Het maximale halen uit de meimaand.

Mei 2020 loopt al op zijn eind, maar mei 2019 is nog niet vergeten…


Terwijl wij nog op vakantie zijn in Botswana, zijn er in Zuid-Afrika verkiezingen. Op 8 mei zijn de algemene / presidentsverkiezingen in ZA. De weken ervoor zijn de straten beplakt met posters van de verschillende partijen. De ANC blijft de grootste partij met een meerderheid van de stemmen. De DA heeft het in een aantal provincies erg goed gedaan maar landelijk blijven ze ongeveer even groot. We verwachten weinig grote veranderingen in de politieke lijn.

Op vrijdag 10 mei komen we thuis van een geweldige rondreis door Botswana.
Er is geen tijd om rustig uit te pakken en bij te komen, de meimaand zit vol leuke afspraken. Zaterdagochtend is de parkrun, en vandaag bestaat de parkrun in Barberton een jaar. De organisatie heeft voor een feestelijke ballonnenboog gezorgd bij de start/finish. We beginnen met een kleur en glitterbom als het startschot klinkt. Aan het einde staan er cupcakes en een verjaardagstaart klaar.
Na een verfrissende douche en kop koffie stappen we in de auto naar Nelspruit. Vandaag is de Airshow op het vliegveld aan de zuidrand van Nelspruit. We zijn niet echt vroeg en hadden niet vooraf kaartjes gekocht, we staan in de file voor een parkeerplekje. Terwijl we langzaam vooruit komen zien we de eerste vliegtuigen al overvliegen en capriolen maken. Het is een mooie, een beetje bewolkte dag en we worden goed vermaakt door de vliegtuigen, helikopters en parachutisten. We komen Nadine en familie tegen; de kinderen vermaken zich samen. Hoogtepunt voor de kinderen is het vliegtuig dat snoep strooit. Voor de volwassenen is er een demonstratie van de anti-poaching unit en snelheidsraces tussen auto’s en vliegtuigen. De piloten zijn echte stuntmannen en kunnen in prachtige formaties vliegen. Een nieuwe stunt is parallel tussen linten door vliegen. Als het donker en fris wordt begint de vuurwerkshow; de afsluiting van een mooie maar vermoeiende dag.
De volgende ochtend kunnen we niet uitslapen, zeker P niet. Het is Moederdag met zo als altijd het SAPPI Moederdag concert in de Lowveld Botanische tuin in Nelspruit. Dit jaar mag Pieter met zijn koor Laudate weer optreden. Niet in de zijlijn, maar op het hoofdpodium. We zijn de (pre-)openingsact – dus we moeten er vroeg zijn. Ik werd al om half 8 opgehaald. I kwam later met de kinderen met de auto er achteraan. De meiden vermaken zich in de kidscorner met kleur- en knutselactiviteiten. Inge relaxed op het gras, genietend van de verschillende optredens: naast Laudate waren er optredens van
Stella, Just 6 en als hoofdact Matthew Mole. Als we terugrijden naar huis schijnt er een prachtig laat middagzonnetje op de Kaapse Vallei met Barberton en de Makhonjwa Mountains.

Maandag begint de gewone school en werkweek. Pieter is druk met de Bushlapa uitruimen en veel was draaien. Dinsdag gaat Pieter weer naar het Laudate koor, vandaag is zijn chauffeur-beurt. Laudate heeft voorlopig geen concerten meer gepland staan; maar Pieter blijft zingen - gewoon omdat het leuk is. De week gaat zijn gangetje, ook met alle andere activiteiten van ballet, Build’m Brix en Monkeynastix. Woensdag heeft Inge dienst, gelukkig rustig zodat ze donderdag de meiden in nette kleren en haren naar school kan sturen. Het is de dag van de schoolfotograaf. Op vrijdag gaan de kinderen na school spelen bij hun vriendinnetje Nieke. Haar ouders hebben (ook) besloten te gaan emigreren, maar niet overzee. Ze gaan in juni al naar Botswana; dit is wellicht de laatste keer dat J+L bij Nieke kunnen spelen.

In april vloog Inge op en neer naar Nederland voor een sollicitatiegesprek bij Sogeon voor een opleidingsplaats als arts infectieziektebestrijding. De procedure is nogal ingewikkeld waarbij er in eerste instantie wordt gekeken naar geschikte kandidaten en daarna pas naar opleidingsplaatsen. Daarna volgt een tweede ronde met een matchingsgesprek tussen opleidingsplaats en kandidaat. Je hebt te maken met Sogeon die de selectie maakt, een opleidingsinstituut (NSPOH), opleidingsinstelling (GGD) en werkgever (SBOH- voor de financiën) Tijdens onze vakantie in Botswana ontving ik het goede bericht dat ik een geschikte kandidaat was en geplaatst was; al was dat niet op mijn voorkeursplek. Het matchingsgesprek zou nog volgen en mocht gelukkig via skype.
Het is altijd goed om een backup plan te hebben en zodoende ging ik vrijdagmiddag eerder naar huis voor een online-sollicitatiegesprek voor een arts (niet in opleiding) infectieziektebestrijding. Het weekend is besteed aan nabespreken met een hele goede vriendin en het schrijven van brieven.
En dan volgt er op maandag een verlossend telefoontje… ik ben aangenomen als arts in opleiding infectieziektebestrijding en zal mijn eerste stage (van een jaar) volgen bij de GGD te Nijmegen!!! Joepie!!! Wat een opluchting en blijdschap!

Deze zaterdag slaan we de parkrun over, Julia doet mee met een sportevenement; de nettball competitie tussen de meisjesteams van alle kleuter- en basisscholen. De jongens hebben hun eigen rugbycompetitie. Julia heeft een aantal keren geoefend het afgelopen seizoen, omdat ze relatief lang is, is ze een belangrijke verdediger voor het team. Het zijn leuke wedstrijdjes met heel veel fouten en aardige, maar tegelijkertijd ook strenge scheidsrechters. Papa Pieter en Lisa zijn als aanmoediging mee, na een paar wedstrijdjes komt Dumisile ook kijken. Julia’s team heeft de finale niet gehaald, ze zijn net voor de middag klaar. In de week erop krijgen alle kinderen een certificaat voor deelname.
De rest van de middag spelen de kinderen thuis en in de tuin. Het huis krijgt een extra opruim- en poets beurt want zondag is het ‘open huis’. De vlaggen staan voor ons huis, er komen wat mensen kijken; er lijkt een serieuzere geïnteresseerde tussen te zitten.

Op maandag gaan de meiden na school naar ballet. De laatste weken doet Lisa mee met de les van Julia, zo leuk vindt ze ballet.
Julia gaat dinsdag op schoolreisje. De kinderen gaan met verschillende ouders/auto’s (waaronder Pieter) naar een macademiafarm. Laat dat nou net de farm zijn van Deon en Annie du Plessis (tannie Annie van school). Het is een hele rit: het zandpad ligt aan de weg naar Badplaas en de afrit is vlak voordat de bergen beginnen. Dan nog een heel stuk over het zandpad. Het is echt een prachtige boerderij met enorm veel land en heel veel macademiabomen. Het bedrijf heeft ook hun eigen macademia sorteer- en ‘kraak’- machine. Een macademia heeft de anatomie van een walnoot. Een laagje vruchtvlees, dat er al snel afvalt en dan een hele harde schaal. Daarbinnen zit dan al het lekkers – en dan zonder van die rare droge vliezen als een walnoot. De binnenkant lijkt meer op een hazelnoot. Die schaal is zo hard dat als je het met een hamer probeert er of niets gebeurd of je de hele eetbare noot te pletter slaat. De ‘kraak’ machine is zo ingesteld dat hij hard duwt maar altijd op tijd stopt. Alle kracht wordt geleverd binnen 1 of 2 mm.
De kinderen krijgen een rondleiding tussen de bomen; ze mogen achter op de tractor mee! Ze krijgen de schudmachine te zien- wat een herrie! Iedereen mag een eigen zakje noten verzamelen en dan eindigen ze met een lunch op het gras.
’s Avonds gaat Pieter zingen en de dames gaan naar Elmi. Inge gaat op tijd met de meiden, de kinderen willen heel graag nog zwemmen. Het blijft bij een korte koude duik.
Elmi is (bijna) jarig en heeft een gezellige girlsnight georganiseerd met alle vrouwelijke dokters (en onze dochters). Samen eten, spelletjes, taart, knutselen en kletsen. Tannie Elmi heeft een pretpakket gemaakt voor de meiden en Tannie Valentina heeft een knutselopdracht –en warme trui- meegebracht. Zo houden ze het lang vol, als Pieter om negen uur thuis komt zijn de dames nog niet thuis!
Woensdag heeft Inge dienst 2, maar op donderdag komt ze de afdeling niet meer op!! De afdeling is op slot gedaan; letterlijk. De deur dicht en op slot, een van de zusters zou de sleutel moeten hebben, maar wie? Ik kan geen visite lopen, later op de dag is de sleutel terecht en kan ik alsnog visite doen. Maar wat als je acuut geroepen wordt voor een noodgeval - dan sta je voor een dichte deur. Ik vindt het onverantwoord en laat dat ook weten bij het management. Toch zal het nog meer dan een week duren (met een aantal spannende momenten) voordat ik weer gewoon mijn afdeling op kan lopen.

Vrijdag heeft Inge vrij genomen; we gaan naar Bushfire. De Bushlapa is al ingepakt, met voldoende warme truien want de nachten zijn notoir koud in de bergen. De kinderen gaan toch nog een deel van de ochtend naar school, want het is fietsiedag. Alle kinderen fietsen op straat en bij het grote rugbyveld. Geeft ons de kans om samen met Elmi koffie en taart te doen bij Plaaskombuis voor haar verjaardag. Om 1100 halen we, met volle auto en Bushlapa, de kinderen op bij school en gaan ze met fiets en al mee. We gaan meteen door en rijden via Josephsdal/Bulembu naar Swaziland – o sorry Eswatini. Een prachtige rustige route - dat komt door de kwaliteit van de weg, het is nog net te doen met de Bushlapa. Dan binnendoor naar Mbabwane en naar de Malkernsvalley, waar Bushfire is. Eind van de middag zijn we er, het is al gezellig druk. Gelukkig kennen we de procedure en kunnen we snel naar binnen naar de family camping – met auto. Er is nog plek genoeg en we zetten de Bushlapa ergens in het midden van het veld op. De plekken aan de ‘goede’ zijkanten zijn al bezet. Op de family camping is altijd vrije ruimte, dat is wel anders op de grote camping.
Tijd voor een verkenningsrondje. Dit jaar is Bushfire cash-loos. Alle betalingen gaan via een chip op je toegangs/festivalarmbandje. Bij alle bars en stands kun je ermee betalen en dan krijg je na de transactie ook je resterend tegoed te zien. Weet je meteen wat je nog over hebt. We nemen ook een kijkje bij de foodcourt. Een hoekje vlakbij de ingang waar alle maaltijdkraampjes staan. We zien een aantal bekende tentjes en een paar nieuwe - genoeg keuze.
We zitten vooraan bij de opening van het festival met traditionele dans en muziek. Daarna luisteren we naar Maia & the Big Sky. De kinderen kunnen verantwoord knutselen in de ‘Bring your Fire’ zone. Een zone midden op het festivalterrein waar NGO’s zich presenteren en promoten. Het wordt koeler en we sluiten de avond af in het overdekte Amphitheater met Sereetsi en Alibombo. Alibombo is grappig om te zien. Ze maken een soort incidentele muziek. Muziek op allerlei voorwerpen die in ieder geval geen muziekinstrumenten zijn. Zoals lege flessen en vaten, een fietswiel en ga zo maar door. Heel indrukwekkend. Toch vond ik ze live niet zo sterk als op het introfilmpje dat we konden zien toen we de tickets boekten.
Zaterdag worden de meiden verrast met unicorn haarbanden en sjaals van Tannie Valentina. Het zonnetje schijnt, festival T-shirts aan en genieten. De ochtenden zijn meestal rustig. Dit jaar is er een toneelvoorstelling voor kinderen in het Amphitheatre: ‘The Great Pangolin Mystery’. Toneel, liedjes en handpoppen waarmee Florence and Watson op avontuur gaan. De kinderen willen na het stil zitten weer wat actiefs doen en dus gaan we naar de Kids Corner. Hier vermaken de kinderen zich heel goed met dansen, verkleden en werkjes maken van o.a. klei en papier. Op het terrein zijn steltenlopers te vinden. Je ziet op verschillende plaatsen kunst en kunt ook prima winkelen.
Op de podia zien we Thabang Tabane, Mahube, Grassy Spark & The Jagermeister Brass Cartel, Ain The Machine en Trompies. Ain The Machine wordt gevormd door 1 man (uit Brazilië) die hippe beats en muziek maakt door geluiden te samplen die hij zelf op of met zijn lichaam maakt. We zagen de middagvoorstelling in het Amphitheatre en daarbij legde hij alles uit wat hij deed. Mooi om te zien hoe eenvoudige geluiden een mooie dance-beat opleveren. Wij hebben weer Golden Lounge tickets en zijn blij met zitplaatsen met zicht op het podium. Belangrijkste voordeel is misschien nog wel de verwarming – voor de koude avonden. De ontdekking van de avond, en misschien wel het jaar was: ‘Meute’. Een band uit Duitsland die techno muziek combineert met koperblazers. Het optreden was echt geweldig. Iedereen stond te dansen.
Op zondag is alweer de afsluiting. We beginnen de dag relaxed met Nibs van der Spuy op zijn gitaar. De meiden hebben alle ruimte om te dansen en hun ouders om in de zon te liggen. Op het podium zien we Dobet Gnahore. Ondertussen laten de meisjes hun haar invlechten (au, mama dat doen pijn). De grote afsluiting is Tsepo Tshola. Na de afsluiting gaan we nog naar de afterparty en daar dansen JL ook op het podium in het amphitheatre mee. Heerlijk om te zien – echte festivalgangers. Kortom een geweldig weekend. Dit gaan we missen in Nederland.

Op maandag is het voorbij - tijd om in te pakken en te gaan. We doen alles lekker rustig aan. Ook vandaag mijden we de drukke grensovergang en gaan we vlak voor Ngwenya weer naar het noorden, naar Piggs Peak. Daar drinken we koffie met wat lekkers bij het koffieplekje met uitzicht net ten noorden van het dorp. We doen wat laatste inkopen in het craft centre en stoppen bij de bakker in Bulembu. Via de kleine grenspost weer naar huis, waar we rond 16.00u aankomen.
Op dinsdag proberen we weer onze normale draai te vinden. Dus de kinderen naar school en Inge naar werk. En voor P zingen met Laudate in Nelspruit.
De rest van de week is redelijk normaal. Vrijdag heeft Inge de beurt voor de hightea / low-lunch op het werk en P levert wat spullen rond 1uur af. Ze komt amper toe aan de hightea met een drukke dag op de OK, in totaal 4 sectio’s. JL gaan na schooltijd spelen bij Elismarie en Jo’Alise.
Na het eten, maken we ons klaar voor de Glowrun die om 1800u begint op het terrein van de golfclub. Het is een inzamelingsactie voor een project van de lokale kerk voor kinderen in nood. Het parcours van 5 km is uitgezet over de diverse delen van het golfterrein en vereist 2 volle rondes. Het is al heel donker als we starten. Overal zijn lichtjes langs het parcours, bijna iedereen heeft lichtgevende verf of glowsticks op zijn kleren, schoenen of hoofd vastgemaakt. Heel leuk, al is de route niet overal even duidelijk. Naderhand een biertje en een praatje met bekenden.
Een drukke maand, we hebben er het maximale uitgehaald!

Foto en videolink:
https://photos.app.goo.gl/eqdmW3oPAPNLcSuQ9