(geen) water en Sun

Het officiële eind van Inge’s zwangerschapsverlof, maar omdat ze een week eerder halve dagen is gaan werken, de eerste week van februari ook nog halve dagen werken. Het gewone ritme van werken en naar school wordt weer opgepakt.

Pieter hervat ook zijn werk als klus-en regelman. Beide auto’s gaan voor hun jaarlijkse beurt naar de garage. In de woonkamer wordt de oude ventilator vervangen door een die meer verkoeling brengt. Tevens een nieuwe lamp voor extra leeslicht. Daarvoor moet ook de bedrading worden aangelegd in de bloedhete ruimte tussen het dak en de dunne plafondplaten. De ventilator op onze slaapkamer is ook kapot en wordt voorlopig alleen vervangen door een lamp (nieuwe ventilator is al twee maanden in de bestelling). Tot slot komt er een nieuwe lamp in de eetkamer.

Op vijf februari is Barberton nationaal in het nieuws, en blijft dat nog een aantal dagen.
Een ongeluk bij de Lily goudmijn; een kroonpilaar (crown pillar, kroon pilaren – de laag die de grond boven de echte mijnschachten moet stabiliseren, maar tegelijkertijd ook ruimte moet bevatten voor luchtkanalen, aan- en afvoerroutes) stort in en laat een groot gat achter. 85 Mijnwerkers zitten ondergronds vast, maar kunnen vrij snel via de nooduitgangen bevrijd worden. Een deel komt naar Barberton Hospital, maar de verwondingen zijn gelukkig beperkt. Echter vlak voor de mijningang stond een container die fungeerde als lampruimte, uitgiftepunt voor lamp en zuurstof voordat de mijnwerkers ondergronds gaan. De container, met drie werknemers, is 80 meter naar beneden gestort en onder het puin terechtgekomen.
Een reddingsoperatie is op gang gebracht, om via schacht 5 puin (geschat 20 000 ton!) te ruimen en bij de container te komen. De eerste dagen worden er regelmatig klopgeluiden gehoord. Na het verwijderen van veel puin wordt de plek van de container dicht genaderd, maar dan volgt een 2e instorting en een 3e. De reddingsoperatie wordt opgeschort, het is te onstabiel en dus te gevaarlijk. Er moet een nieuwe ontsnappingstunnel worden geboord en dan moet er een nieuwe risico-analyse komen voordat de ‘rescue’ of waarschijnlijker ‘recovery’ operatie wordt hervat.

Ondertussen gaat voor ons het leven gewoon door.
Onze vriendin Paulina, die mij zo geholpen heeft een netwerk op te bouwen in Hlabisa, is weer even terug in ZA. Deze keer lukt het haar om ons in Barberton op te zoeken.
We gaan samen eten bij Papa’s, veel discussies en gezellig geklets, genieten van een drankje bij ons op de veranda en lekker eten bij Josephine’s. En natuurlijk de Geotrail, met Julia en Pieter. Paulina heeft wat achtergrondkennis van geologie en is erg geïnteresseerd in de gebeurtenissen van de vroege aarde en de impact daarvan op het huidige leven.

Maandag 8 februari staat Barberton een beetje op zijn kop - in ieder geval alle vuilnisbakken en –zakken van het centrum. Er is een ‘service delivery protest’ gecombineerd met een protest van de vuilnisophalers. Alles ligt op straat, inclusief glas en bakstenen. Gelukkig komt een eenheid van het leger, dat bij Barberton zit, aan het eind van de dag alles opruimen.
Maar waarom protesteren zo moet? Als gewone burger hoor je zelden specifieke klachten en dan ineens is blijkbaar de maat vol en moet er met overdreven maatregelen en een hoop rotzooi aandacht gevraagd worden voor het probleem.

Op die dinsdagmiddag gaan we met Lisa naar Nelspruit – geen plezier uitstapje. Inge stond nog steeds op een lijst van mogelijke spookwerknemers! Weliswaar heeft ze zich al drie keer geverifieerd bij het departement van gezondheidszorg, ze kwam niet voor in de database van Home Affairs. (duh, ze is ook geen Zuid-Afrikaan). Dus op naar Home Affairs in Nelspruit om aan te tonen dat ze wel degelijk bestaat en een Nederlands paspoort met geldige werkvergunning heeft. Brieven, stempels en faxen. Nu maar hopen dat ze straks herkend en erkend wordt en dus ook salaris blijft krijgen.

Bijna elf februari, onze vijfde trouwdag, en reden voor een kleine vakantie. Dit keer hebben we gekozen voor een lang weekend naar Sun City.
Het resort ligt ten noordwesten van Pretoria dus een heel eind rijden. We delen de heenreis op in 2-en door na het werk op de 10e al te vertrekken; avondeten bij Milly’s en slapen bij Lamor guesthouse in Middelburg. De volgende dag doorrijden naar Sun City.
We vieren onze trouwdag met een high tea in de Crystal Court, in the Palace of the Lost City. Een prachtig restaurant in een exclusief hotel, je komt alleen met een reservering binnen. We genieten van kopjes thee en heerlijkheden.
We slapen in de Cabanas, het goedkope(re) familie hotel van Sun City. In de directe omgeving is kindervermaak en een groot meer voor watersporten. ‘s-Ochtends is er een riant ontbijtbuffet.
Op vrijdag gaan we naar Valley of the Waves, het kunstmatige strand vlak bij The Palace. Het is erg heet, gelukkig zijn er plekjes met schaduw Het is nog rustig – de weekend drukte begint pas aan het eind van de dag. We gaan lekker met z’n allen het water in – soms ook als de Waves er ook aan komen. Die zijn echt heel hoog, te hoog voor Julia. Julia vindt het kinderzwembad met glijbaan bij Adventure Mountain leuker. We gaan met zijn allen (ja, zelfs Lisa) in een dubbele opblaasband een rondje over de Lazy River.
We smikkelen van een lekker ijsje! De uitgang gaat over de Bridge of Time met aan beide kanten olifanten en langs Monkey Fountain.
Op zaterdag gaan we naar Animal world (een kinderboerderij bij de Cabanas), rijden we 2 rondjes in een mini-trein en gaat Julia klauteren in de speeltuin. Afkoelen en relaxen bij het zwembad van de Cabanas. ’s Middags gaan we verdwalen in The maze of the Lost City. Gelukkig vinden we aan het eindpunt van het doolhof een cafe waar we genieten van een welverdiend koel drankje/ biertje. We eten bij het Indische restaurant Raj – heerlijk.
De volgende dag (zondag) op tijd op en weer inladen en dan helemaal terug naar Barberton. Gelukkig wilde Inge wel een stuk rijden en waren de kinderen rond die tijd redelijk rustig en kon ik nog een beetje uitrusten.

Inmiddels is het half februari en nog steeds heeft het niet tot nauwelijks geregend. We hebben vanaf dinsdags geen water meer. Omdat omliggende delen al eerder geen water meer hadden, hadden we al wat extra flessen gevuld.
Soms hebben af en toe water (soms heel bruin), dan op donderavond een flinke onweersbui met een stroomstoring – komt er nu meer regen de komende tijd? Het is te hopen, de dam heeft nog maar 2% water. Er wordt dagelijks water met tankers uit Nelspruit gehaald en in het zuiveringsstation gepompt.
We hebben een aantal extra containers gekocht en gevuld, want hoelang we water uit de kraan blijven houden?

Op vrijdag de 19e is de opening van de vernieuwde Paeds OPD. Nieuwe kasten, alle muren geverfd met mooie, vrolijke tekeningen. Het haalde zelfs de lokale krant.

Op zaterdag wordt het bloedheet – 40 C in de schaduw. Een goede smoes om verkoeling te zoeken in de warenhuizen, we gaan naar Makro en Ilanga Mall in Nelspruit. Uiteraard is de auto niet meer leeg als we naar huis rijden!
Zondag regent het en dat brengt verkoeling.

Op Julia’s school is de CANSA Shaveton. Een actie van de kankerstichting, waarbij ze op scholen en in winkelcentra mensen knippen maar vooral haren verven in bonte kleuren!
Julia ziet er prachtig uit, na drie keer wassen was ze weer gewoon blond.
De week eindigt met een high tea op het werk van Inge, waar Inge zelfgebakken beschuit met muisjes aan de collega’s voorschotelt.
In het weekend weer naar Nelspruit… de eerder gekochte bureaustoel is niet in elkaar te zetten en moet geruild worden. En dan besluiten we ook maar een nieuw bureau te kopen, want in de aanbieding. Het houdt niet op, Inge besluit tot het kopen van een nieuwe fotocamera. De oude is nu 3 jaar oud en heeft ruim 45000 foto en vele filmpjes genomen. Daardoor begint deze nu een beetje te verslijten.
Zaterdag is het Milktart dag. Milktart, een soort rijstevlaai, maar dan zonder de rijst, is een nationaal ‘boeren’ gerecht. Ons favoriete tijdschrift Go! heeft vorig jaar 27 februari uitgeroepen als Milktartdag om het gerecht wat meer in de schijnwerpers te zetten. Bedrijven worden opgeroepen samen milktart te maken en te delen. Inge heeft haar deel geleverd door thuis een eerste –veganistische – versie uit te proberen. Best geslaagd, maar volgend jaar wordt ie nog beter!

Lisa is ondertussen helemaal vertrouwd met Dumisile. Ze krijgt nog steeds borstvoeding, Inge kolft en komt met de lunch naar huis. Lisa groeit goed, heeft lekkere bolle wangen en een hartveroverende glimlach. Het klankenrepetoire breidt zich uit, we horen kggg, rrr, aah, eh. Ze begint zich af te zetten, met de kont in de lucht als ze op haar rug ligt. Ze kan zich op haar zij rollen. Ze begint redelijk te zitten in een stoel, ze wil graag erbij zijn als wij avondeten.
Ook Julia is gek op Dumisile en rent haar ’s-ochtends tegemoet. Ze is erg teleurgesteld als Dumisile al naar huis is voordat zij van school thuis komt. Ze heeft haar draai gevonden bij Tannie Moira in de klas en komt smerig thuis van al het buiten spelen. Vrijdag is bak en brou een grote favoriet. Ze is ’s avonds moe en dan ook vervelend, mama is dan ook moe en dat versterkt elkaar nog wel eens op een negatieve manier. Ze is dol op haar zusje en heeft bergen met kusjes en drukkies om uit te delen.

Groetjes uit een droog en warm Barberton!
Pieter Inge Julia Lisa

https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/Februari2016?authuser=0&authkey=Gv1sRgCN6U-JPb19LV-wE&feat=directlink