De eerste maand
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
09 Oktober 2011 | Zuid-Afrika, Hlabisa
Hoi allemaal
Inmiddels zijn we alweer meer dan een maand hier!
Ik heb de eerste maand doorgebracht op de OPD (out-patient department, ofwel poli). Die fungeert ook als eerste hulp. Ik werk met een verpleegkundige in opleiding die voor mij vertaalt. Dat is soms wel lastig want er wordt beide kanten op niet alles vertaald. Mijn uitleg gaat vaak alleen naar de verpleegkundige en komt niet bij de patiënt, evengoed worden sociale problemen mijn kant op samengevat als ‘family problems’ en daar mag je het mee doen.
In principe werken we met twee of drie dokters op de poli, maar de bezetting is vaak een probleem en werktijden zijn ook een betrekkelijk begrip. Vaak begin ik als eerste en enige om half negen, na de overdracht. Het is de bedoeling dat de afdelingsartsen ’s middags komen helpen, maar een aantal heb ik nog nooit op de poli gezien! Om vier uur zit de dienst voor de leerling verpleegkundige erop en is het zoeken naar iemand die nog voor je wilt vertalen. Na vijven sluiten het lab, de röntgen en de apotheek - patiënten die je daarna ziet moeten dus bijna altijd wachten tot de volgende ochtend voor aanvullend onderzoek/uitslagen/medicijnen. Dat vinden ze hier normaal, al kan ik er nog niet zo goed aan wennen.
Ik zie echt van alles door elkaar op de poli, je bent huisarts en spoedarts ineen. Van acute psychiatrie (vaak jonge mannen met een psychose en met politiebegeleiding), epilepsie, chronische patiënten met hoge bloeddruk of diabetes, botbreuken, steek- en schotwonden (die laatste gelukkig niet dagelijks!) Allerlei beten: honden, slangen en zelfs mensenbeten. Er komt hier veel HIV voor (40% van de bevolking is positief) en veel tuberculose. Ik stel zeker vijf keer per dag de diagnose tuberculose.
Pieter is bezig geweest en blijft bezig met van alles regelen. Het kost veel tijd maar levert ook iets op. Na vele bezoekjes aan maintenance kregen we een wasmachine, maar er ging meer water langs de wasmachine dan erin - de aansluiting was lek. Nog meer bezoekjes later kwamen ze kijken of ze het konden maken en weer een paar dagen later hadden ze ook de goede materialen meegenomen om het te maken. Eindresultaat: een werkende wasmachine. Een kniesoor die dan zegt: hij werkt alleen op koud water, want er is geen warm water aansluiting! Maar ook dat gaat Pieter oplossen, weliswaar zonder maintenance… bezoekjes aan de build-it en andere winkels, verzamelt hij de spullen om een tweede aansluiting te maken via de douche. Nog meer bezoekjes aan maintenance hebben er voor gezorgd dat we een nieuw slot hebben op de achterdeur, een slot met sleutel! We kunnen nu ook buiten zitten op onze kleine veranda.
In Hlabisa is niet veel te beleven, al ontdekt Pieter steeds meer winkels en mogelijkheden. De weekenden trekken we er op uit. We zijn al twee keer een weekend naar St Lucia geweest, ongeveer anderhalf uur naar het oosten, aan de kust. St Lucia is een klein plaatsje met toeristisch mogelijkheden (restaurants, hotels, winkels) en de toegangspoort voor het St Lucia of iSimangaliso Wetlands National Park. Het eerste National Park in Zuid-Afrika dat op de UNESCO lijst is gekomen. Zoals ik vorige keer al schreef, zijn we naar het crocodile centre geweest. De tweede keer hebben we een boottocht gemaakt over het estuarium, het laatste stuk van de rivier die daarna in de oceaan uitmondt. We hebben veel hippo’s en croc’s gezien en allerlei vogels.
Het weekend van 24 september was het Shaka day (ter nagedachtenis van Shaka Zulu). In de rest van Zuid-Afrika, dus buiten KwaZulu-Natal, vieren ze dan Heritage Day. We zijn dat weekend naar KwaDukuza (voorheen Stanger) geweest om iets van de festiviteiten mee te krijgen. Op een groot sportterrein was een bijeenkomst in twee zones. Er was een deel met tenten en hotemetoten en een deel open terrein voor de gewone mensen. De chiefs van alle omliggende dorpen en de Zulu koning waren er. Er werd gespeecht (in het Zulu). Wij zijn in de rij, bij alle anderen aangesloten. Er bleken gescheiden rijen voor mannen en vrouwen. We trokken gelijk de aandacht als enige blanken. Er werd goed op mij gepast terwijl ik in de lange dames rij stond, uiteindelijk ging die toch sneller en was ik eerder op het festival terrein dan Pieter. Iedereen werd gefouilleerd (de mannen intensiever!) en kreeg daarna een lunchpakketje. Op het terrein kon je luisteren en kijken naar de speeches, maar leuker was wat er om ons heen gebeurde. Groepen mannen kwamen in meer of minder traditioneel kostuum, met speren en schilden naar voren gestormd onder luid geschreeuw om de chiefs te groeten en te eren. Daarna gingen er gillende vrouwen omheen dansen, totdat de volgende groep er aan kwam. Verder naar achter op het terrein waren jonge meisjes aan het dansen, begeleid door een trom. Er werden wedstrijdjes gedaan wie zijn been het hoogst in de lucht kon gooien en in groepjes gedanst. Het was een geweldige onderdompeling in zulu-cultuur.
Op mijn verjaardag heb ik gewoon gewerkt, maar uiteraard getrakteerd tijdens de overdracht. Bedankt voor de verjaardag berichtjes / sms/ belletjes! ’s Avonds stonden de twee co-assistenten voor de deur met een zelf gebakken taart, die we samen hebben opgegeten. Weer jarig in Afrika, de eerste keer was 19 jaar geleden, toen we aankwamen in Malawi.
Volgende keer meer over onze weekendjes weg...
We zullen af en toe proberen ook wat foto’s online te zetten. Hier een eerste indruk van ons huis en onze bezoekjes aan St Lucia. Ik hoop dat de link werkt….
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=103320746814663000311&target=ALBUM&id=5655984294290334049&authkey=Gv1sRgCJ3B_-mW5ICh2wE&feat=email
Groetjes Inge
Inmiddels zijn we alweer meer dan een maand hier!
Ik heb de eerste maand doorgebracht op de OPD (out-patient department, ofwel poli). Die fungeert ook als eerste hulp. Ik werk met een verpleegkundige in opleiding die voor mij vertaalt. Dat is soms wel lastig want er wordt beide kanten op niet alles vertaald. Mijn uitleg gaat vaak alleen naar de verpleegkundige en komt niet bij de patiënt, evengoed worden sociale problemen mijn kant op samengevat als ‘family problems’ en daar mag je het mee doen.
In principe werken we met twee of drie dokters op de poli, maar de bezetting is vaak een probleem en werktijden zijn ook een betrekkelijk begrip. Vaak begin ik als eerste en enige om half negen, na de overdracht. Het is de bedoeling dat de afdelingsartsen ’s middags komen helpen, maar een aantal heb ik nog nooit op de poli gezien! Om vier uur zit de dienst voor de leerling verpleegkundige erop en is het zoeken naar iemand die nog voor je wilt vertalen. Na vijven sluiten het lab, de röntgen en de apotheek - patiënten die je daarna ziet moeten dus bijna altijd wachten tot de volgende ochtend voor aanvullend onderzoek/uitslagen/medicijnen. Dat vinden ze hier normaal, al kan ik er nog niet zo goed aan wennen.
Ik zie echt van alles door elkaar op de poli, je bent huisarts en spoedarts ineen. Van acute psychiatrie (vaak jonge mannen met een psychose en met politiebegeleiding), epilepsie, chronische patiënten met hoge bloeddruk of diabetes, botbreuken, steek- en schotwonden (die laatste gelukkig niet dagelijks!) Allerlei beten: honden, slangen en zelfs mensenbeten. Er komt hier veel HIV voor (40% van de bevolking is positief) en veel tuberculose. Ik stel zeker vijf keer per dag de diagnose tuberculose.
Pieter is bezig geweest en blijft bezig met van alles regelen. Het kost veel tijd maar levert ook iets op. Na vele bezoekjes aan maintenance kregen we een wasmachine, maar er ging meer water langs de wasmachine dan erin - de aansluiting was lek. Nog meer bezoekjes later kwamen ze kijken of ze het konden maken en weer een paar dagen later hadden ze ook de goede materialen meegenomen om het te maken. Eindresultaat: een werkende wasmachine. Een kniesoor die dan zegt: hij werkt alleen op koud water, want er is geen warm water aansluiting! Maar ook dat gaat Pieter oplossen, weliswaar zonder maintenance… bezoekjes aan de build-it en andere winkels, verzamelt hij de spullen om een tweede aansluiting te maken via de douche. Nog meer bezoekjes aan maintenance hebben er voor gezorgd dat we een nieuw slot hebben op de achterdeur, een slot met sleutel! We kunnen nu ook buiten zitten op onze kleine veranda.
In Hlabisa is niet veel te beleven, al ontdekt Pieter steeds meer winkels en mogelijkheden. De weekenden trekken we er op uit. We zijn al twee keer een weekend naar St Lucia geweest, ongeveer anderhalf uur naar het oosten, aan de kust. St Lucia is een klein plaatsje met toeristisch mogelijkheden (restaurants, hotels, winkels) en de toegangspoort voor het St Lucia of iSimangaliso Wetlands National Park. Het eerste National Park in Zuid-Afrika dat op de UNESCO lijst is gekomen. Zoals ik vorige keer al schreef, zijn we naar het crocodile centre geweest. De tweede keer hebben we een boottocht gemaakt over het estuarium, het laatste stuk van de rivier die daarna in de oceaan uitmondt. We hebben veel hippo’s en croc’s gezien en allerlei vogels.
Het weekend van 24 september was het Shaka day (ter nagedachtenis van Shaka Zulu). In de rest van Zuid-Afrika, dus buiten KwaZulu-Natal, vieren ze dan Heritage Day. We zijn dat weekend naar KwaDukuza (voorheen Stanger) geweest om iets van de festiviteiten mee te krijgen. Op een groot sportterrein was een bijeenkomst in twee zones. Er was een deel met tenten en hotemetoten en een deel open terrein voor de gewone mensen. De chiefs van alle omliggende dorpen en de Zulu koning waren er. Er werd gespeecht (in het Zulu). Wij zijn in de rij, bij alle anderen aangesloten. Er bleken gescheiden rijen voor mannen en vrouwen. We trokken gelijk de aandacht als enige blanken. Er werd goed op mij gepast terwijl ik in de lange dames rij stond, uiteindelijk ging die toch sneller en was ik eerder op het festival terrein dan Pieter. Iedereen werd gefouilleerd (de mannen intensiever!) en kreeg daarna een lunchpakketje. Op het terrein kon je luisteren en kijken naar de speeches, maar leuker was wat er om ons heen gebeurde. Groepen mannen kwamen in meer of minder traditioneel kostuum, met speren en schilden naar voren gestormd onder luid geschreeuw om de chiefs te groeten en te eren. Daarna gingen er gillende vrouwen omheen dansen, totdat de volgende groep er aan kwam. Verder naar achter op het terrein waren jonge meisjes aan het dansen, begeleid door een trom. Er werden wedstrijdjes gedaan wie zijn been het hoogst in de lucht kon gooien en in groepjes gedanst. Het was een geweldige onderdompeling in zulu-cultuur.
Op mijn verjaardag heb ik gewoon gewerkt, maar uiteraard getrakteerd tijdens de overdracht. Bedankt voor de verjaardag berichtjes / sms/ belletjes! ’s Avonds stonden de twee co-assistenten voor de deur met een zelf gebakken taart, die we samen hebben opgegeten. Weer jarig in Afrika, de eerste keer was 19 jaar geleden, toen we aankwamen in Malawi.
Volgende keer meer over onze weekendjes weg...
We zullen af en toe proberen ook wat foto’s online te zetten. Hier een eerste indruk van ons huis en onze bezoekjes aan St Lucia. Ik hoop dat de link werkt….
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=103320746814663000311&target=ALBUM&id=5655984294290334049&authkey=Gv1sRgCJ3B_-mW5ICh2wE&feat=email
Groetjes Inge
-
09 Oktober 2011 - 19:16
Ine:
over dat uitje naar st lucia kijk ik ook al uit! -
09 Oktober 2011 - 19:22
Nelly En Theo:
Leuk om weer van jullie te horen, we hebben en krijgen steeds meer zin om te komen en zijn ijverig aan het lezen in de Lonely Planet en googelen op internet. Vanmiddag gezellig bij Vera en Sander op bezoek geweest in een regen en herfstachtig Oosterhout, met zelfgebakken cake!
Dat kun jij straks ook met de meegegeven speculaaskruiden aan Aarnout! liefs en dikke knuffel van ons tweetjes. -
10 Oktober 2011 - 07:17
Esra:
Nog gefeliciteerd met je verjaardag Inge!
Fijn om te lezen dat het goed gaat met jullie, al is het soms behelpen. Aan jullie de uitdaging om alles een beetje naar eigen hand te zetten :)
Liefs! -
10 Oktober 2011 - 10:32
Merel:
Lieve Inge en Pieter, volgens mij hebben jullie het er goed naar je zin. Fijn om te horen! Ik was even speciaal gestopt met mijn dagelijkse routine om lekker jullie verhaal te lezen! :D Nu maar sparen voor een ticket!
Veel liefs! Merel -
10 Oktober 2011 - 12:12
Lian:
Bedankt voor de link naar de foto's en weer een prachtig verslag!
Succes met alles! -
11 Oktober 2011 - 12:42
Dorien:
De foto's bekeken en het verhaal gelezen. Fijn dat jullie het zo naar de zin hebben. En het huisje valt zo op het eerste gezicht niet tegen , dus daar kunnen jullie het vast wel volhouden. Ik kijk uit naar jullie volgende bericht. Groetjes Dorien -
06 November 2011 - 21:05
Marieke:
Hoi Inge (en Pieter),
Even kort berichtje om te laten weten dat ik jullie nog steeds volg. Leuk om te lezen hoe het daar is. Onze tijd komt steeds sneller, steeds dichter bij en het regelen is losgebarsten (hoofdpijn dus), maar zoals Abraham dan zegt: everything has an end... Dus het komt vast allemaal goed.
Nou groetjes en succes daar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
