van onderwater naar geen water
Door: Inge en Pieter
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
30 November 2013 | Zuid-Afrika, Hlabisa
Lieve allemaal,
Begin november mocht ik op woensdag weer naar de kliniek in Machibini. Aangezien we weer waterproblemen hebben in het ziekenhuis zijn we na de kliniek doorgereden naar Amorello lodge waar we eerst hebben genoten van het zwembad en later van een warme douche. De rest van de week had ik vrij genomen, zodat we op donderdag doorreden naar Sodwana Bay, waar Vera en Sander al een dag waren; een fijn weerzien.
Vera en Sander hebben het duik-virus te pakken en hebben een cursus diepduiken gedaan. Wij hebben vrijdags op het strand vertoefd. Julia heeft genoten van spelen met zand en water in het ondiepe, beschutte deel. Bij laag tij, werden de rotspoeltjes goed zichtbaar en die bleken vol leven te zitten. Zaterdag heb ik me ook aan het duiken gewaagd! Na een instructie-sessie in het zwembad, gingen we in een rubberbootje de zee op. Met behulp van een lijn, langzaam de diepte in. Ik had een goede buddy die me hielp. Een duik duurt maximaal 50 minuten, en ik heb het 49 minuten volgehouden, met een maximale diepte van 11.3 meter! Over het koraal en prachtige vissen: kleurige visjes en een paar bijzondere: Crocodile fish, trumpet fish en een blue spotted ray. De andere namen ben ik vergeten. Een geweldige ervaring, maar ik heb het duikvirus nog niet te pakken.
Zondags met zijn allen naar Hlabisa, met een lekkere lunchstop bij Ilala weavers. De duikspullen werden verruild voor wandelspullen. Pieter, Vera en Sander ging op een 4-daagse trail in het iMfolozi park. Ik bleef thuis met Julia, ook spannend.
-------
Pieter:
En op trail gingen we. 4 Dagen lang geen dak boven ons hoofd en geen muren om ons heen. Uiteindelijk bestond onze groep uit 7 personen. 2 Gidsen (mijn vrienden Rodney en Siphiwe), Vera en Sander, Jonathan (de man van Bonnie), Martina (een Duitse vrouw die vlak voor vertrek van de trail gehoord had) en ik. In het Centenary Centre in het park gelunched en de tassen herpakt. Eerst zouden we allemaal onze eigen rugzak houden, want die zou tenminste goed zitten. Uiteindelijk zijn we allemaal gezwicht voor de tassen van de Wilderness Leadership School. Redelijk goede rugzakken waar veel in kon, met 4 zijvakken aan de zijkant. In eerste instantie wilden we natuurlijk veel wild zien en genieten van de natuur. De insteek van de trail was iets anders, vind je echte zelf te midden van de natuur. Dus geen electronica mee, alleen je camera. De trail begon vlakbij de rivier Black Umfolozi en nadat we de auto's hadden achtergelaten begonnen we met een introductie meeting. Wat mag wel, wat mag niet. Belangrijk – we lopen in stilte en volgen de gidsen in ganzenpas. De eerste dag was bewolkt en later ging het toch echt even regenen. Gelukkig duurde dat niet lang. Over wild geen klachten. Witte neushoorns in overvloed, diverse olifanten, kudu's, impala's (zelfs een netgeboren jong dat stil bleef liggen op haar nest), terwijl de grotere impala's een hyena aan het afleiden waren, Kaapse buffels en op de een na laatste dag een mannetjes leeuw op ongeveer 250m afstand. 's-Nachts krokodillen vlak onder ons kamp, een slang in het water en natuurlijk vleermuizen, vogels en duizenden insecten. Elke dag hadden we een groepssessie, een indaba. Dit is een oude Zulu gespreksvorm, waarin een voorwerp als gespreksteken dient. Alleen diegene die het voorwerp vasthoud mag spreken – er is geen commentaar of reactie van de anderen. Je zegt wat er op je hart ligt. Dit gaf mooie inkijkjes in waar de diverse mensen mee bezig waren in hun hoofd.
Zwaar was toch wel het slapen buiten op de rotsige bodem, terwijl je weet dat je straks aan de beurt bent om de wacht te houden en het niet droog hoeft te blijven. Maar gelukkig duurde de buien nooit heel erg lang. Het afzien en de mooie momenten in de wildernis heeft de aanwezigen dichterbij elkaar gebracht en we hebben er allemaal erg van genoten.
------
Voor donderdag was ik opgeroepen als getuige op te treden bij de rechtbank in Mtubatuba. Het betrof een zaak over een pasgeborene die te vondeling is gelegd en in het ziekenhuis is overleden. De moeder is gevonden en werd nu beschuldigd van moord. Een aantal uurtjes wachten en daarna mocht ik weer gaan; de verdachte had bekend en ik hoefde niet langer te getuige. Dat was een hele opluchting!
Snel boodschappen gedaan en koffie gaan drinken bij (oud)collega Bonnie. En gebruik maken van hun douche, daar kwamen ook onze wandelaars douchen. Schoon en fris terug naar Hlabisa.
Vrijdag zijn Vera en Sander mee geweest naar de school en het ziekenhuis.
Zaterdags zijn we naar St Lucia gereden. Twee grote manden met was afgeleverd bij de wasserette en daarna een kop koffie. Bonnie en haar zoon Bram sloten zich bij ons aan en toen zijn we naar het Croc Centre gegaan. De krokodillen hadden wel trek in een stukje kip. Julia was helemaal niet bang en heeft de kleine croc in zijn staart geknepen! Sundowners bij de boatclub en daarna pizza eten. Het verhaal gaat dat de hippo's in St Lucia door de straten wandelen 's nachts, maar eerst zien dan geloven. Nou het bewijs is geleverd… We bleven slapen in Stokkiesdraai (Hlabisa ontvlucht want geen water…) en 's avonds liep er een hippo door de tuin!
Zondagochtend eerst een korte wandeling in St Lucia naar het strand en toen naar Richards Bay.
Het was het weekend dat mijn collega Mangeni ging trouwen, maar helaas hebben we de bruiloft moeten missen. Vera en Sander hadden wat probleempjes met hun huurauto en die moesten eerst opgelost worden.
Op maandag hebben we afscheid genomen van Vera en Sander. Zij hebben nog verder gereisd en nog een aantal duiken gemaakt!
In het ziekenhuis stond ik twee weken alleen op de kinderafdeling, want Mangeni op vakantie. Dat is aanpoten maar ook wel lekker, je hebt alles zelf in de hand.
Vrijdags de opening van de vernieuwde playroom. In juni waren we in Nederland voor het feest van mijn ouders (allebei 60 jaar geworden). Veel vrienden en kennissen hebben geld cadeau gegeven, wat ik mocht gebruiken voor verbetering van de playroom op de kinderafdeling. In samenwerking met het Africa Centre is het een flink project geworden, met een educatieve component. Verhalen en posters over vier zieke dieren die naar het ziekenhuis moeten. Tablets met een game waarin kinderen pillen moeten verzamelen en risico's (zoals vuur en vuilnis) moeten vermijden en nieuw leuk echt speelgoed. Speeltherapie is niet meer beperkt tot de playroom, maar vind nu op de hele afdeling plaatsen. Speelgoed tassen voor de kleintjes om in bed te gebruiken; matten die op de afdeling kunnen neergelegd worden; spelletjes voor aan of op een kindertafel. Een enorme verbetering. Iedereen die hieraan heeft bijgedragen: dankjewel!
Afgelopen donderdag was het Thanksgiving en dat viel samen met de verjaardag van Bonnie. Een groot feest met kalkoen, cranberry saus, 'corn bread' en sweet potato. Een hele gezellige avond.
In de weekenden zijn we Hlabisa ontvlucht want: geen water. Inmiddels duurt het water probleem al meer dan een maand. In eerste instantie werd er gezegd dat er een lekke klep is in de waterleiding net voor het ziekenhuis. Dus alleen het ziekenhuis zit zonder water, de rest van Hlabisa heeft gewoon water. Het ziekenhuis heeft ook 4 boreholes, maar die zijn allemaal kapot en niemand had er aan gedacht die te laten repareren.... Nu moeten er eerst aanvragen worden gedaan en vergelijkingen voordat ze iets mogen
laten repareren. Heel fijn dat nieuwe Zuid-Afrika van 'quotes en tenders'.
Deze week hoorden we dat er nog een probleem is bijgekomen. De pomp naar de hogere wateropslag is kapotgegaan omdat hij droog heeft gestaan.
Als noodoplossing worden er water met vrachtwagens aangevoerd. Maar de voorraad tank wordt niet vol (genoeg). Er is meestal wel water voor het ziekenhuis (wat iets lager ligt) maar niet voor de woningen.
Het is af en toe op en af geweest, maar nu alweer een week met geen druppel uit de kraan.
Van de week hadden we een dag met veel regen; ik heb de emmers staan vullen onder een lekke dakgoot!
Het is nog steeds onduidelijk wanneer de problemen worden opgelost. Komende maandag is er een vergadering met het management geëist waarin we gaan dreigen met acties….
Tot zover onze mooie avonturen (en frustraties).
Volgende maand weer nieuwe verhalen. Te beginnen met feest, onze baby Julia wordt een grote meid op 4 december! En met de kerst verwachten we weer bezoek uit Nederland.
Inge, Pieter en Julia
En uiteraard weer foto's:
https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/2013November?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOjRy7j21-LgZQ&feat=directlink
Begin november mocht ik op woensdag weer naar de kliniek in Machibini. Aangezien we weer waterproblemen hebben in het ziekenhuis zijn we na de kliniek doorgereden naar Amorello lodge waar we eerst hebben genoten van het zwembad en later van een warme douche. De rest van de week had ik vrij genomen, zodat we op donderdag doorreden naar Sodwana Bay, waar Vera en Sander al een dag waren; een fijn weerzien.
Vera en Sander hebben het duik-virus te pakken en hebben een cursus diepduiken gedaan. Wij hebben vrijdags op het strand vertoefd. Julia heeft genoten van spelen met zand en water in het ondiepe, beschutte deel. Bij laag tij, werden de rotspoeltjes goed zichtbaar en die bleken vol leven te zitten. Zaterdag heb ik me ook aan het duiken gewaagd! Na een instructie-sessie in het zwembad, gingen we in een rubberbootje de zee op. Met behulp van een lijn, langzaam de diepte in. Ik had een goede buddy die me hielp. Een duik duurt maximaal 50 minuten, en ik heb het 49 minuten volgehouden, met een maximale diepte van 11.3 meter! Over het koraal en prachtige vissen: kleurige visjes en een paar bijzondere: Crocodile fish, trumpet fish en een blue spotted ray. De andere namen ben ik vergeten. Een geweldige ervaring, maar ik heb het duikvirus nog niet te pakken.
Zondags met zijn allen naar Hlabisa, met een lekkere lunchstop bij Ilala weavers. De duikspullen werden verruild voor wandelspullen. Pieter, Vera en Sander ging op een 4-daagse trail in het iMfolozi park. Ik bleef thuis met Julia, ook spannend.
-------
Pieter:
En op trail gingen we. 4 Dagen lang geen dak boven ons hoofd en geen muren om ons heen. Uiteindelijk bestond onze groep uit 7 personen. 2 Gidsen (mijn vrienden Rodney en Siphiwe), Vera en Sander, Jonathan (de man van Bonnie), Martina (een Duitse vrouw die vlak voor vertrek van de trail gehoord had) en ik. In het Centenary Centre in het park gelunched en de tassen herpakt. Eerst zouden we allemaal onze eigen rugzak houden, want die zou tenminste goed zitten. Uiteindelijk zijn we allemaal gezwicht voor de tassen van de Wilderness Leadership School. Redelijk goede rugzakken waar veel in kon, met 4 zijvakken aan de zijkant. In eerste instantie wilden we natuurlijk veel wild zien en genieten van de natuur. De insteek van de trail was iets anders, vind je echte zelf te midden van de natuur. Dus geen electronica mee, alleen je camera. De trail begon vlakbij de rivier Black Umfolozi en nadat we de auto's hadden achtergelaten begonnen we met een introductie meeting. Wat mag wel, wat mag niet. Belangrijk – we lopen in stilte en volgen de gidsen in ganzenpas. De eerste dag was bewolkt en later ging het toch echt even regenen. Gelukkig duurde dat niet lang. Over wild geen klachten. Witte neushoorns in overvloed, diverse olifanten, kudu's, impala's (zelfs een netgeboren jong dat stil bleef liggen op haar nest), terwijl de grotere impala's een hyena aan het afleiden waren, Kaapse buffels en op de een na laatste dag een mannetjes leeuw op ongeveer 250m afstand. 's-Nachts krokodillen vlak onder ons kamp, een slang in het water en natuurlijk vleermuizen, vogels en duizenden insecten. Elke dag hadden we een groepssessie, een indaba. Dit is een oude Zulu gespreksvorm, waarin een voorwerp als gespreksteken dient. Alleen diegene die het voorwerp vasthoud mag spreken – er is geen commentaar of reactie van de anderen. Je zegt wat er op je hart ligt. Dit gaf mooie inkijkjes in waar de diverse mensen mee bezig waren in hun hoofd.
Zwaar was toch wel het slapen buiten op de rotsige bodem, terwijl je weet dat je straks aan de beurt bent om de wacht te houden en het niet droog hoeft te blijven. Maar gelukkig duurde de buien nooit heel erg lang. Het afzien en de mooie momenten in de wildernis heeft de aanwezigen dichterbij elkaar gebracht en we hebben er allemaal erg van genoten.
------
Voor donderdag was ik opgeroepen als getuige op te treden bij de rechtbank in Mtubatuba. Het betrof een zaak over een pasgeborene die te vondeling is gelegd en in het ziekenhuis is overleden. De moeder is gevonden en werd nu beschuldigd van moord. Een aantal uurtjes wachten en daarna mocht ik weer gaan; de verdachte had bekend en ik hoefde niet langer te getuige. Dat was een hele opluchting!
Snel boodschappen gedaan en koffie gaan drinken bij (oud)collega Bonnie. En gebruik maken van hun douche, daar kwamen ook onze wandelaars douchen. Schoon en fris terug naar Hlabisa.
Vrijdag zijn Vera en Sander mee geweest naar de school en het ziekenhuis.
Zaterdags zijn we naar St Lucia gereden. Twee grote manden met was afgeleverd bij de wasserette en daarna een kop koffie. Bonnie en haar zoon Bram sloten zich bij ons aan en toen zijn we naar het Croc Centre gegaan. De krokodillen hadden wel trek in een stukje kip. Julia was helemaal niet bang en heeft de kleine croc in zijn staart geknepen! Sundowners bij de boatclub en daarna pizza eten. Het verhaal gaat dat de hippo's in St Lucia door de straten wandelen 's nachts, maar eerst zien dan geloven. Nou het bewijs is geleverd… We bleven slapen in Stokkiesdraai (Hlabisa ontvlucht want geen water…) en 's avonds liep er een hippo door de tuin!
Zondagochtend eerst een korte wandeling in St Lucia naar het strand en toen naar Richards Bay.
Het was het weekend dat mijn collega Mangeni ging trouwen, maar helaas hebben we de bruiloft moeten missen. Vera en Sander hadden wat probleempjes met hun huurauto en die moesten eerst opgelost worden.
Op maandag hebben we afscheid genomen van Vera en Sander. Zij hebben nog verder gereisd en nog een aantal duiken gemaakt!
In het ziekenhuis stond ik twee weken alleen op de kinderafdeling, want Mangeni op vakantie. Dat is aanpoten maar ook wel lekker, je hebt alles zelf in de hand.
Vrijdags de opening van de vernieuwde playroom. In juni waren we in Nederland voor het feest van mijn ouders (allebei 60 jaar geworden). Veel vrienden en kennissen hebben geld cadeau gegeven, wat ik mocht gebruiken voor verbetering van de playroom op de kinderafdeling. In samenwerking met het Africa Centre is het een flink project geworden, met een educatieve component. Verhalen en posters over vier zieke dieren die naar het ziekenhuis moeten. Tablets met een game waarin kinderen pillen moeten verzamelen en risico's (zoals vuur en vuilnis) moeten vermijden en nieuw leuk echt speelgoed. Speeltherapie is niet meer beperkt tot de playroom, maar vind nu op de hele afdeling plaatsen. Speelgoed tassen voor de kleintjes om in bed te gebruiken; matten die op de afdeling kunnen neergelegd worden; spelletjes voor aan of op een kindertafel. Een enorme verbetering. Iedereen die hieraan heeft bijgedragen: dankjewel!
Afgelopen donderdag was het Thanksgiving en dat viel samen met de verjaardag van Bonnie. Een groot feest met kalkoen, cranberry saus, 'corn bread' en sweet potato. Een hele gezellige avond.
In de weekenden zijn we Hlabisa ontvlucht want: geen water. Inmiddels duurt het water probleem al meer dan een maand. In eerste instantie werd er gezegd dat er een lekke klep is in de waterleiding net voor het ziekenhuis. Dus alleen het ziekenhuis zit zonder water, de rest van Hlabisa heeft gewoon water. Het ziekenhuis heeft ook 4 boreholes, maar die zijn allemaal kapot en niemand had er aan gedacht die te laten repareren.... Nu moeten er eerst aanvragen worden gedaan en vergelijkingen voordat ze iets mogen
laten repareren. Heel fijn dat nieuwe Zuid-Afrika van 'quotes en tenders'.
Deze week hoorden we dat er nog een probleem is bijgekomen. De pomp naar de hogere wateropslag is kapotgegaan omdat hij droog heeft gestaan.
Als noodoplossing worden er water met vrachtwagens aangevoerd. Maar de voorraad tank wordt niet vol (genoeg). Er is meestal wel water voor het ziekenhuis (wat iets lager ligt) maar niet voor de woningen.
Het is af en toe op en af geweest, maar nu alweer een week met geen druppel uit de kraan.
Van de week hadden we een dag met veel regen; ik heb de emmers staan vullen onder een lekke dakgoot!
Het is nog steeds onduidelijk wanneer de problemen worden opgelost. Komende maandag is er een vergadering met het management geëist waarin we gaan dreigen met acties….
Tot zover onze mooie avonturen (en frustraties).
Volgende maand weer nieuwe verhalen. Te beginnen met feest, onze baby Julia wordt een grote meid op 4 december! En met de kerst verwachten we weer bezoek uit Nederland.
Inge, Pieter en Julia
En uiteraard weer foto's:
https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/2013November?authuser=0&authkey=Gv1sRgCOjRy7j21-LgZQ&feat=directlink
-
30 November 2013 - 16:54
Nel:
Lieverds,
Dit is welweer een heel bijzonder verslag. Zolang geen water! Jullie slaan je er goed doorheen.
Inge in het duikpak is ook geweldig. Fijn dat de wandeling van de groep Pieter ook goed verlopen is. En de foto's zijn weer helemaal top.
Fijne verjaardag van Julia.
Frans en Nel -
30 November 2013 - 21:54
Lian:
Hoi Julian van harte gefeliciteerd met je eerste verjaardag, je wordt al een echte meid, geniet van alles met zulke avontuurlijke ouders!!!!l Lieve groetjes uit Wijchen. -
01 December 2013 - 11:30
Dorien De Graaf:
Pieter en Inge van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Julia, en natuurlijk Julia zelf. Alweer een jaar het gaat hard hoor. Geniet van deze bijzondere dag en ik wens jullie een fijne dag toe met gewoon water uit de kraan en douche!!! -
01 December 2013 - 22:14
Nelly En Theo:
Lieve Inge, Pieter en Julia,
Hartelijk dank voor een mooi verslag, wel balen al die problemen met het water... Vandaag Vera en Sander opgehaald met enthousiaste verhalen. Fijn dat de playroom zo'n enorme boost heeft gekregen, daar zijn we jullie zeer dankbaar voor: kinderen mogen spelen, ook als ze ziek zijn.
Alvast gefeliciteerd met Julia's 1e verjaardag, lieve knuffels voor alledrie. -
01 December 2013 - 23:18
Els Van Oudheusden:
Wat is het toch bijzonder om van jullie belevenissen mee te mogen en kunnen genieten! En super de nieuwe playroom!!!
Alvast van harte proficiat met de eerste verjaardag van Julia!!!!Altijd een bijzondere dag,die eerste verjaardag. Geniet er lekker van en verheug je op de komst van Nelly en Theo. Als het een beetje wil loopt Julia ze dan tegemoet.......
lieve groetjes els van oudheusden -
02 December 2013 - 14:15
Elske:
Dank jullie wel voor dit mooie verslag. Wat een hoeveelheid aan bijzonder ervaringen.
Alvast van harte gefeliciteerd lieve Julia! -
02 December 2013 - 17:09
Ine:
zo dat is even genieten. Zal ik toch maar een keertje naar jullie toekomen om wat regen te brengen?
vast proficiat Julia.
-
03 December 2013 - 20:09
Vera En Sander:
Hoi lieverds,
Ja, we hebben het goed gehad samen, ondanks de aanhoudende watercrisis... We duimen voor een goede en snelle oplossing...
De playroom en al het speelgoed ziet er geweldig uit, heerlijk al die kleurige torens in de ziekenhuisbedden.
We missen de zuidafrikaanse warmte en gezelligheid al wel een beetje. But the good memories stay!
Heel veel liefs en... alvast heel veel plezier met het eerste verjaardagsfeestje voor Julia, we zullen er in gedachten bij zijn! Groetjes, Veer en San. -
04 December 2013 - 13:34
Erik:
Hoi,
Ook vanuit hier van harte gefeliciteerd met de verjaardag van jullie dreumes.
Groetjes, Erik, Patricia en kinderen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
