Onrustig Barberton

De maand april begint met het verjaarsfeestje van Klara. Klara en Julia zijn beste vriendinnetjes, zitten in dezelfde klas en gaan samen naar ballet. Het feest had een ballerina thema, de jarige in roze tutu en een pienke verjaardagstaart, inclusief balletschoentjes van suikerwerk. De kinderen smikkelen, spelen en rennen rond. Het springkasteel was erg in trek. We waren er als eerste en gingen als laatste weg en nog wilde Julia nog langer blijven.
Vlak daarna kreeg Lisa last van haar oor. Het bleek een ‘onschuldige’ oorontsteking te zijn. Wij hebben het schoongehouden en Lisa regelmatig pijnstilling gegeven zodat ze gewoon kon slapen en spelen. Na een paar dagen was het dan ook weer gewoon over.
In het weekend skypen we nog met opa en oma en kunnen zo Oma al vast een gelukkige verjaardag wensen en de laatste nieuwtjes uitwisselen voordat zij bij ons op bezoek komen.

Eind maart was er een politieke re-shuffle, waarin onder andere de minister van Financiën werd vervangen. De kredietbeoordelaars waren duidelijk: een slecht besluit, Zuid Afrika wordt gedegradeerd tot ‘junk’ status. De nieuwe minister Gigaba blijft optimistisch en keurt nog snel de omstreden nucleaire deal goed. Het consitutionele hof heeft dat inmiddels als onwettig verklaart. Men heeft genoeg van alle drama, er worden protestmarsen gehouden onder het motto ‘save SA’. Een grote gebedsdienst in de Free State trekt meer dan een miljoen mensen. Onrust dus, in Zuid-Afrika.
Onze favoriete politieke cartoonist brengt een omstreden cartoon uit. Vrouwe Zuid-Afrika wordt verkracht door Zuma en de Gupta clan. Met Pasen volgt nog een heftige cartoon: Zuid-Afrika wordt gekruisigd en het ANC wast zijn handen in onschuld.

Barberton haalde in april lokaal, nationaal en zelfs internationaal het nieuws. Om een hele droevige reden: de moord op Nederlander Peet van Es. Wij kenden ze niet persoonlijk, maar Barberton is een klein dorp. Hij woonde met zijn gezin al meer dan twintig jaar hier op een boerderij, net buiten Barberton. Ze waren van plan binnenkort terug te gaan naar Nederland. Maar het noodlot sloeg eerder toe, tijdens een roofoverval is hij gemarteld en uiteindelijk vermoord. Het hoe en waarom van de overval en de ‘plaasmoord’ is nog niet bekend, maar de gebeurtenis is zeker onregelmatig te noemen. Ondertussen zijn zijn vrouw en hun 2 kinderen uit Barberton vertrokken en in NL. Zij zullen niet terugkomen. Bij KRO Brandpunt is online een verslag over hen te zien.
https://brandpunt.kro-ncrv.nl/brandpunt/wat-is-er-toch-in-godsnaam-aan-de-hand-in-zuid-afrika/

Het gewone leven gaat gewoon door…. Het weekend begint op zaterdag al vroeg voor Pieter. Hij wordt om 7 uur al opgehaald voor een repetitiedag van Laudate. Een hele dag bezig met muziek en zingen, heerlijk. Ook tijd om te kletsen met koorleden, want bij een repetitie zonder pauze komt dat er niet zo vaak van.
Inge is met de kinderen naar Witrivier gereden om daar Paaseieren te gaan zoeken. Daarna nog wat boodschappen in Nelspruit en we sluiten de dag met zijn allen af met Grieks eten in Nelspruit.
Op de zondag maken we er een bak- en kookfestijn van. Inge bakt brownies en samen maken we veganistische chocolademousse. Chocolade, cacao, banaan en het meest essentiële ingrediënt….. avocado!!
Daarna is er tijd om een grote houten treinbaan op te bouwen. We pakken nog wat nieuwe uitbreidingsdoosjes uit en gaan aan de slag. Behalve 3 bruggen hebben we nu ook 4 wissels. We kunnen alle kanten uit en de hele woonkamer ligt vol. Een lekkere rustige Palmzondag, heerlijk.

Op school hebben de meiden gewerkt aan de thema’s herfst en Pasen. Het is officieel Paasvakantie, maar er is een vakantieprogramma en de kinderen gaan gewoon naar school. Alleen het lange Paasweekend is de school dicht. Goede Vrijdag is een officiële vrije dag, ook voor Inge. Veel staatsinstellingen hebben de rare gewoonte om de dag ervoor officieus vrij te geven vanaf 10 uur. De dokters moeten gewoon werken, maar we kunnen niet verwijzen naar fysio of diëtist, de röntgenafdeling is gesloten en ook de apotheek is dicht.

Op Goede Vrijdag vertrekken wij naar Siteki in Swaziland. Dat ligt helemaal in het oosten vlak bij de grens met Mozambique. We twijfelen welke grensovergang we zullen nemen. Vanwege het lange Paasweekend gaan er veel mensen op pad en de grensovergang bij Ngwenya/Oshoek zal erg druk zijn. Iemand stelt voor de N4 te nemen (Nelspruit – Maputo) om vanuit Komatipoort naar het zuiden te gaan en daar Swaziland in te rijden – dan ben je zo in Siteki. Maar wij verwachten ook grote drukte op de N4 voor de mensen die naar Moz gaan. Zodoende besluiten we om toch maar, met de Bushlapa en al, de dichtstbijzijnde grens overgang te nemen (Josefsdal/Bulembu) en dan de slechte dirtroad naar Piggs Peak te rijden.
Het wordt een mooie en avontuurlijke rit. De wolken hangen tussen de bergen als we de geotrail rijden tot de grens. De grensovergang gaat heel soepel en snel. De beambte ging naar binnen toen wij aankwamen, toch was het druk… er kwamen nog 3 mensen na ons!
Na de grens wordt de weg meteen slechter, van een slechte asfaltweg in Bulembu tot een halve dirt – tar road tot een slechte dirt road. Sommige stukken waren echt glibberen, gelukkig voor ons omlaag en niet al te ver. Na 40 minuten en heel vies komen we in Piggs Peak aan (zo’n 20km verder); tijd voor koffie. Ondertussen begint het te regenen- de auto en Bushlapa kunnen er nu alleen maar schoner van worden. We rijden via Mbambane en Manzini naar het oosten. We komen redelijk op tijd aan in Siteki bij Mabuda Farm. Er staat maar 1 ander echtpaar op de camping. We hebben een mooi plekje met uitzicht op de bananenplantage en de vallei richting Mozambique.
Op zaterdag gaan we naar het Hlane park. Er zijn sowieso al weinig wegen en een aantal zijn in slechte toestand na de recente regens. Beperkte keuze om een rondje te rijden.
Langs de route veel hoog struikgewas, waardoor we nergens ver kunnen kijken. We zien een giraf en wat impala’s. In de lucht een maraboe-ooievaar en dan nog een en nog een. Het is een grote groep - prachtig. We rijden twee rondjes en stoppen tussendoor in het centrale kamp Ndlovu voor koffie en plaspauzes.
Op Paaszondag blijven we op de camping. Terwijl Pieter met de meisjes de afwas doet, komt de Paashaas langs. Alle eieren worden gevonden rondom de tent, heerlijk bij de koffie en limonade. We spelen wat in het zonnetje en met de honden. Er zijn drie grote honden van de boerderij - die ons hebben geadopteerd. De oudere herdershond wordt door Lisa ‘Lala’ genoemd - hij slaapt onder de bushlapa en volgt ons overal.
De farm bestrijkt een heel groot terrein, we gaan een stuk rijden. Prachtige route langs stuwmeertjes en langs de vallei met zicht op Mozambique.
Als Lisa haar middagdutje gedaan heeft maken we een wandeling naar Grandpa’s secret garden. Lala loopt met ons mee en wijst de weg. Eerst een stukje door bananenplantage en ander akkerbouwland. Dan een helling af en komen we in een prachtige tuin. Veel mooie bloemen en vlinders, grote bomen en een mooi uitzicht. Er zijn zelfs enkele bankjes om op te zitten. Pieter gaat even lekker in het gras liggen met zijn grijze hoed over zijn gezicht. Heerlijk, maar de kinderen vinden dit zo apart dat dat niet lang goed gaat. Als Inge klaar is met fotograferen gaan we weer verder. We gokken welk pad ons via een andere route weer terugbrengt. En ja, dat lukt. Dit stuk is mooier om te lopen en ook makkelijker. Lisa heeft bijna het hele eind gelopen.
Op maandag is het weer tijd om terug te gaan. Via de noordelijke route gaan we terug (Siteki, Hlane, Muhle, Mananga, Komatipoort en Louws Creek). De grensovergang bij Mananga is drukker dan in Bulembu, en er wordt gewerkt aan een groter en beter complex, maar het is nog steeds relaxt en rustig. We lunchen in Komatipoort bij de Wimpy, waar het net heel druk is. Daarna is het nog ongeveer 2 uur naar huis. Tegen de tijd dat wij uitgeput naar bed gaan, komen Theo & Nelly aan op OR Tambo. Wij kijken uit naar hun verblijf bij ons.

Op dinsdag rijden Theo en Nelly van het vliegveld naar Barberton. Julia is dolgelukkig dat opa en oma er zijn, Lisa moet eerst even wennen aan dat vreemde bezoek. Gezellig bijkletsen en de nodige cadeau’s en lekkernijen (hagelslag, kokosbrood, kaas van meneer de Wit, paaseitjes). Op woensdag doen T&N rustig aan in Barberton en halen ze Julia op van school. Donderdags gaan ze naar de botanische tuin in Nelspruit en eten we samen bij Josephine’s. Vrijdag is er veel tijd om samen te spelen, kleuren en te knuffelen. Het nieuwe Nijntje spel moet een aantal keer gespeeld worden. Pieter zorgt op vrijdag uiteraard voor pappa’s pizza!
Op zaterdag gaan we met zijn allen in de Fortuner naar Nelspruit. Kleine vertraging, want we blijken niet de goede bouten te hebben voor de stoel op de 3de rij. Gelukkig kan ik die toch nog bij een onderdelenwinkel kopen, snel alles vast zetten en T&N ophalen bij Royal Sheba Guesthouse. Na de koffie winkelen we in I’langa mall. Julia winkelt bij opa op schoot op de rolstoel. We vormen een heel treintje met zijn allen. Boeken, DVD’s en snuisterijen. Ook gaan we de nieuwe H&M binnen, de keten heeft zich recent ook in ZA gevestigd en eerder deze maand is er een vestiging in I’langa opengegaan. Ze hebben goede aanbiedingen, zelfs ik (Pieter) koop een paar broeken. We sluiten af met een dinch bij Food Fundi. Terug in Barberton drinken we nog een kopje thee als de kinderen in bed liggen.

Gedurende het weekend wordt operation Thunderstorm uitgevoerd in Barberton. Een gecombineerde politie-actie met diverse onderdelen van de politie die samen werkten om criminelen op te pakken en voor ‘meer blauw op straat te zorgen’. De acties waren vnl. in de avonden merkbaar als een politiehelicopter met zoeklicht rondjes vliegt over het dorp.

De zondag moeten we vroeg op, want we hebben een dagtrip met Dusty Tracks afgesproken. We maken een dagtrip rondom Barberton; 4x4 in twee auto’s (een van hun en onze eigen auto). We rijden via Greenstone Nature Reserve en Mountainlands Nature Reserve. Door de Fourteen Streams en dan omhoog. Steile hellinkjes en schuine stukken, via de radio-intercom krijgt Pieter tips om te rijden. Bovenaan hebben we een prachtig wijds uitzicht. We rijden over de bergrug en dan iets naar beneden. Bij een stroompje stoppen we, om de hoek is een waterval. Theo gaat met een boekje bij het water zitten, Lisa doet een dutje en wij klimmen en klauteren. Julia blijft halverwege wachten, nog een stukje verder hebben we zicht op twee watervallen.
Lisa is wakker geworden en gaat op de rug. Wij krijgen laarzen aan, helmen op en spotlights in de handen. We gaan een oude goudmijn in. Mooi en interessant. Er zit nog steeds goud tussen het kwarts. Fools gold (Pyriet – zwavelhoudend mineraal) schittert echt helder geel, maar echt goud ‘glows’ en geeft een warme donker gele kleur af.
We lopen stukken door enkelhoog water, en dan weer droog. De meeste gangen zijn hoog genoeg maar we moeten een klein stukje kruipen (voor Inge een uitdaging, met Lisa op de rug). We vinden een aantal vleermuizen en een stuk met prachtige stalactieten. Gelukkig weet de gids goed de weg, want het is een heus doolhof met alle gangen en zijgangen. We proberen even hoe donker het is als we onze lampen uit doen - pikkedonker. Je kunt hier gemakkelijk verdwalen. Tip: water stroomt richting de uitgang dus zo zou je de weg naar buiten weer kunnen vinden.
Terug in het daglicht, drinken we een glas fris en gaan verder. Een paar steile stukken en met een helling overdwars. Leuke uitdagingen voor Pieter. We rijden naar Eureka City.
In 1886 was dit een bruisend dorpje, hoog in de bergen (geen malaria). Tijdens de piek van Barberton’s gold rush werd hier naar goud gezocht maar vooral gefeest, gezopen en gevochten. Hotels, bars, paardenrenbaan, tennisbaan en drankwinkels. In 1888 vertrokken de gelukzoekers even snel als ze waren gekomen, nu richting Johannesburg. Bouwmateriaal was kostbaar en alles werd afgebroken en elders opnieuw opgebouwd. Alleen de fundamenten resteren nog, overwoekerd door bomen en verborgen onder het hoge gras.
Na een lunch met kipburgers rijden we verder naar de Golden Quarry. Een steil weggetje met haarspeld bochten naar beneden. De bochten zijn zo scherp dat je in de bocht terug moet steken om hem te nemen! We betreden het terrein van de nog werkende Sheba mijn. In mei 1885 vond Edwin Bray hier toevallig goud. Barberton is een van de weinige plekken op aarde waar goud als onderdeel van het gesteente wordt gevonden en niet als rivierafzetting. De Golden Quarry is nu een enorm gat, ik schat 30 x 30 x 60 m, waar grote stukken puur goud zijn gevonden. Het verhaal gaat dat er meer goud uit dit gat is gehaald dan rotsgesteente. Het heeft zoveel goud opgeleverd dat (omdat goud steeds gerecycled wordt) de kans groot is dan 1 a 2 % van het goud van elk gouden voorwerp uit deze mijn komt. Omdat er veel is weggehaald is het instortingsgevaar groot. Het is dan ook absoluut verboden iets van de wanden of het plafond weg te halen. Deze mijnomgeving wordt dan ook goed bewaakt om illegale mijnwerkers (zama zama’s) te weren. We leveren de sleutel in en rijden dan terug naar Barberton.

Barberton heeft meerdere nog werkende goudmijnen. De bergen zijn hier rijk aan goud-houdend kwarts. Anno 2017 zijn er nog steeds gelukzoekers. Illegale mijnwerkers zijn in en om Barberton een probleem. Ze gebruiken oude mijnschachten. Het is een ondergronds doolhof met verbindingen naar werkende mijnen. Ze zoeken en vinden, maar letten niet op veiligheid. Instortingsgevaar wordt genegeerd. Ze kunnen zelf bedolven raken maar ook een cascade in werking zetten waarbij meerdere gangen in elkaar storten. Men heeft een vermoeden dat dit ook bij Lily mijn is gebeurd.
Afval (puin) wordt achtergelaten of naast de mijngangen gedumpt. Dit vormt gevaar voor de lokale natuur, en brengt risico’s van een ‘lawine’ mee bij een flinke regenbui. Op stukken bij Rimer’s creek kun je de natuurschade van een afstand al zien.

T&N nemen afscheid van Barberton, maar nog niet van ons. Zij gaan vakantie vieren in Graskop. Dinsdag rijdt Pieter ook naar Graskop, om alvast te Bushlapa op het kampeerterrein te zetten. Op de terugweg nog wat boodschappen in Nelspruit. Op woensdag, rijden we na het werk naar Graskop. We komen nog net voor het donker aan, terwijl Pieter en Inge de Bushlapa verder op zetten, kookt Nelly en lopen de kinderen heen en weer en in de weg. We eten samen in het knusse huisje van T&N.
Op donderdagochtend rijden we, wederom met zijn allen in de Fortuner, naar het Kruger. We gaan naar binnen bij Phabeni, koffie bij Skukuza, lunch in Tshokwane, dinch in Satara en nog net op tijd verlaten we het park bij Orpen. Een flinke trip. De meisjes hebben hun nieuwe safari-pak aan. Gezellig gekwebbel in de auto, humor met zonnebrillen en dieren spotten! Veel zebra’s en olifanten, een aantal giraffen. Net voor we het park verlaten, in de schemering, vijf leeuwinnen! We rijden in het donker terug naar Graskop.
We logeren in Graskop bij Panorama View Chalets; de huisjes liggen op de rand van de escarpment en kijken beneden de vallei in. De zonsopgang is prachtig. Het zwembad ligt er uitnodigend bij, maar is toch echt te koud. We pakken in en drinken koffie en gaan dan weer op pad. We rijden over de panorama route, via de Abel Erasmuspas en de JG Strijdomtunnel. Een korte stop bij de tunnel om de prachtige omgeving te zien, aan de ene kant de Kadishi Tufa waterval, en de andere kant van de tunnel de Olifantsrivier.
We gaan naar Swadini, in de buurt van Hoedspruit. T&N weer in een huisje en wij met de Bushlapa op de camping. Wij zetten de Bushlapa op en gaan daarna naar het huisje van T&N om te eten. Op de terugweg stoppen we bij het verwarmde zwembad, veel leuker dan douchen! Het water is minder warm dan in Badplaas, en de lucht is fris - eruit is minder leuk.
Op zaterdagochtend doen we het rustig aan en gaan dan naar de Blyde Rivier dam voor een boottocht. We varen over het stuwmeer, met prachtig zicht op de noordelijke Drakensbergen en de ‘drie Rondavels’. De Blyde River Canyon is de derde grootste canyon ter wereld, 26 km lang en 800m diep. Het is de groenste canyon. We hebben een bewolkte dag met af en toe een zonnetje. De Tufa waterval heeft een gezicht gevormd in de rotsen. We zien hippo’s en een dikke croc en een aantal vogels. Op de terugweg stoppen we bij een aantal uitzichtpunten. Inge loopt nog even de 96 treden naar de damwand af en weer op!
Terug bij Swadini gaan we met z’n allen zwemmen. Zelfs opa gaat mee in het water! Lisa speelt liever in het babybadje. Pieter begint het vuur voor de braai. We genieten van een middag rondom de Bushlapa, die Theo en Nelly nu goed kunnen bewonderen. Biertjes, wijntjes, braai en marshmallows boven het vuur. We krijgen bezoek van een aantal kudu’s die vrij rondlopen op de camping.
Zondag hebben we een rustig dag op het resort. Er staan een aantal wandelroutes aangegeven, dus leek het ons leuk om via het eilandje naar opa en oma te wandelen. Het pad gaat over rotsen en door struiken en is soms helemaal niet te zien. We klauteren maar kunnen het bruggetje niet vinden en zoeken een alternatief pad om uiteindelijk bijna uit te komen waar we waren begonnen! Dan maar gewoon naar opa en oma, die inmiddels al zitten te wachten met de koffie. Er is een lekker zonnetje, we lezen, tekenen en oma en Julia knutselen een giraf. Lisa gaat met papa een middagdutje doen en Theo blijft achter met een boek. Nelly, Inge en Julia hebben een ander wandelpad ontdekt…. Dat is beter begaanbaar tot aan een ander bruggetje. Overal fladderen vlinders en libellen. De volgende ochtend lopen we het nog een keer, nu met minder zon maar met camera!
Maandag, 1 mei, is een vrije dag. We pakken alles weer in. We rijden samen naar het Casterbrige centre bij Witrivier. Sabie Valley Coffee is hierheen verhuisd - dus koffie en koek! We winkelen nog een beetje en dan is het tijd om afscheid te nemen. Stevige knuffels en een paar tranen. Theo en Nelly rijden naar Milly’s en dan stoppen ze nog in Heidelberg, alvorens terug te vliegen naar Nederland. Wij gaan terug naar huis in Barberton.


https://goo.gl/photos/dPVzf6MBo5Lw66gVA