Goodbye Hlabisa.

Lieve allemaal,

Maart was onze laatste maand in Hlabisa, een maand van inpakken en afscheid nemen.
Pieter had de laatste vergadering met de dames van de naaigroep, die we steunen via stichting GroenAfrika en nog een vergadering met het supervision committee van de Sizakala creche die gesteund worden door de Effata parochie. Beide projecten blijven lopen, maar we moeten straks toezien vanaf een grote afstand.
Ik had het weekend van 7-8-9 maart een hele heftige dienst. Gelukkig had ik de vrijdag avond kunnen ruilen (ik had nog van iemand een dienst tegoed) want de zaterdag en zondag waren druk. We begonnen zaterdags met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, gecompliceerd door endometriose; daarna een aantal keizersneden. 's Nachts een postpartum fluxus veroorzaakt door achtergebleven vliezen en een niet goed gehechte ruptuur. Zondagochtend was een drama met een zwangere vrouw die veel te laat naar het ziekenhuis was gekomen; ze had al 10 uur bloedverlies. Na vier uur heel hard werken met drie reanimatie pogingen, zijn uiteindelijk moeder én kind overleden. Het was mijn laatste dienst, eentje die me nog heel lang zal bij blijven.
Pieter was door een tweetal leerlingen op school aangesproken dat ze interesse hadden in radiologie als mogelijke vervolgopleiding, of hij daar iets meer over kon vertellen. Na overleg op school heeft uiteindelijk een groepje van zeven leerlingen een 'excursie' gemaakt naar het ziekenhuis waar ze uitleg hebben gekregen over röntgen en echo. De demonstratie door mij van echo's van zwangeren was indrukwekkend en leverde veel vragen op!

Pieter's laatste schooldag was een beetje chaotisch doordat het voor de leerlingen alweer tentamenperiode was (en de vragen er nog niet waren). Dan is alle structuur weer verdwenen. Hij werd door zijn collega's verrast op een klein afscheidsfeestje waarbij wij een deken, een heel traditioneel Zulu cadeau, en een klok cadeau kregen.
Ik heb op 20 en 21 maart afscheid genomen in het ziekenhuis. De 20ste heb ik de dokters getrakteerd op taart. Rond half drie kreeg ik een telefoontje dat men assistentie nodig had op de kinderafdeling - nou men had mijn aanwezigheid nodig voor een surprise farewell party. De kinderafdeling had een feestje georganiseerd met speeches, zang en wat eten. Ik kreeg een prachtige haarband en ketting cadeau. De kinderafdeling is toch wel mijn 'thuis' binnen het ziekenhuis. Heel lief dat ze dit hadden georganiseerd, zeker aangezien ik de laatste drie maanden niet daar maar op de poli heb gewerkt.
De 21ste was een public holiday, voor de laatste keer een ronde op mijn nursery. Daar hebben we de laatste weken nog wat kunnen verbeteren. Opvrolijken van onze low-care en de opening van de KMC-unit! De nursery is nu van 1 deel gegroeid naar 3 stukjes. Ik ben trots dat we nu ook een 2-beds KMC unit hebben. We hebben nog net de gordijnen kunnen ophangen en allerlei tijdschriften achtergelaten. Ik heb de verpleging en alle moeders getrakteerd en daarna nog traktaties op de kinderafdeling, poli en verloskunde.
Ik neem met gemengde gevoelens afscheid, ik ben trots op de verbetering in nursery en de playroom en playtherapy op de kinderafdeling. Ik ga een aantal collega's en verpleging wel missen, maar het is tijd voor een nieuwe uitdaging!

De weekenden zijn we thuis gebleven en druk geweest met inpakken. Ongelooflijk hoeveel spullen we hebben weten te verzamelen in dat kleine huisje in ruim twee-en-half jaar.
Julia moet afscheid nemen van Judith. Ze begrijpt er natuurlijk helemaal niets van, maar we weten dat ze haar gaat missen. Ze was altijd heel erg op haar gemak bij Judith.
Op 25 maart komt een enorme verhuisauto aangereden. Daarin zitten al spullen in uit de opslag die we in december hadden overgenomen van oud-collega Bonnie toen die vertrok. Onze Halbisa inboedel gaat erbij, en dan zit de truck nog lang niet vol!
Pieter rijdt voor de verhuizers uit naar Barberton en haalt de sleutels op bij de makelaar. Ik doe de rit in twee dagen met Julia en slaap dinsdagavond in Pongola en rijd woensdag door naar Barberton. Als ik daar aankom hebben de verhuizers net alles uitgeladen in ons huis.
De eerste drie nachten slapen we in een bungalow op de camping in Barberton en gaan we overdag poetsen en uitpakken. Het is flink doorpakken, we krijgen meer gedaan dan verwacht. Op zaterdag slapen we voor het eerst in ons eigen huis! De woonkamer, keuken en grote slaapkamer zijn ingericht.
Ons nieuwe huis, op een hoek, is lekker ruim, met 2 grote slaapkamers, een eetkamer (wordt studeerkamer), woonkamer en serre (wordt eetkamer/speelkamer). De keuken bestaat uit 2 delen, 1 'droog' deel met veel kasten en plek voor koffiezetapparaat, waterkoker etc en een natte hoek, voor de wasbak, wasmachine, fornuis en koelkast. Het fornuis hoort bij het huis, de koelkast is al aangeschaft, de wasmachine moeten we nog uitzoeken.
Dan hebben we nog een veranda, een voorportaal bij de keuken, een garage en natuurlijk een tuin. De tuin is voor ZA begrippen niet supergroot maar het totale oppervlak is toch ongeveer 1400 m2. Er staan veel mooie bloemen en struiken in en een paar halfhoge bomen. Er zijn ook nog een paar stukjes grasveld waar Julia straks kan spelen en een andere waar Pieter kan gaan tuinieren. Gelukkig hebben ook al een tuinman gevonden voor het onderhoud.
In huis blijft er een dozenwand over om nog uit te pakken. Maar eerst is het tijd voor vakantie… in NL!

https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/2014Maart?authuser=0&authkey=Gv1sRgCITY_N-P6OL_FQ&feat=directlink