Dino’s en dieren

Het eerste weekend van maart is de reünie van oDEOn, dat alweer 50 jaar bestaat. Op afstand leven we mee. We zoeken nog foto’s op uit de oude doos en zien via Facebook foto’s uit Nijmegen en de integrale tekst van de viering. We waren er graag bij geweest, soms is Barberton best ver weg… Wij waren het weekend thuis en hebben lekker buiten gespeeld en een vuurkorf aangestoken. Voor de temperatuur was dat niet echt nodig.

We zijn in maart vaak heen en weer gereden naar Nelspruit. 12 Maart is er een Bunny walk in Riverside Park. Er is een omroeper bij (van de lokale omroep) die het steeds de ‘ Epic Bunny walk of two-point-seven-three kilometer’ noemt. De wandeling gaat vanaf het casino naar de Botanische tuin. Met een drukke Julia en Lisa in een draagzak is het nog een hele opgave. Uiteindelijk zijn we als een van de laatste terug op de startplek, waar ondertussen het eieren zoeken al is begonnen (en afgerond). Geen chocolade paaseieren zoals in NL, maar marshmallow (geel en wit) eieren met een randje chocolade. Gelukkig krijgt Julia er nog twee als we het terrein verlaten.

Inge heeft op dinsdag een cursus over HIV resistentie in Malelane. Ze neemt de maandag vrij, zodat we al op zondag naar Malelane kunnen rijden. De cursuslocatie is met zicht op het Kruger…. Helaas is daar de accommodatie al volgeboekt. We slapen in het iets verderop gelegen Paradise Creek, een mooi plekje met een zwembad en een tijdelijke ‘opa’.
We gaan zondag het Krugerpark in, veel rhino en olifanten. In het water ligt een dode hippo, waarvan een krokodil een stuk probeert te eten. Maandags wederom naar het Kruger, opvallend veel schildpadden en shongololo’s. Op een van de dirt roads zien we veel gieren in de lucht, ze dalen langzaam naar beneden. We volgen ze tot een stinkende plek, de gieren zitten in grote getalen in een boom. Er moet een dood dier liggen en waarschijnlijk leeuwen, maar het is net te ver in de bosjes om te kunnen zien.
Op dinsdag vroeg op en snel ontbijten, Inge naar de cursus brengen en dan mag ik het huisje verder leeghalen en ga ik met de kinderen nog een dagje naar het Kruger. Helaas weer geen leeuwen gevonden, wel de ground hornbill. Het is nog hele onderneming; eropuit met twee kinderen. Julia wil van alles wat niet kan of mag en Lisa die ook de nodige aandacht nodig heeft. We sluiten de dag af met sundowners bij de lodge waar Inge studiedag had. Prachtig zicht op de Crocodile river, inclusief overstekende olifant. Een vroege maaltijd en dan in het laatste licht terug naar huis rijden

Voor Julia zit het eerste kwartaal van school er al weer op. Er volgen 2 weken van vakantie rooster op school – geen ‘les’ maar alleen spelen en toezicht van alleen de assistenten met 1 juf voor de hele school. Julia heeft van Tannie Moira de pengreep geleerd. Potlood en penseel worden netjes vastgehouden en dat kunnen we zien in haar kunstwerkjes. Ze begint netjes binnen de lijntje te kleuren en verven.
Ze oefent met tellen en de vormen, in drie talen! Julia begint steeds meer Afrikaans te praten. “Ek soek een swietie” is veel gehoord. (mag ik een snoepje)
Jullie weten vast wel dat Julia een lekker actief kind is. Met alle beveiligingen hier in ZA zijn er ook veel inbraakpreventiehekken – burglar bars. En meestal hebben die verticale spijlen met hier en daar een horizontaal tussenstukje. Ideaal voor een kind om in te klimmen. Tegenwoordig gaat er geen dag meer voorbij dat Julia ineens uitroept – Kijk hoe hoog ik ben! En dan zit ze weer met haar hoofd tegen het plafond aan. Via de burglarbars in de eetkamer, bij de voor- of keukendeur, was onze klimaap/klauterkabouter weer omhoog geklommen.

In het weekend gaan we naar het Dino park bij Sudwala. Een buiten-tentoonstelling van diverse (ong. 30) beelden van dino’s in een mooie omgeving. Twintig jaar geleden is Inge er al geweest, en er is nog niets veranderd.
Het is mooi vorm gegeven met echte vijvers waaruit de ‘waterdino’s’ oprijzen of in zwemmen. Ook een aantal roofdier-prooi combinaties worden vertoond. Als je de route volgt kom je op het eind bij enkele zoogdierbeelden, zoals 5 opeenvolgende modellen van de evolutie van het paard, sabeltandtijgers en mammoeten. Met ook nog levende, jawel echte krokodillen. Vlakbij de ingang is ook nog een afslag naar een ander hoekje met daarin 3 beelden van een vroege mensachtige (Australopithecus spp) met hun schrik – een grote luipaard.
Tussen de ingang van het Dinopark en de Caves liggen een restaurant (voor de broodnodige koffie) en een Fish Spa. In een bad zitten zo’n 200 visjes van ongeveer 8 cm lang, die knabbelen en kietelen aan je voeten. Het is even wennen, maar daarna 30 minuten genieten.

Maandag 21 maart is een vrije dag, Human rights day. Verbonden met de gebeurtenissen op 21 maart 1960 toen de opstand in Sharpeville bloedig (69 doden) werd neergeslagen door het Apartheidsregime. Dit markeerde het begin van ‘The long road to Freedom’.
Inge heeft ook vrij. We hebben een rustig dagje thuis en maken een wandeling naar Josephine’s. We genieten van een Belgisch biertje met wat borrelhapjes.
De volgende dag de aanslagen in Brussel. Zelfs bij Josephine’s, die een zwarte rouwvlag hadden buiten gehangen, worden bloemen gelegd.

Het laatste weekend van maart gaan we op zaterdag weer naar de dino’s. Nu naar Dino’s Alive, een rondreizende expo met 25 bewegende en geluidproducerende (lees brullende) modellen. De expo is opgesteld in een deel van de parkeergarage van Riverside Mall.
De modellen zijn heel goed gemaakt, keurige naambordjes erbij. Voor de kinderen een beetje te spannend. Enig minpuntje: het cafe heeft geen koffie!
Gelukkig kunnen we bij Mugg&Bean wel lekker koffie drinken. Als we daarna een rondje door de Mall doen, komen we langs een foto-shoot voor kinderen. Het is een mooie aanbieding waarvoor mensen in de rij staan- wij ook! De kinderen krijgen kleurige jurkjes aan en krijgen een professionele shoot. Een week later kunnen we een pakketje foto’s ophalen. We hebben twee prachtige dochters!

En dan is het Pasen. Terwijl Pieter met de kinderen het vrije ochtend ritueel doet – Julia wil altijd vroeg uit bed om te ‘spelen’ (maar niet alleen)- neemt Inge nog een laatste dutje (na de 6 uur voeding van Lisa, die dan meestal niet meer inslaap valt) en zal vandaag een metamorfose ondergaan tot Paashaas. De Paashaas komt dit jaar ook in Barberton; hij verstopt wel 22 paaseieren in onze tuin. Julia heeft een beetje aanwijzingen, nodig maar vindt het echt leuk om te zoeken. De ‘hoge’ zijn voor Lisa, die kan daar goed bij, zo op de arm van papa. Je merkt meteen dat Julia een sociaal kind is, de geraapte eieren worden netjes gedeeld met haar zusje. We genieten eerst van een lekker paasontbijtje en dan mag Julia smikkelen van de paaseieren bij de koffie.
Op 2e Paasdag nemen we een doos Paaseieren mee naar het ziekenhuis en geven alle kinderen op Paeds en alle moeders in Prem-room en in Obstetrics een traktatie.


Lisa maakt deze maand grote ontwikkelingen door. Van een baby wordt het langzaam een peuter. Zo lukt het haar regelmatig om zich om te rollen van rug naar buik. Tummy time is nog steeds niet favoriet. Lisa wil de wereld om haar heen bekijken…. Een paar weken geleden hing ze nog in haar stoeltje, nu kan ze netjes zitten. Ook op de grond zitten gaat al heel goed. Staan doet ze ook erg graag, op je benen, op de bank, op de grond, op de tafel overal, maar ja je moet haar natuurlijk wel vasthouden want de balans is er helemaal nog niet. Ze maakt steeds meer geluidjes en kan het uitgillen van plezier.
Lisa is met ruim 5 maanden begonnen met haar eerste hapje, rijstepap gemaakt met moedermelk. Daar was ze echt wel aan toe. Ze keek al een tijdje het eten bijna uit onze mond. Na een paar voorzichtige pogingen gaat de pap er nu in als pap. En gaan we langzaam de hoeveelheid pap opvoeren (helaas betekent dit dat Inge ook meer moet kolven!!).
Ook is het eerste tandje voelbaar. Deze brak in het Paasweekend door het tandvlees. Dit gaf best wel wat problemen (vnl slaapproblemen voor de ouders), maar nu gaat het weer even goed. Het is wachten op snijtand nr 2.
Lisa slaapt soms de hele nacht door (van 8 tot 5), maar meestal nog met een voeding om 11. En ja, 5 uur is best vroeg!
Lisa kan heerlijk spelen met Dumisile. Op het rode kleed onder de boom of op de veranda. Helaas moeten we nu Dumisile even missen. Ze is met haar jongste dochter naar Pretoria voor medische zaken. Ze heeft vervanging geregeld; Njabu is een ‘dochter’ (familielid). Een aardige meid van 22 die overdag op Lisa past en ’s avonds op Dumisile’s andere kinderen.

Inge is weer volop aan het werk. Het is pittig om werk en moeder-zijn te combineren. Met koffietijd kolven, ’s middags naar huis voor lunch en borstvoeding. Rondes lopen, patiënten zien op de zwangerenpoli en sectio’s op de OK. Het lukt lang niet altijd om alles om 4 uur af te hebben. Gelukkig waren er genoeg vrije dagen deze maand om even op adem te komen en ook tijd te hebben met de meisjes.

Groeten uit Barberton.
Pieter Inge Julia Lisa

https://picasaweb.google.com/103320746814663000311/2016Maart?authuser=0&authkey=Gv1sRgCPmp6viwh8uTtwE&feat=directlink