Juli: sneeuw en bloeiende aloes
Blijf op de hoogte en volg Inge en Pieter
02 Augustus 2012 | Zuid-Afrika, Hlabisa
Lieve allemaal,
Het was weer een drukke maand die begon met het 2e bezoek van de ouders van Inge samen met Karien. Karien heeft de vrijdag met Inge meegelopen op de kinderafdeling om te zien hoe het er daar aan toe gaat. Een gewone werkdag voor Inge, een indrukwekkende dag voor Karien. Het begon gezellig met het vertroetelen van de pasgeborene (een meisje is achter gelaten en kon een knuffel van Karien goed gebruiken). Maar in de middag de harde realiteit met het overlijden van een kindje dat leed aan de 'fameuze' drie-eenheid van TB, HIV en ondervoeding.
Het weekend zijn we op pad gegaan. Zaterdag naar St. Lucia, waar in het croc centre een deel van de croc's gevoerd werden, waar een Palmnut Vulture op af kwam. Er waren restjes genoeg – de volwassen croc's hadden duidelijk geen honger. Die gieren zie je niet zo vaak, zoals de naam zegt zitten ze meestal bij (Raffia) palmen waar ze de vruchten van eten. En alhoewel Inge er niet zo blij mee was, hebben we in het centre een 'wilde' slang gezien. Zomaar bij de Cycade afdeling een Groene struikslang. Daarna heerlijk in het zonnetje geluncht bij de Ski boat club.
Zondag hebben we een safaritrip door Hluhluwe park gedaan, met een lekkere lunch bij Hilltop. Helaas die dag geen bijzonder wild. Een paar keer neushoorns op afstand (80m of verder), 1 buffel, en verder zebra's en giraffen. Wel nog mooi een nest met Cape vultures gezien.
Terwijl de Van Jaarsveldjes verder reizen voor ons een korte week in Hlabisa. Wij gingen aan het eind van die week naar de Drakensbergen (Underberg) waar we de familie weer ontmoeten op donderdagmiddag. Op vrijdag een beetje rondgereden en een kleine wandeling gedaan aan de voet van de bergen. Op zaterdag de beroemde Sani Pass tour gedaan; de enige weg tussen KZN en Lesotho. Het eerste stuk is goede dirt road, maar de laatste kilometers gaan met haarspeldbochten omhoog, met prachtige namen als Grace's corner en Devil's elbow. Het werd een bitter koude tocht. De oude landrover waarin wij naar boven gingen was niet echt wind of waterdicht en na een beetje zon en regen begon het bovenaan de pas ook nog eens behoorlijk te sneeuwen. Op het plateau (in Lesotho) was het een echte sneeuwstorm. Prachtig wit maar vooral erg koud. In plaats van een korte wandeling werd het een kort sneeuwballen gevecht! Daarna op bezoek bij een lokaal winkeltje annex cafe, waar we warm brood en koel traditioneel gebrouwen bier kregen aangeboden. Volgende (tussen)stop was het hoogstgelegen café van Afrika, welke meteen bovenaan de Sani pas is gebouwd (op 2783m). Hier konden we lekker opwarmen met warme chocolademelk en natuurlijk glühwein voor Pieter. Daarna weer naar beneden geglibberd. Het wegdek was er niet echt beter op geworden na al die regen en sneeuw, maar Matthew, onze chauffeur en gids, loodste ons veilig naar beneden.
De volgende dag zijn we per stoomtrein door een prachtige vallei vol met Aloes gegaan. Het weer was ons gunstig gezind, met een zonnetje en blauwe luchten, een riviertje en duizenden bloeiende aloes (waarschijnlijk Aloe ferox) op de glooiende heuvels. Ongeloof prachtig om te zien. Daarna was het alweer tijd voor afscheid. Wij dus weer richting Hlabisa, maar eerst naar Richards Bay, want Inge ging nog 2 dagen cursus geven.
Het weekend erna konden we het niet laten om weer op pad te gaan. Deze keer naar Charters Creek (onderdeel van Isimangaliso park), met een overnachting in Umziki Pan, iets ten westen van Hluhluwe dorp.
Ook het laatste weekend was weer vol. Pieter is na de vakantie weer begonnen op school. Bespreken van de gemaakte examens en het inhalen van gemiste stof. Op vrijdag naar de school van Pieter om aanwezig te zijn bij de presentatie van de halfjaar rapporten en het uitreiken van de achievement awards aan de leerlingen die goed gepresteerd hadden (in het bijzijn van de ouders). Grade 12 (het laatste jaar) had best een goede uitslag, maar de andere jaren presteerden nog niet zo goed. Daar moet dus nog hard aan gewerkt worden voor de toetsen aan het eind van het jaar.
De zaterdag hebben we grotendeels besteed aan een traditioneel 'coming of age' ritueel. Het betrof de vrouw van iemand die Pieter had leren kennen op zijn zoektocht naar projecten voor GroenAfrika. Zij heeft een week in afzondering geleefd en mocht nu weer terug naar de familie. Het geduld van de familie van de bruidegom werd goed op de proef gesteld. We hadden ons gemeld, maar moesten wachten totdat de aanstaande bruid zich liet zien, ruim anderhalf uur later. Ze had, net als de vier begeleidende vrouwen, mooie traditionele kleding aan. Als enige had ze een traditionele hoed op. In een dans en zang spel ging het heen en weer tussen de vrouwen en de familie. Men werd verondersteld geld te geven, wat op haar hoed werd gespeld. Toen de eigen familie genoeg was uitgemolken, was de aanstaande schoonfamilie aan de buurt. Wij, als twee van de drie aanwezige blanken ontsnapte natuurlijk niet aan de aandacht. Het was een lange ceremonie, en dat vonden niet allen wij! Uiteindelijk werden we pas na 15 uur getrakteerd op een maaltijd, terwijl het al om 11 uur begon. Maar het was wel mooi om zo'n ceremonie mee te mogen maken.
Zo vloog de maand juli weer voorbij. Inmiddels zijn de Olympische spelen begonnen, en ook hier worden die gevolgd. Wij mogen nu voor twee landen de medailles bij houden- beide doen het goed. Zuid-Afrika is hartstikke trots op al drie keer goud!
Met Inge gaat alles goed. De Olympische spelen zijn ook bij onze kleine begonnen, hij zwemt en trappelt er rustig op los!
Liefs, Inge en Pieter
https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/Juli2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIDq-_rKiK2_bw&feat=directlink
Het was weer een drukke maand die begon met het 2e bezoek van de ouders van Inge samen met Karien. Karien heeft de vrijdag met Inge meegelopen op de kinderafdeling om te zien hoe het er daar aan toe gaat. Een gewone werkdag voor Inge, een indrukwekkende dag voor Karien. Het begon gezellig met het vertroetelen van de pasgeborene (een meisje is achter gelaten en kon een knuffel van Karien goed gebruiken). Maar in de middag de harde realiteit met het overlijden van een kindje dat leed aan de 'fameuze' drie-eenheid van TB, HIV en ondervoeding.
Het weekend zijn we op pad gegaan. Zaterdag naar St. Lucia, waar in het croc centre een deel van de croc's gevoerd werden, waar een Palmnut Vulture op af kwam. Er waren restjes genoeg – de volwassen croc's hadden duidelijk geen honger. Die gieren zie je niet zo vaak, zoals de naam zegt zitten ze meestal bij (Raffia) palmen waar ze de vruchten van eten. En alhoewel Inge er niet zo blij mee was, hebben we in het centre een 'wilde' slang gezien. Zomaar bij de Cycade afdeling een Groene struikslang. Daarna heerlijk in het zonnetje geluncht bij de Ski boat club.
Zondag hebben we een safaritrip door Hluhluwe park gedaan, met een lekkere lunch bij Hilltop. Helaas die dag geen bijzonder wild. Een paar keer neushoorns op afstand (80m of verder), 1 buffel, en verder zebra's en giraffen. Wel nog mooi een nest met Cape vultures gezien.
Terwijl de Van Jaarsveldjes verder reizen voor ons een korte week in Hlabisa. Wij gingen aan het eind van die week naar de Drakensbergen (Underberg) waar we de familie weer ontmoeten op donderdagmiddag. Op vrijdag een beetje rondgereden en een kleine wandeling gedaan aan de voet van de bergen. Op zaterdag de beroemde Sani Pass tour gedaan; de enige weg tussen KZN en Lesotho. Het eerste stuk is goede dirt road, maar de laatste kilometers gaan met haarspeldbochten omhoog, met prachtige namen als Grace's corner en Devil's elbow. Het werd een bitter koude tocht. De oude landrover waarin wij naar boven gingen was niet echt wind of waterdicht en na een beetje zon en regen begon het bovenaan de pas ook nog eens behoorlijk te sneeuwen. Op het plateau (in Lesotho) was het een echte sneeuwstorm. Prachtig wit maar vooral erg koud. In plaats van een korte wandeling werd het een kort sneeuwballen gevecht! Daarna op bezoek bij een lokaal winkeltje annex cafe, waar we warm brood en koel traditioneel gebrouwen bier kregen aangeboden. Volgende (tussen)stop was het hoogstgelegen café van Afrika, welke meteen bovenaan de Sani pas is gebouwd (op 2783m). Hier konden we lekker opwarmen met warme chocolademelk en natuurlijk glühwein voor Pieter. Daarna weer naar beneden geglibberd. Het wegdek was er niet echt beter op geworden na al die regen en sneeuw, maar Matthew, onze chauffeur en gids, loodste ons veilig naar beneden.
De volgende dag zijn we per stoomtrein door een prachtige vallei vol met Aloes gegaan. Het weer was ons gunstig gezind, met een zonnetje en blauwe luchten, een riviertje en duizenden bloeiende aloes (waarschijnlijk Aloe ferox) op de glooiende heuvels. Ongeloof prachtig om te zien. Daarna was het alweer tijd voor afscheid. Wij dus weer richting Hlabisa, maar eerst naar Richards Bay, want Inge ging nog 2 dagen cursus geven.
Het weekend erna konden we het niet laten om weer op pad te gaan. Deze keer naar Charters Creek (onderdeel van Isimangaliso park), met een overnachting in Umziki Pan, iets ten westen van Hluhluwe dorp.
Ook het laatste weekend was weer vol. Pieter is na de vakantie weer begonnen op school. Bespreken van de gemaakte examens en het inhalen van gemiste stof. Op vrijdag naar de school van Pieter om aanwezig te zijn bij de presentatie van de halfjaar rapporten en het uitreiken van de achievement awards aan de leerlingen die goed gepresteerd hadden (in het bijzijn van de ouders). Grade 12 (het laatste jaar) had best een goede uitslag, maar de andere jaren presteerden nog niet zo goed. Daar moet dus nog hard aan gewerkt worden voor de toetsen aan het eind van het jaar.
De zaterdag hebben we grotendeels besteed aan een traditioneel 'coming of age' ritueel. Het betrof de vrouw van iemand die Pieter had leren kennen op zijn zoektocht naar projecten voor GroenAfrika. Zij heeft een week in afzondering geleefd en mocht nu weer terug naar de familie. Het geduld van de familie van de bruidegom werd goed op de proef gesteld. We hadden ons gemeld, maar moesten wachten totdat de aanstaande bruid zich liet zien, ruim anderhalf uur later. Ze had, net als de vier begeleidende vrouwen, mooie traditionele kleding aan. Als enige had ze een traditionele hoed op. In een dans en zang spel ging het heen en weer tussen de vrouwen en de familie. Men werd verondersteld geld te geven, wat op haar hoed werd gespeld. Toen de eigen familie genoeg was uitgemolken, was de aanstaande schoonfamilie aan de buurt. Wij, als twee van de drie aanwezige blanken ontsnapte natuurlijk niet aan de aandacht. Het was een lange ceremonie, en dat vonden niet allen wij! Uiteindelijk werden we pas na 15 uur getrakteerd op een maaltijd, terwijl het al om 11 uur begon. Maar het was wel mooi om zo'n ceremonie mee te mogen maken.
Zo vloog de maand juli weer voorbij. Inmiddels zijn de Olympische spelen begonnen, en ook hier worden die gevolgd. Wij mogen nu voor twee landen de medailles bij houden- beide doen het goed. Zuid-Afrika is hartstikke trots op al drie keer goud!
Met Inge gaat alles goed. De Olympische spelen zijn ook bij onze kleine begonnen, hij zwemt en trappelt er rustig op los!
Liefs, Inge en Pieter
https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/Juli2012?authuser=0&authkey=Gv1sRgCIDq-_rKiK2_bw&feat=directlink
-
02 Augustus 2012 - 20:44
Nelly En Theo:
Hoi lieverds,
Dit mooie verslag komt natuurlijk heel bekend voor, aangezien wij daar ook onderdeel van uitmaakten! Die vallei vol aloes zal ik niet snel vergeten: wat een schitterend gezicht was dat.
Fijn om te horen dat alles goed gaat met jullie en de kleine trappelende guit in de buik!
Wij kijken terug op een mooie reis en het was zo fijn om met eigen ogen te zien dat het jullie goed gaat en ook Pieter lekker bezig kan zijn op school. Liefs van ons uit Nijmegen. -
02 Augustus 2012 - 22:46
Els:
Hoi hoi,
Leuk ook om jullie beleving van het familie uitstapje te lezen!!!Bijzonder ook om Karien zo van je werk deelgenoot te kunnen maken he Inge.
Wat een geduld hebben jullie nodig om zo'n ceremonie daar mee te maken. Ik dacht al dat wij in Marokko geduld hadden moeten opbrengen met vier keer verschillende jurken voor de bruid en dan eindelijk daarna de bruidegom(de broer van sjef ) voor het eerst te zien.
Wij zijn hier nu aan het bijkomen van alle vierdaagse gasten en daarna de vijf Italiaantjers die kwamen logeren en gisteren zelfs genoten van een hele dag zon en dus lekker een eind gaan fietsen.
Lieve mensen heel veel groetjes en geniet samen van de zwem en trappellust van de kleine spruit.liefs els -
02 Augustus 2012 - 22:55
Elske:
Wauw! Prachtige foto's. Weer een mooi verhaal. Heel bijzonder dat er een tijd aankomt dat ik dit ook ga zien. Heel erg bijzonder. Vanavond weer flink de reisgidsen in gedoken en ook de praktische voorbereidingen krijgen vorm. Ik zie dat ik ook een goede jas moet meenemen. Het is natuurlijk nog winter bij jullie. Hoewel, wij gaan niet echt in de Drakensbergen komen, dus misschien kan ik die winterjas wel thuislaten??
xx -
02 Augustus 2012 - 23:05
Nel Heijnen:
Wat weer bijzondere verhalen en fijn dat het goed gaat met jullie.
Door de olympische spelen kijken we vaker tv. Nu genieten we ook van de sporters uit Z-Afrika. Groeten uit Maasbracht. -
03 Augustus 2012 - 00:08
Feija & Alex:
Een mooi verhaal weer. We genieten er telkens weer van de beschrijvingen van de natuur, cultuur en jullie leven. Groeten uit Greytown (NZ). Heerlijk ook om de Olympiche Spelen te volgen. -
03 Augustus 2012 - 10:25
Esra:
Wow, dat Inge zwanger is had ik even gemist, gefeliciteerd beiden!!!
Mooi om te horen dat het goed met jullie gaat en dat jullie alweer bezoek hebben gehad uit Nederland :) Mooi maar ook indrukwekkend verhaal weer! -
03 Augustus 2012 - 11:36
Merel:
Weer prachtige verhalen Inge en Pieter!! Hier geen safari maar heb wel vakantie en ga een week naar de Veluwe, wat dan niet spannend, maar wel heel ontspannend is :).
Fijn dat het zo te horen allemaal goed gaat met jullie beide en verse aanwinst! Heel veel lieve warme zomergroeten van mij! :) -
06 Augustus 2012 - 13:18
Vera:
Hoi lieve Inge & Pieter,
Bedankt voor alweer een flinke update van een bijzondere maand. Vanavond volgt dan versie drie van de gezamenlijke avonturen als Karien ook eindelijk weer terug is!
Hier geen bloeiende aloës maar wel al enkele verse aardbeitjes uit eigen tuin, ook de appelboom doet zijn best, alleen de peren laten verstek gaan dit jaar.
Verder ben ik druk -lees stress- bezig met mijn scriptie. De Nederlandse zomer doet flink zijn best om af en toe tropisch warm te zijn, dat is wel lekker!
De sneeuwstormen houden we nog te goed en hopelijk kunnen we dan samen nog een sneeuwballetje gooien :)
Heel veel liefs en groetjes aan alledrie! Veer. -
14 Augustus 2012 - 16:20
Janneke:
Hoi Pieter en Inge,
ik kijk altijd erg uit naar het lezen van jullie stukjes en ook deze was weer fantastisch! Heel fijn om te horen dat jullie het zo goed hebben daar en dat jullie genieten, en dat het met het kleintje ook goed gaat!
Groetjes,
Janneke -
15 Augustus 2012 - 14:26
Maris:
Hoi Inge, Pieter en ieniemienie!
Heerlijk om te lezen, hoewel een voorstelling van de indrukken nog steeds moeilijk te bevatten is. Misschien toch maar eens een reisje plannen, om iets van jullie avontuur te kunnen herkennen! Succes op school en met cursussen geven, dat blijft altijd leuk ;)!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
