Maart: cursus en choir
Door: Pieter & Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
07 April 2012 | Zuid-Afrika, Ermelo
Maart 2012
Een maand met een turbulent begin. De cycloon Irina teisterde de zuid-oost kust van Afrika. Wij zaten dat weekend toevallig dicht bij de Mozambicaanse grens, vlakbij de kust (Kosi Bay area) voor een lezing over TB en HIV. Gelukkig viel de meeste regen tijdens de lezing en waren de windvlagen niet zo sterk (in onze omgeving) dan verwacht. In plaats van het hele weekend in Kosi Bay te blijven en lekker aan het strand te liggen, zijn we na de lezing meteen weer richting huis vertrokken. De regen was gedurende de terugrit van ongeveer 4 uur niet aflatend. Het weer had een paar dagen nodig om weer over te gaan tot rustig, warm en zonnig. Rustig was deze maand niet echt voor Inge. De andere dokter op de kinderafdeling, was twee keer weg op studieverlof, aan het begin en aan het eind van de maand. Dus zij moest de afdeling in haar eentje draaien. Om aan voldoende ontspanning te komen hadden we het 2e weekend in maart dan maar een trip naar Ithala geboekt. Een NP in het NW van KZN, waar we al eerder zijn geweest. Een heerlijke plek met mooie bungalows en veel grazend wild. Deze keer ook een nightdrive gedaan. Heerlijk, allereerst omdat ik (Pieter) niet hoefde te rijden en ten tweede om de dieren in de avondschemering en vroege nacht te zien. De chauffeur vond het leuk om af en toe van het pad af te gaan om dichter bij de dieren te komen. Naast de gewone sightings hebben we een Steenbok, een Spotted Eagle Owl en Nightjars gezien. Nee, geen jampotjes maar kleine, uilachtige vogels. Ook was het mooi om de ogen van het wild te zien oplichten in het donker als ze gevangen werden in de spotlight. De volgende dag heb ik me lekker uitgeleefd door met Inge een 4x4 trail te rijden. De kwaliteit was voor het overgrote deel (te) goed, met een paar venijnige hellinkjes.
Ondertussen was ik druk bezig met het koor. Om het koor een beetje te assisteren heb ik ons keyboard een paar keer meegenomen naar de repetitie. Hielp toch wel, maar ja, ik ben geen keyboard-speler en een koor op goed tempo kan ik niet bijhouden. Om het koor een beetje volume te geven werd er contact gezocht met andere koren en een school in de buurt. De andere koren wilden of konden niet meedoen. Ik dacht dat wellicht een paar goede zangers ons koor zou komen versterken, maar dat bleef bij 1 repetitie. Het weekend daarna had Inge dienst en dat terwijl haar gezondheid niet optimaal was (verkoudheid). Gelukkig was het niet al te druk, maar ja, je wordt toch ook regelmatig in de avond en vooral tijdens de nacht gebeld. In de volgende week had ik bijna elke dag repetitie om te zorgen dat we de 2 werken goed en eventueel ook uit ons hoofd konden zingen. Een paar repetities waren op de school waarvan de scholieren ons kwamen versterken. Helaas hadden zij de muziek nog niet eerder geoefend en moesten sommige stukken weer helemaal van vooraf aan ingestudeerd worden. Uiteindelijk was het dan zover op zaterdag naar het Korenfestival in Durban. Er was een bus geregeld en eten voor onderweg. Omdat Inge en ik langer in Durban zouden blijven zijn we met eigen vervoer gegaan. Net na 11.00u waren we ook op de locatie (olive conference center, ook wel Ice Rink genaamd). Nadat ik het koor gevonden had, was Inge in de zaal gaan zitten. Ik met het koor alles nog een paar keer doorzingen en vooral de tenoren stimuleren. Wat bleek, onze tenoren waren alleen de schooljeugd, van de drie tenoren die de 2 werken al weken aan het oefenen waren was er geen opkomen dagen. Familie omstandigheden werd er geroepen. Na een paar uur was ik het oefenen beu en ben ik naast Inge in de zaal gaan zitten, om zo ook de dirigent op de hoogte te houden, wanneer we aan de beurt waren. Het hele festival was op 1 dag met 3 categorieën en met totaal 49 koren met elk 2 liederen. Ergens na 4-en zag ik mijn dirigent rond lopen in de zaal. Toen ik hem opzocht kwam hij met de mededeling dat we niet zouden optreden. De tenoren bakten er nog te weinig van en blijkbaar is er een regel dat als je de liederen niet tot een einde weet te brengen dat je dan voor 3 jaar geschorst wordt. En dat vonden ze dan toch niet fijn. Wat een teleurstelling!! Zeker voor Inge die dus al meer dan 5 uur in een erg frisse zaal zat te wachten op ons optreden. Snel daarna hebben we afscheid genomen van de groep en zijn we Durban ingetrokken. De volgende dag zijn we vanaf onze backpacker naar Wilson’s Warf gewandeld. Een leuke plek aan de haven met een paar restaurantjes (vnl fastfood) en winkeltjes. Was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Eigenlijk waren de kleine take-away winkeltjes nog het leukst met heerlijke samosa’s en een vegetarisch eetwinkeltje dat (toevallig) dicht was. Terug gewandeld via het centrum van Durban en zo nog wat van de monumentale panden daar gezien. De volgende ochtend moesten we verkassen, maar niet naar Hlabisa, maar naar de wijk Phoenix, waar Inge de KINC cursus zou volgen die week. Deze wijk/stad in het noorden van Durban ligt ter hoogte van Umhlanga, waar we al eens waren geweest. Er was ook overnachting voor Inge geregeld in het Umhlanga Protea Hotel. Lekker luxe en ik kon mee op de kamer. De maaltijden waren op naam dus daar ben ik niet aangeschoven, maar voor mij was het een leuke week er tussenuit.
KINC staat voor KZN Initiative for Newborn Care. Een programma gericht op het verbeteren van de zorg voor pasgeborenen. De eerste helft van de week ging over het programma zelf en daarna werden ze getraind om dit door te geven. Het is de bedoeling het programma in de hele provincie te introduceren en Inge is verantwoordelijk voor het Umkhanyakude district met 5 ziekenhuizen. Een hoop mogelijkheden tot verbetering en vooral een grote uitdaging.
Ik heb wat over het strand gelopen, de Gateway Mall van onder en boven gezien. Ben nog naar het Natuurmuseum in Durban geweest en vooral een paar films gezien. En dan elke dag rond 4 weer de auto in en Inge ophalen. Op de woensdagavond nog naar Durban gereden voor een lezing over HIV en teenagers. Deze werd georganiseerd door dezelfde organisatie als de lezingen bij Kosi Bay (zie hierboven en de december mail), maar hier in Durban een heel ander publiek. Het was moeilijk om de plek te vinden in het donkere Durban, maar gelukkig ben je in Afrika niet snel te laat. Het weekend daarna ook in Umhlanga gebleven zodat Inge ook nog even kon genieten van de luxe die daar is, zoals muziektheater en bioscoop. Bijna nog een iPhone en iPad gekocht voor mij, maar er zijn maar een beperkt aantal modellen leverbaar (voornamelijk die met het kleinste geheugen) en voor een contract met een mobiel internetaanbieder moet je je hele doopceel, je moeder, de dominee en de notaris meenemen. Althans zo kwam het op ons over. Dus voorlopig zien we daar maar toch vanaf.
De laatste week van maart was kort en druk. Inge had een kliniekdag, een SARS-dag (we (Inge) moeten ons in ZA persoonlijk aanmelden op een belastingkantoor om ingeschreven te worden, lees 3 uur in de rij zitten om een ingevuld formulier gestempeld te krijgen en in te leveren – het registratie nummer wordt dan na 10 werkdagen bekend). Pieter had een meeting met schoolhoofden over mogelijk vrijwilligerswerk op een of 2 scholen net buiten Hlabisa en een vergadering met een creche die ik wil helpen. Daarover volgende keer meer.
‘Ons is nou weer terug’ wat in het Afrikaans betekent tot zo. We hebben sinds kort een televisie en kijken geregeld journaal en ‘Voetspore’ waar deze term steeds valt aan het begin van de reclame. Voetspore is een documentaire reeks over 6 mannen die van Casablanca naar de Kaap rijden.
Het journaal bied een inkijkje in de rommelige politiek van Zuid-Afrika. Er is momenteel een hoop gedoe omtrent de leider van de ANC jeugdliga. Soms besteden ze aandacht aan internationale gebeurtenissen. 30 minuten journaal bevat 3 reclameblokken en minimaal 10 minuten sport!
We zitten nu in Ermelo (Amsterdam had geen kamer vrij) op doorreis naar Johannesburg waar we Pieter’s ouders gaan ophalen.
Een vrolijk Pasen – Pieter en Inge
Foto's houden jullie nog tegoed!
Een maand met een turbulent begin. De cycloon Irina teisterde de zuid-oost kust van Afrika. Wij zaten dat weekend toevallig dicht bij de Mozambicaanse grens, vlakbij de kust (Kosi Bay area) voor een lezing over TB en HIV. Gelukkig viel de meeste regen tijdens de lezing en waren de windvlagen niet zo sterk (in onze omgeving) dan verwacht. In plaats van het hele weekend in Kosi Bay te blijven en lekker aan het strand te liggen, zijn we na de lezing meteen weer richting huis vertrokken. De regen was gedurende de terugrit van ongeveer 4 uur niet aflatend. Het weer had een paar dagen nodig om weer over te gaan tot rustig, warm en zonnig. Rustig was deze maand niet echt voor Inge. De andere dokter op de kinderafdeling, was twee keer weg op studieverlof, aan het begin en aan het eind van de maand. Dus zij moest de afdeling in haar eentje draaien. Om aan voldoende ontspanning te komen hadden we het 2e weekend in maart dan maar een trip naar Ithala geboekt. Een NP in het NW van KZN, waar we al eerder zijn geweest. Een heerlijke plek met mooie bungalows en veel grazend wild. Deze keer ook een nightdrive gedaan. Heerlijk, allereerst omdat ik (Pieter) niet hoefde te rijden en ten tweede om de dieren in de avondschemering en vroege nacht te zien. De chauffeur vond het leuk om af en toe van het pad af te gaan om dichter bij de dieren te komen. Naast de gewone sightings hebben we een Steenbok, een Spotted Eagle Owl en Nightjars gezien. Nee, geen jampotjes maar kleine, uilachtige vogels. Ook was het mooi om de ogen van het wild te zien oplichten in het donker als ze gevangen werden in de spotlight. De volgende dag heb ik me lekker uitgeleefd door met Inge een 4x4 trail te rijden. De kwaliteit was voor het overgrote deel (te) goed, met een paar venijnige hellinkjes.
Ondertussen was ik druk bezig met het koor. Om het koor een beetje te assisteren heb ik ons keyboard een paar keer meegenomen naar de repetitie. Hielp toch wel, maar ja, ik ben geen keyboard-speler en een koor op goed tempo kan ik niet bijhouden. Om het koor een beetje volume te geven werd er contact gezocht met andere koren en een school in de buurt. De andere koren wilden of konden niet meedoen. Ik dacht dat wellicht een paar goede zangers ons koor zou komen versterken, maar dat bleef bij 1 repetitie. Het weekend daarna had Inge dienst en dat terwijl haar gezondheid niet optimaal was (verkoudheid). Gelukkig was het niet al te druk, maar ja, je wordt toch ook regelmatig in de avond en vooral tijdens de nacht gebeld. In de volgende week had ik bijna elke dag repetitie om te zorgen dat we de 2 werken goed en eventueel ook uit ons hoofd konden zingen. Een paar repetities waren op de school waarvan de scholieren ons kwamen versterken. Helaas hadden zij de muziek nog niet eerder geoefend en moesten sommige stukken weer helemaal van vooraf aan ingestudeerd worden. Uiteindelijk was het dan zover op zaterdag naar het Korenfestival in Durban. Er was een bus geregeld en eten voor onderweg. Omdat Inge en ik langer in Durban zouden blijven zijn we met eigen vervoer gegaan. Net na 11.00u waren we ook op de locatie (olive conference center, ook wel Ice Rink genaamd). Nadat ik het koor gevonden had, was Inge in de zaal gaan zitten. Ik met het koor alles nog een paar keer doorzingen en vooral de tenoren stimuleren. Wat bleek, onze tenoren waren alleen de schooljeugd, van de drie tenoren die de 2 werken al weken aan het oefenen waren was er geen opkomen dagen. Familie omstandigheden werd er geroepen. Na een paar uur was ik het oefenen beu en ben ik naast Inge in de zaal gaan zitten, om zo ook de dirigent op de hoogte te houden, wanneer we aan de beurt waren. Het hele festival was op 1 dag met 3 categorieën en met totaal 49 koren met elk 2 liederen. Ergens na 4-en zag ik mijn dirigent rond lopen in de zaal. Toen ik hem opzocht kwam hij met de mededeling dat we niet zouden optreden. De tenoren bakten er nog te weinig van en blijkbaar is er een regel dat als je de liederen niet tot een einde weet te brengen dat je dan voor 3 jaar geschorst wordt. En dat vonden ze dan toch niet fijn. Wat een teleurstelling!! Zeker voor Inge die dus al meer dan 5 uur in een erg frisse zaal zat te wachten op ons optreden. Snel daarna hebben we afscheid genomen van de groep en zijn we Durban ingetrokken. De volgende dag zijn we vanaf onze backpacker naar Wilson’s Warf gewandeld. Een leuke plek aan de haven met een paar restaurantjes (vnl fastfood) en winkeltjes. Was niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Eigenlijk waren de kleine take-away winkeltjes nog het leukst met heerlijke samosa’s en een vegetarisch eetwinkeltje dat (toevallig) dicht was. Terug gewandeld via het centrum van Durban en zo nog wat van de monumentale panden daar gezien. De volgende ochtend moesten we verkassen, maar niet naar Hlabisa, maar naar de wijk Phoenix, waar Inge de KINC cursus zou volgen die week. Deze wijk/stad in het noorden van Durban ligt ter hoogte van Umhlanga, waar we al eens waren geweest. Er was ook overnachting voor Inge geregeld in het Umhlanga Protea Hotel. Lekker luxe en ik kon mee op de kamer. De maaltijden waren op naam dus daar ben ik niet aangeschoven, maar voor mij was het een leuke week er tussenuit.
KINC staat voor KZN Initiative for Newborn Care. Een programma gericht op het verbeteren van de zorg voor pasgeborenen. De eerste helft van de week ging over het programma zelf en daarna werden ze getraind om dit door te geven. Het is de bedoeling het programma in de hele provincie te introduceren en Inge is verantwoordelijk voor het Umkhanyakude district met 5 ziekenhuizen. Een hoop mogelijkheden tot verbetering en vooral een grote uitdaging.
Ik heb wat over het strand gelopen, de Gateway Mall van onder en boven gezien. Ben nog naar het Natuurmuseum in Durban geweest en vooral een paar films gezien. En dan elke dag rond 4 weer de auto in en Inge ophalen. Op de woensdagavond nog naar Durban gereden voor een lezing over HIV en teenagers. Deze werd georganiseerd door dezelfde organisatie als de lezingen bij Kosi Bay (zie hierboven en de december mail), maar hier in Durban een heel ander publiek. Het was moeilijk om de plek te vinden in het donkere Durban, maar gelukkig ben je in Afrika niet snel te laat. Het weekend daarna ook in Umhlanga gebleven zodat Inge ook nog even kon genieten van de luxe die daar is, zoals muziektheater en bioscoop. Bijna nog een iPhone en iPad gekocht voor mij, maar er zijn maar een beperkt aantal modellen leverbaar (voornamelijk die met het kleinste geheugen) en voor een contract met een mobiel internetaanbieder moet je je hele doopceel, je moeder, de dominee en de notaris meenemen. Althans zo kwam het op ons over. Dus voorlopig zien we daar maar toch vanaf.
De laatste week van maart was kort en druk. Inge had een kliniekdag, een SARS-dag (we (Inge) moeten ons in ZA persoonlijk aanmelden op een belastingkantoor om ingeschreven te worden, lees 3 uur in de rij zitten om een ingevuld formulier gestempeld te krijgen en in te leveren – het registratie nummer wordt dan na 10 werkdagen bekend). Pieter had een meeting met schoolhoofden over mogelijk vrijwilligerswerk op een of 2 scholen net buiten Hlabisa en een vergadering met een creche die ik wil helpen. Daarover volgende keer meer.
‘Ons is nou weer terug’ wat in het Afrikaans betekent tot zo. We hebben sinds kort een televisie en kijken geregeld journaal en ‘Voetspore’ waar deze term steeds valt aan het begin van de reclame. Voetspore is een documentaire reeks over 6 mannen die van Casablanca naar de Kaap rijden.
Het journaal bied een inkijkje in de rommelige politiek van Zuid-Afrika. Er is momenteel een hoop gedoe omtrent de leider van de ANC jeugdliga. Soms besteden ze aandacht aan internationale gebeurtenissen. 30 minuten journaal bevat 3 reclameblokken en minimaal 10 minuten sport!
We zitten nu in Ermelo (Amsterdam had geen kamer vrij) op doorreis naar Johannesburg waar we Pieter’s ouders gaan ophalen.
Een vrolijk Pasen – Pieter en Inge
Foto's houden jullie nog tegoed!
-
07 April 2012 - 16:44
Dorien:
Wat een verhaal weer, heel leuk om te lezen. Je kunt jezelf aardig vermaken Pieter. Je zal moeten. Groeten aan tante Nel en ome Frans, en heel fijne weken samen. -
07 April 2012 - 17:16
Els Van Oudheusden:
Had net een kaart naar jullie gestuurd en nu zijn dus een aantal vragen al meteen met jullie verslag weer beantwoord. Hele gezellige dagen gewenst met je ouders/schoonouders en goede paasdagen,groetjes -
08 April 2012 - 08:06
LIan:
Vrolijk Pasen, fijn dat jullie ons op de hoogte houden! -
08 April 2012 - 12:09
Karien:
Na een heerlijk paasontbijt, ook nog even jullie verhaal gelezen, leuk :) ben erg benieuwd naar je vrijwilligerswerk, Pieter! En Inge blijft gewoon lekker druk werken... Die cursus klinkt ook wel als een hele verantwoordelijkheid zeg.
Maar voor nu, geniet van jullie vakantie met Pieter's ouders! Weer even de toerist uithangen is soms ook leuk ;)
xxx Karien
Owja, de paashaas is ook weer langsgeweest, en uiteraard ligt er nu nog één ongevonden eitje ergens in de van Jaarsveld-tuin... De andere 39 zijn wel gevonden, al was het wel paaseitjes-zoeken-voor-gevorderden, elk blaadje moest opgetild worden... -
08 April 2012 - 12:19
Theo En Nelly :
Er waren weer veel avonturen deze maand, en niet te vergeten veel storm en dat Johannesburg zo dichtbij Ermelo ligt is goed nieuws!
Dat scheelt veel reizen.
Weer succes met oefenen voor een nieuw optreden met het koor en Pieter veel succes met de scholen en Inge met het ziekenhuis en al je cursussen en de implementatie.
Wij hopen dat zij in Ermelo wel lekkere cheese cake hebben want onderweg naar Swaziland willen wij daar in juli wel onze koffiestop houden. Als plek klinkt het wel lekker.
Veel plezier komende tijd en houd God in de gaten, mogelijk kunnen jullie bij "God's window" nu wel wat zien en zit hij/het uitzicht niet in de wolken. Het blijft een verrassing.
Succes en veel groeten/plezier. Theo en Nelly
en ps een: vrolijk Pasen
en ps twee: de belasting blijft stroperig: "maar leuker kunnen en willen zij het niet maken, zelfs niet in ZA! ". -
08 April 2012 - 13:46
Vera:
Zo, jullie houden wel van een actief en vol leven. Weer veel beleefd, geleerd en gezien zo te lezen! Enne de 4x4 drive is er dan toch van gekomen, klinkt goed.
Fijne pasen nog, ik heb het zonder kerkdienst gedaan, maar was vandaag wel bij een bijzonder Javaans festival waar ik toch ook 'gezegend' vandaan kwam :) Veel plezier met de komst van je ouders, Pieter, en ik wacht in spanning op een nieuw ladinkje foto's! Liefs en paasgroet, Vera. -
09 April 2012 - 09:38
Tante Door :
leuk jullie verhalen te lezen we genieten erg van de foto,s
veel plezier met nel en frans
groetjes uit nieuw vennep -
09 April 2012 - 14:18
Nelly En Henk:
Hoi Inge en Pieter,
Jullie beleven nog steeds van alles en nog wat zeg. Ook voor jullie goede en gezegende Paasdagen en veel plezier met Pieters ouders toegewenst! Hartelijke groeten van Nelly & Henk en onze drie lieverdjes. -
11 April 2012 - 22:47
Anne-Marie:
Hallo beiden, Fijn te horen dat het goed gaat. Leuk jullie avonturen te lezen. Pas op elkaar. Getyped in bed vanaf m'n nieuwe ipad. Echt aan te raden Pieter.
Liefs am natuurlijk ook van david en the kids -
14 April 2012 - 09:34
Françoise :
Beste Pieter en Inge,
Had je geen heimwee naar mij en mijn piano- en keyboardkunsten?
Ha-ha....Wél leuk dat je wat in de muziek bent gaan doen....Veel succes!
Inge, moedig van je om zo hard te (moeten) werken...Maak er wat van!
Heel veel lieve groeten van Françoise. -
23 April 2012 - 09:30
Leny Bouman:
bedankt voor de kaart en neem een rijke neger voor me mee.nog veel plezier .de groetjes van leny en petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
