijk op tijd op, maar haasten ons niet. Zo rond 9 uur vertrekken we voor het laatste stuk in Botswana. Weer is de weg redelijk tot goed, maar veel drempels en dorpjes. Opvallend veel ezeltjes langs de kant van de weg. Ons eerste doel is Francistown, daarna door naar Palapye. Dan de weg naar het oosten, naar Zuid-Afrika met de grensovergang Goblersbrug. De grensovergang gaat soepel, we hadden een beetje de angst dat bij de grens gevraagd zou worden naar eigendoms- of invoerbewijzen voor onze camera’s en laptops. Hier werd allemaal niet naar gevraagd. Na de grens gaan we naar Baobab farm cottage, dit ligt vanaf de N11 langs een dirt road naar Swartwater. Daar overnachten we in een van de cottages. We mogen kiezen: er zijn er 2 beschikbaar- wij kiezen die zonder opgezette dieren. Het is nog even een geregel om alle overnachtingsspullen uit de Bushlapa te halen. Bij het huisje is een lekker zitje en een plek om een vuurtje te stoken. Op het terrein staan een aantal baobabs, allerlei oude boerderij spullen waar de kinderen op en mee kunnen spelen en er lopen wat bokjes rond. Een douche onder de sterren en dan slapen in een echt en zacht bed.

Zaterdag 21-04
Na een rustige start pakken we snel weer in en gaan we weer op pad. We zijn nu wel in Zuid-Afrika, maar we hebben nog een hele rit voor de boeg. Het is ongeveer 6,5 uur rijden (gerekend zonder pauzes) met ongeveer 600 km. We rijden de hele N11 af, via Potgietersrus (Mokopane) naar Marble Hall, Goblersdal en Middelburg. Vlak voor Middelburg komen we langs de Loskopdam met zijn vele resorts die er naast liggen. Dan bij Middelburg de N4 op en naar Milly’s voor een vroege warme maaltijd. Dan via Machadodorp/Badplaas terug naar ons eigen Barberton. Moe maar voldaan komen we weer thuis.

zondag 22-04
Nadat we gisteren alleen de Bushlapa geparkeerd en de koelspullen er uit gehaald hebben, moet hij nu echt leeg gehaald worden. Daarmee komen de wasmanden weer vol en moet er meteen gewassen worden. Verder worden alle souvenirs bekeken en die krijgen een plekje in huis. En we mogen ons meteen voorbereiden op de week die voor ons ligt, want de kinderen gaan meteen naar school en Inge moet aan het werk. Maar wij hebben een geweldige vakantie achter de rug, met meer dan 8000 km gereden. Kom daar maar eens om in Europa.

Fotolink: https://photos.app.goo.gl/kgAUCkeqwiH91DfE6