Zeebje in Nederland

Lieve allemaal,

In November begon mijn zwangerschapsverlof. Een aantal dagen rust en tijd om spullen uit te zoeken en in te pakken. Op 5 november werden we door een collega naar Richards Bay airport gebracht. We hadden een uur vertraging en gingen toen met welgeteld 16 mensen in een vliegtuig voor 60 mensen naar Johannesburg. We konden nog even winkelen, alvorens de winkeltjes sloten en wij naar de gate moesten. De vlucht verliep zonder problemen, al kwam er van slapen weinig terecht voor Inge. Het vliegtuig was niet helemaal vol, we hadden drie stoelen voor ons tweeën, maar de ruimte blijft beperkt met zo'n grote buik. Ik heb veel heen en weer gewandeld en kon achterin makkelijk staan en een praatje maken met de bemanning. We werden op Schiphol opgehaald door Jan en naar Nijmegen gebracht. Ondertussen kreeg Karien haar Master diploma Pedagogiek uitgereikt. Een vreemde gewaarwording om de deur op de Grevinckstraat na ruim een jaar zelf weer open te doen. Thuis voor de komende twee en halve maand!
Het was weer even wennen aan Nederland, de kou, al die blanken (!), alle mogelijkheden. Heerlijk om weer vrienden en familie te zien, een kopje koffie te drinken bij de verbouwde Hema (met uitzicht op de Grote Markt) en te winkelen. Het fietsen was weer even oefenen, maar al snel vertrouwd. Pieter mocht weer meedoen bij zijn oude volleyclub en op de maandagavonden zingen bij het nieuwe koor van het Lastpost project. We hebben de intocht van Sinterklaas gekeken, met zelfgebakken pepernoten. Kortom een snelle re-integratie!

Tot 39 weken verliep mijn zwangerschap zonder problemen. Bij de wekelijkse controles waren de verloskundigen tevreden en het was de bedoeling om in het geboortehuis NEO te bevallen. Echter bij 39 weken was mijn bloeddruk iets verhoogd. Of ik vrijdags terug wilde komen voor een extra controle. Toen was de bloeddruk verhoogd en daalde niet, we werden verwezen naar de spoedpoli van het Radboud. Van zwangere gedegradeerd naar patiënt! CTG, echo, bloed- en urineonderzoek, bloeddrukcontroles. Behalve de bloeddruk was alles in orde, dus werd het plan om mij in te leiden. Maar eh, ik kwam natuurlijk wel uit het buitenland: dus MRSA verdacht. Eerst kweken en dan maar na het weekend inleiden. Op zondagochtend ging de telefoon "we zijn de kweken kwijt". Terug naar het ziekenhuis voor nieuwe kweken en controle. De bloeddruk was deze keer nog hoger, wij zagen de bui al snel hangen. Dit wordt blijven…. En inderdaad, de leeggehaalde kamer kwam ik niet meer uit. Leeggehaald ivm die MRSA, het bed kreeg ik direct terug maar de rest heeft nog lang geduurd. Zelfs de gordijnen waren weggehaald. Voordeel was dat ik een eenpersoonskamer kreeg.
Maandagochtend om 06.00 braken spontaan mijn vliezen! Nog even de hoop dat ik het toch zelf ging doen, maar helaas de weeën bleven uit. Ik paste nu niet meer in het standaard inleidingsprotocol dus dat moest eerst weer besproken worden. Uiteindelijk ben ik toch ingeleid met misoprostol en dat werkte goed, ik kreeg heftige weeën. Zo heftig dat een boterham eten niet meer ging, dus op naar de verloskamers. Daar bleek ik pas 2 cm ontsluiting te hebben. Een ruggeprik was zeer gewenst, en bij-stimulatie onvermijdelijk. Helaas heeft de ruggeprik niet optimaal gezeten en bleef het dus bij flink wegzuchten en Pieter's hand fijn knijpen. Het ging allemaal erg langzaam, en dat terwijl ik ondertussen zwangerschapsvergiftiging ontwikkelde. Om middernacht waren we bij 7 cm, twee uur later bij 8 en weer twee uur later nog steeds 8 cm. Er werd besloten tot een keizersnede. En zo werd op dinsdag 4 december om 04.32 onze dochter (ja, een meisje!!) geboren. Julia moest even bijkomen en mocht daarna heerlijk bij papa op de borst terwijl ik op de operatiekamer en verkoever lag. Drie dagen in het ziekenhuis met bezoek van trotse opa's en oma's en tante en ooms. Met mij ging het al snel beter, infuus uit, pijnstilling afbouwen en zelf douchen. Pieter mocht Julia verschonen en in bad doen. De borstvoeding kwam niet gelijk op gang, maar blijven proberen. Op dag 3 mocht ik naar huis, maar ondertussen was Julia meer dan 10% afgevallen. Na een gesprek met de kinderarts mocht ze mee naar huis, in de sneeuw! Wat heerlijk om thuis te zijn. En alle zorgen waren voor niets, de borstvoeding kwam op gang en Julia kwam de eerst dag thuis al 100 gram aan.
De eerste dagen kregen we nog kraamzorg. We logeren op de zolder, de traplift kwam ook voor mij nu goed van pas. Julia slaapt in mijn oude wiegje. We hebben van allerlei mensen spulletjes mogen lenen, zodat er beneden een box staat en we beschikken over een commode, tummytub, badje en wipstoeltje. Ineens draait je hele leven om een klein mensje, het went heel snel, alsof het nooit anders is geweest. Alles kost tijd en energie, aankleden, in bad, voeden, gebroken nachten, maar het is het zo waard. We genieten van onze kleine meid. Aan aandacht geen gebrek, de agenda is zo vol met kraamvisite. Leuk om velen weer te zien.

Na een week thuis, ben ik weer redelijk opgeknapt en kunnen we een uitgestelde pakjesavond vieren. Traditiegetrouw met een spel, surprises en veel cadeaus. De surprises zijn geheel in stijl: een grote buik voor mij, Gup voor Pieter en Nelly krijgt een nieuwe stamboom (met kleindochter!). Een zeer gezellige avond.
Pieter en ik wilden allebei graag de kerstavond meezingen, en dat is gelukt. De kleine meid ging in de Maxi-Cosi gewoon mee. Je kunt niet vroeg genoeg beginnen met zingen! Ze heeft zich keurig gedragen en liet alleen op de stille momenten in de preek even van zich horen!
Kerst hebben we met familie gevierd. Eerste kerstdag sjoelen en kerstdiner op de Grevinck, tweede kerstdag in Maasbracht.
Julia groeit goed, de eerste rompertjes worden alweer te klein. We zien de ontwikkelingen: als ze wakker is kijkt ze alert uit haar ogen, reageert op geluid. Ze wordt sterker, het hoofdje krachtig omhoog houden en pas op voor die spartelende benen! Wij blijven gefascineerd door die kleine handjes en voetjes. Julia is kampioen gekke bekken trekken en maakt allerlei geluidjes.
Nog twee weken vol met afspraken en dan zit onze tijd in Nederland er weer op. We hebben ook wel weer zin om naar huis te gaan, naar de warmte! Nieuwe avonturen dus weer vanuit Zuid-Afrika!

Alle beste wensen voor 2013.

Inge, Pieter en Julia


En natuurlijk weer foto's. Vooral van Julia….

https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/2012NovemberEnDecember?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNb-8OCqxfHMAg&feat=directlink