Uitzicht op 2019

2019 wordt een jaar met veel veranderingen voor ons. Een druk jaar waarin het soms moeite kost om tijd de vinden voor zeebje. Maar, met vertraging, alsnog onze verhalen van januari.

Nieuwjaarsdag begint rustig. Echt uitslapen lukt niet, want de meisjes zijn op tijd weer wakker. Het is een bewolkte dag en ons geplande uitstapje naar Msauli stellen we uit. Koffie, opruimen, uitzoeken en de eerste dozen inpakken.
Inge mag de volgende dag weer aan het werken, maar de meiden hebben nog vakantie.
Voor de meiden is het een rustige week met veel spelen, samen boodschappen doen en stukjes wandelen met Dumisile. Dan heeft Pieter de tijd om dingen uit te zoeken, zoals quotes aanvragen bij verhuisbedrijven.
Bij Inge is het weer vol aan de slag, we hebben afscheid genomen van 4 com-serves en nog een arts. Alhoewel er al maanden wordt beloofd dat in januari ‘alles beter wordt’, komen er geen nieuwe artsen bij. Er beginnen gelukkig vier nieuwe com-serves, maar we blijven in de min qua bezetting.

Op zaterdag gaan we dan toch richting Msauli. Het is drukkend weer, maar het lijkt een voornamelijk zonnige dag te worden. Eerst rijden we langs de geotrail en I schiet nog een paar plaatjes van het nu erg mooie, groene uitzicht. Op de Makhonjwa overzicht stop genieten we van een kop meegebrachte koffie. Ondertussen zoekt een groep sprinkhanen verkoeling in de schaduw van onze auto. Vlak daarna slaan we af naar Msauli, het verlaten asbestmijndorpje. Hier is sinds een jaar of zo weer wat leven gekomen met een lunchplek en een klein guesthouse. We wandelen eerst een rondje door het verlaten dorp. We lopen langs de school, een speeltuintje en de club; met een kroeg, zwembad en filmzaal. Daarna gaan we naar het nieuwe cafeetje voor de lunch.
De eigenaren zijn erg vriendelijk en behulpzaam. De kinderen spelen lekker in de tuin en wij praten wat bij met de eigenaren. Ze hebben het hele dorp overgenomen van de mijnmaatschappij en proberen er nu weer leven in te blazen We zien een grote onweerswolk naderbij komen maar het drijft net af naast het dorp en deze wolk lijkt zich te ontladen aan de andere kant van de berg in Swaziland. Na de lunch rijden we nog even verder door en stoppen bij het oude mijnkantoor. Ook daar zijn er dingen gerepareerd, maar het is duidelijk nog niet af. Dan terug naar huis.

Op zondag maken we alles klaar voor de eerste schooldag voor J&L. Allebei de kinderen hebben een lijstje gekregen met wat ze mee moeten nemen. Ook gaan we verder met het uitzoeken en inpakken van spullen. In ieder geval elke week een doos inpakken is het streven. Op maandag is het dan zover, Inge gewoon naar het werk en de kinderen weer naar school. Julia mag nu naar de Bee / Bijtjies klas van tannie (juffrouw) Monique. Dit heet in RSA ook wel Grade R (van Reception) en is vergelijkbaar met groep 2 in Nederland. Dit is de hoogste klas van Barberton Nursery School waar ze nu op zitten en dit jaar worden ze klaar gestoomd voor de echte school, de lagere school. Lisa gaat nu naar de Clown / Hanswors klas van tannie Gerda. Dit is nog peuterspeelzaal niveau, maar dan wel voor hele dagen. Voor beide klassen geldt dat de middagen alleen voor spel en vermaak is. De onderwijzeressen werken alleen in de ochtend.

Dinsdag is er nog geen koorrepetitie, wel zingt het koor vrijdagochtend. Er is een rouwdienst voor de vrouw van een van de bassen van het koor. Zij is eerder die week overleden na een lang ziekbed. Het is een emotionele en ingetogen dienst en het voelt goed om hier als koor aan mee te werken.

Op vrijdag heeft Inge een vergadering samen met alle dokters en de CEO van het ziekenhuis. Onderwerp is het gevoelde tekort aan artsen in 2019. Wat zegt de CEO – Jullie moeten gewoon beter samenwerken en minder klagen, er is helemaal geen artsentekort in dit ziekenhuis. Inge had de avond voor de vergadering eens wat zaken op een rijtje gezet. Voor het goed bedienen van alle afdelingen, poli’s en OK-programma’s zijn er 23 dokters nodig, voor het vullen van alle nacht en weekenddiensten naast die 23 dokters ook nog 6 sessionals. Hoeveel zijn er: 14 + 4. Dus hoe zo onduidelijkheid over wat er nodig is?

Op zaterdag is het weer Parkrun dag. Het lukt ons maar net om op tijd te zijn. We zijn het niet meer gewend om vroeg op te staan op zaterdag. Het is mistig in de vallei en we beginnen met beperkt zicht. Een minuut of 10 later is de mist al bijna helemaal weg – het wordt heet vandaag. De rest van het weekend zijn we in en om huis.
Op maandagmiddag is voor Julia nu ook ballet. 2x In de week dus.
Dinsdag de 15e begint voor P ook weer het koor. Deze eerste keer is het eigenlijk alleen een vergadering / brainstorm avond.
Inge begint de dag met de babyshower voor collega Lloyd, hij is net voor het nieuwe jaar de trotse vader van een zoontje geworden. ’s Middags een bijzondere sectio die de trieste diagnose bevestigde. Een kindje met anencefalie, een perfecte volgroeid meisje maar ze heeft (bijna) geen hersenen en schedel. Het kindje overlijdt tijdens de sectio, conform verwachting.
Op vrijdag heeft Julia voor het eerst gymnastics.

Vrijdagmiddag heeft Inge een korte dag. Net na één uur halen we de meisjes op van school en gaan op weg naar Graskop. We gaan een weekend kamperen bij Panaroma Ruskamp, het ligt aan de rand van een afgrond met prachtige uitzichten. Als we aankomen is het nog lekker zonnig en we gaan na het opzetten van de Bushlapa meteen naar het zwembad. Het bad is groter dan we ons herinnerden, het is op de rand gebouwd met allemaal rotsen erin verwerkt. Na een uurtje of zo koelt het af en zijn we uitgezwommen – afdrogen en omkleden. We eten die avond heerlijk bij restaurant Divine, op hetzelfde terrein.
De volgende dag begint met een klein zonnetje – als JL en ik een eerste rondje lopen zien we af en toe flarden van wolken over het terrein glijden. Tegen de tijd dat Inge op staat is het dichtbewolkt. We zijn van plan vandaag de MacMac falls en – pools te bekijken. Zou dat nog lukken met dit mindere weer? We proberen het toch. We rijden eerst naar het verste punt, de MacMac pools. Hier zijn best nog veel mensen aan het recreëren. We lopen naar de kleine watervallen met de bijbehorende poeltjes. Het is best een lekker plekje – als de zon zou schijnen. De meisjes willen natuurlijk ook door het water, maar na een miniwandeling is het ook weer klaar. Dan terug naar de falls. Het lijkt alsof de bewolking nog dikker is geworden. Van de bewaker mogen we er gratis in – er is toch niets te zijn. Het is nog een flink pad naar het uitzichtspunt, daar aangekomen horen we de waterval en als we goed kijken zien we iets wits naar beneden gaan. Meer is het niet. We rijden terug naar Graskop en besluiten te lunchen bij het Vegan-friendly restaurant Wagner. Ze hebben lekkere dingen op de kaart en nu heeft P wel veel om uit te kiezen. Na de lunch lopen we een rondje door het dorp en struinen we bij een paar winkeltjes. Dan begint het langzaam op te klaren en gaan we nog naar de Berlin en Lisbon falls. Ondanks de bewolking zijn de watervallen goed te zien en ze zijn natuurlijk lekker vol van al die regen. Terug bij de Bushlapa eten we nog wat kleins en dan naar bed. Het is te koud om nog lekker lang buiten te zitten.
Zondag schijnt het zonnetje weer, speciaal voor Pieter’s verjaardag. Na een rustig ontbijt pakken we in en rijden we weer naar de MacMac falls. Deze keer is het echt de moeite waard. Bij de stalletjes zien we nog een erg mooi stenen beeld staan. We besluiten om deze te kopen. Op de terugweg stoppen we nog in Nelspruit en we laten de kinderen even spelen bij Splat Co terwijl wij wat eten. Daarna nog snel een laatste boodschap en dan naar huis.

Op maandag doen we dan de braai die eigenlijk voor zaterdag was gepland. Inge komt pas thuis als alles al klaar is. Een van haar collega’s Elmi is ziek en ze hebben een kritisch zieke patiënt met eclampsie- maar het verwijsziekenhuis weigert de patiënt over te nemen. Uiteindelijk zal de patiënt dinsdagochtend overlijden. Een maternale sterfte trekt de aandacht van het management en zorgt voor een hoop papieren rompslomp.
De artsen worden bij elkaar geroepen voor nog een bespreking met de CEO. Na een aantal bijzondere uitspraken vorige week wil ze nu haar waardering uit spreken voor ons werk en dat moet vooral ‘on the record’….! Pieter mag ’s avonds weer gewoon gaan zingen. Woensdag krijgt Pieter bezoek van een dame van het verhuisbedrijf. Zij bespreekt de gang van zaken en schat in hoeveel kubieke meter er mee zal gaan. Het is een goed en aangenaam gesprek. Verder een memorabel feit van deze dag is dat Oliver Mtukudzi, waar we de vorige keer bij Bushfire zo enorm van genoten hadden, deze dag overlijdt. De meisjes zijn natuurlijk weer druk op school en in de middag mag P weer chauffeur spelen voor de balletlessen. Inge is weer laat, want ze heeft dienst 2.
Donderdags is het natuurlijk zwemmen voor de kids, ’s-avonds proberen P&I hun plannen voor de vakantie naar Lesotho definitief te maken. In ieder geval hebben we nu een reisplan en accommodaties benaderd. P gaat de komende dagen aan de slag om alles bevestigd te krijgen.
Op vrijdag is er weer bak&brou. ‘s Middags komt Nieke, vriendinnetje van school en ballet, bij ons spelen. Het is lekker weer en er kan lekker met water en de tuinsproeier gespeeld worden. Aan het eind van de dag komt Elmi ook nog even bij ons op bezoek. Kan de familie haar ook eens in levende lijve aanschouwen. Het is een leuke vrouw en het klikt goed, ook met de rest van het gezin. Alhoewel Inge geen dienst heeft, wordt ze ’s avonds gebeld voor sectio. Er is niemand die zelfverzekerd genoeg is om een sectio te snijden… ze gaat maar helpen.

Zaterdag geen parkrun, het is weer tijd voor de Barberton Extreme Mountain Bike Challenge. Die komt bij ons voor de deur langs – en gaat over het parcours waar de Parkrun altijd wordt gehouden. Dus in plaats van vroeg op en rennen is het nu vroeg op en half-slapend aan de weg gaan staan. Eenmaal een Nijmegenaar altijd een Nijmegenaar. Voor de fietsers is het wellicht een goede dag – niet te heet. Later in de ochtend gaat het zelfs nog regenen.
Op zondag is het een rustige dag die we vooral gebruiken om weer kasten uit te zoeken en spullen in te pakken. Natuurlijk feliciteren we Oma Limburg met haar verjaardag, het lukt om voor haar te zingen via de computer.

Die maandag gaat I werken en L gewoon naar school. J ook naar school, maar haar kom ik rond 0900 al ophalen voor haar controle afspraak bij de oogarts. Alles gaat goed, maar het oog heeft toch nog steeds een flinke correctie te maken. Advies is elke dag bril op en in de weekenden ook het goede oog blijven afplakken. Daarna gaan we samen nog even boodschappen doen in Nelspruit en dan weer snel terug naar Barberton zodat we op tijd zijn voor haar balletles.
Dinsdag is dan weer een gewone dag. ’s-Avonds gaat P weer naar koor terwijl de dames dan brownies gaan bakken. Deze brownies worden op woensdag uitgedeeld bij het doktersetentje bij Luzanne, als welkom voor alle nieuwe dokters. Het is erg gezellig en er is lekker eten.
Op de laatste dag van deze maand gaan JL lekker zwemmen tijdens school en ligt Barberton plat want er is een taxi-staking aan de rand van het dorp die alle toegangswegen afsluit. Dat duurt de hele ochtend. Gelukkig voor ons rijden de taxi’s in het dorp wel en komt Dumisile (en vele anderen) gewoon op hun werk. Inge heeft minder geluk, veel collega’s komen pas ’s middags op het werk.

Een drukke maand, veel drukte (en spanningen) op het werk voor Inge. Ondertussen blijven we weekendjes weg en vakanties plannen. De eerste dozen zijn ingepakt, maar we proberen nog maximaal te genieten van Zuid-Afrika. Dat lukt best goed, als we zelf terugkijken naar de foto’s!

https://photos.app.goo.gl/Jov7cg1ALi3Y42jR8